Последен гледан филм со рецензија

[Io Sono]

Jurassic World (2015)

Не сум голем фан на Jurassic филмовите па така и отидов да го гледам филмот без никакви посебни очекувања, освен лесна забава. Што барав тоа и добив така да не можам да се пожалам. Филмот е добро возење и некои од сцените во кои главните јунаци се во близок контакт со диносаурусите ќе ве држат на работ на столчето. Ако барате филм за пуканки и забава, ова е тоа.

Сега, како и на секој блокбастер и на овој може да му се најдат многу маани. Главниот лик Овен, (Chris Pratt, Guardians of the Galaxy) е некоја мешавина од Индијана Џонс и Рик О'Конел од Мумија. Што е сосема во ред, но еден проблем на поновите холивудски филмови е што не оставаат многу простор за запознавање со главните ликови, период од филмот кој е потребен за публиката да воспостави емотивна врска со ликот и понатаму да се поистоветува со истиот. Во последно време најчесто гледаме една мала воведна сцена и потоа веднаш се тргнува со акцијата. Женскиот главен лик Клер (Bryce Dallas Howard) е еден од полошите женски ликови што сум ги видел во авантуристички филмови. Хемија помеѓу двајцата актери скоро и да нема.

Но, кому му е гајле за ликовите, нели? На страна од ова имам забелешки и на делови од приказната кои Миле од К-15 би ги опишал на кратко со еден збор: „Немогуќе!“. Исто така, кога веќе праќаа огромни птици да ги јадат глупите туристи, можеа барем малку да научат нешто од чичко Алфред Хичкок. Неверојатно е како денес имаме толку многу филмови со неверојатни буџети, во кои има моменти на општ терор, но ниту еден не успева да го долови теророт низ емоциите на нападнатите и преплашените.

Енивеј, било како било, сите овие забелешки и маани се чувствуваат отпосле, кога ќе се подразмисли за филмот. Во кино салата многу мислење не ви е потребно, земете тоа пуканките и уживајте во шоуто.

 

[MissChievous]

Star Wars Episode IV: A New Hope, Star Wars Episode V: The Empire Strikes Back и Star Wars Episode VI: Return Of The Jedi.



Не ми се пишува реферат за филмовиве (чисто зошто мислам дека и нема човек кој не знае за нив), едноставно сметам дека е една од најдобрите трилогии во историјата на човештвото. Ми се допаѓа приказната пред се, со сите нејзини детали, ликови, места, случки,... Режијата е супер, иако не можам премногу да зборам околу тоа бидејќи ги гледав во најдобрат верзија, односно, преправени (неоригинална верзија). Ликовите ми се најдобриот дел, особено "главната" екипа составена од толку рендом фацки: Luke Skywalker, Han Solo, princess Leia, Chewbacca, C-3PO и R2-D2. Ако морам да бирам, најинтересен ми е првиот дел, односно A New Hope, па потоа The Empire Strikes Back. Филовите имаат се: авантура, sci-fi моменти, романтични моменти, акција, комични моменти,... Едноставно, премногу се entertaining. Се прашувам како би ги доживеала кога би живеала во '70-тите години...

Jack O'Connell е мојот нов омилен глумец.

Starred Up



19 годишниот Ерик Лав завршува во истиот затвор во кој татко му отслужува доживотна робија. Ерик е исполнет со агресија, омраза, трауми од детството и недостатог на родителска љубов. Токму тука тој се соочува со своите најголеми демони и во најтешките моменти, затворскиот психолог Оливер со неговата група затвореници ќе се обидат да му помогнат и да го "припитомат".

'71



Млад британски војник случајно ќе биде оставен од својата група војници за време на агресивното бунтување на улиците во Белфаст (Ирска). Тој ќе биде приморан да се бори за својот живот во овој опасен предел каде што Ирците ги ловат Британците во намера да си го заштитат своето родно место од окупација.

Unbroken



Прикажана е вистинска случка поврзана со олимпискиот спортист Louis Zamperini каде што тој за време на Втората С.В. отткако ќе преживее несреќа со авион и 47 дена на отворен океан, ќе биде заробен од јапонската војска и ставен во камп за заробеници од војната. Верувам дека голем дел (ако не и целосно) од филмот е вистинит со мала доза на преувеличување и морам да признаам дека ме погоди тотално. Ми се допадна не само како е прикажана неговата издржливост, туку позитивниот став во животот. Оној начин на размислување каде што човек е убеден дека е способен за се во животот. Глумата на Џек е OUTSTANDING, едноставно не можев да се дистанцирам од емоциите кои ги пренесува, башка пожртвувањето (кое знам дека и многу други актери го имаат направено за филм) кое го има направено за физичкиот изглед е бонус на неговиот актерски талент. Иначе, режисер е Анџелина Џоли и признавам, неверојатно многу се изненадив од неа! Филмов е MUST SEE!

P.S. I Во Unbroken толку многу Џек ми личи на Anton Yelchin, постојано заборавав дека е всушност Jack O'Connell.
P.S. II Едвај чекам да видам што ќе одглуми Џек во иднина.

While We're Young



Џош и Корнелија се еден од оние парови кои не сакаат да имаат деца (барем не до тој степен како повеќето средновековни луѓе) и се сконцентрирани на уживање во оние спонтани нешта кои може да им ги пружи само животот без родителски обрски. Но, нивното секојдневие ќе биде размрдано од страна на енергичниот млад пар кој сосема "случајно" ќе влезе во нивниот живот. Филмов не е лош, не е ни нешто посебен, но сепак има по некоја интересна поента, особено онаа поврзана со зачувување на младалачкиот став во животот. Малце е хипстерски филмов, но што знам, мене ми имаат шарм ваквите филмчиња.

 

[Io Sono]

Денес беше movie day, изгледав два филма едноподруго и ќе почнам од вториот затоа што е позначаен и посилни ми се импресиите:
Terminator Genisys (2015)

Како голем фан на првите два дела јасно ми беше дека филмов е потенцијално разочарување. Тешко е да се задоволи огромната филмска јавност кој во време на Интернетот мутираше во „сезнаен критичар“ гладен за линч. Она кога ги читате повеќето коментари за било кој филм добивате впечаток дека подрумите се полни со гикови кои не чекаат ни да излезе филмот за да почнат со нивната војна со истиот. Нејсе, не е лесно да се направи Терминатор филм. Во предходниот обид викавме дека Терминатор без Шварци не е Терминатор. Сега кога Шварци се врати пак не ни чини.

Она што е позитивно во филмов е што може да се доживее како Терминатор филм, за разлика од 3 и 4 дел. Што заради Шварци, што заради динамиката на одвивање на дејството, бркотницата со Терминаторот, што заради спојот со првиот дел од филмот кој ќе разбуди емоции кај секој T1 фан.

Она што не чини со Терминаторот е што дејството никако не оди напред. Сега со уфрлањето на уште една временска линија, добиваме временски loophole. Ако продолжат со вакви делови, ќе го добиеме серија од типот на Денот на Дабарот. Мислам дека она што фановите сакаат да видат е прогрес во иднината и тотална војна со машините на Скајнет.

За приказната ќе бидам краток, она што може да се види и од тејлерите: луѓето во иднината предводени од Џон Конор се пред конечна победа против машините. Во последен момент машините праќаат Терминатор во минатото за да ја убие Сара Конор и со тоа да го елиминира водачот на отпорот Џон Конор, и да ги сврти работите во нивна полза. Работата е што и покрај праќањето на Терминатор, Џон Конор успевал, по што машините праќале нов Терминатор итн... така се формира паралелна временска линија во која работите се менуваат...

Се разбира, нема полесна работа од наоѓање маани во Time Travel филм. Мене тоа и не ми е целта, јас во филмот уживав и искрено мислам дека не може да се направи подобар Терминатор филм во моментов. Идеите се исцрпени, доживувањето не е исто, се е веќе видено. Треба или да се остави на мира или да се оди на тотална војна. Не ми се допадна идејата со Џон Конор. Мислам дека секој нареден Терминатор треба да е позаебан од предходниот а сега не ми изгледаше така.

Актерската екипа беше ок, Калиси е солидна Сара Конор, Шварци е Шварци. Новиот Кајл Рис е подобар лик од стариот, но мислам дека секој би се согласил дека нема позаебан Терминатор од оној во T2. И со ладниот лик и со карактеристиките што ги поседуваше, тоа беше чиста терор машина каква што не сум видел во филм. Тој лик од Judgement Day ве фрла во очај затоа што изгледа нестварно и непобедливо. Мислам дека тоа чувство е неповторливо и поради тоа T2 не може да биде надминат (иако сум поголем фан на Т1).

Не мора да кажам дека мора да ги гледате првите два дела пред да го гледате овој.

Minions (2015)

Јас сум од време кога цртаните филмови беа за деца. Како таков, не разбирам зошто толку сексуалност во филмов. Од асоцијации на женски гради, до задници со танга гаќи, плескање по задници, џакузи со два хидранти кои претставуваат девојки, полуголи мажи... Цело време бев како... светот се променил а јас не сум забележал. Сега се плашам дека ако гледам почесто нови цртани, можеби ќе забележам дека ова е редовна појава? А кога ќе се сетам дека го напнуваа Дизни за сексуални импликации... Дизни е гола вода за ова!

Од останати работи за деца имаше: неколку случајни убиства, криминалот е кул, соба за мачење со средновековни направи итн... инцидентно во целата досада неколку типични минион ситуации и на крајот ме фати дремка...

Се на се лошо, не е како Despicable me, досаден е, лоша приказна и не го гледајте со деца. Или подобро, не го гледајте.

 

[existence]

The lives of Others (Das Leben der Anderen)

Конечно нешто добро и јас да најдам и да изгледам.
Филмов е приказна за еден агент на Штази во Источна Германија неколку години пред падот на Берлинскиот Ѕид. Во тоа време се појавува еден писател за кој што Партијата има добро мислење, но министерот за култура гледајќи ја неговата претстава нарачува од агентите да го озвучат и да го прислушкуваат писателот постојано. Агентот кој го праќаат е исто и човек кој што ги обучува идните агенти на Штази за уметноста на извлекувањето информации и е еден од најценетите од партијата. Партијата не дозволува критичка мисла, а писателот се здружува со едно друштво писатели кои што сакаат да заговараат против режимот кој владее на истокот. Прислушувачот е оној кој одлучува како ќе се одвива приказната.
Филмот е малку напорен и често пати се осеќа некое отсуство на дејствија но не би сакале да испуштите ни 5 секунди. Веројатно за да се долови амбиентот, преовладува сивило но приказната е доволно добра да се пројде преку секакво ситничарење.

Од мене 9/10.

 

[Io Sono]

Private Parts (1997)

Се потсетив на филмов за време на еден твитер муабет и решив да го реприззирам затоа што изгледан ми е одамна и ми беше подзаборавен, иако импресиите ми беа позитивни. Се работи за драма/комедија/биографија за контроверзниот Хауард Стерн, кој во филмот се игра самиот себе, за што пак беше номиниран за „Златна Малина“ ама тоа ич да не ве плаши, човекот е легенда. Во филмот уште неколку луѓе се играат самите себеси, а од „надворешните“ лица тука е Paul Giamatti во улогата на програмскиот директор Кени, или како што Хауард го нарекува: „Pig Vomit“.

Дејствието започнува од раните години на Хауард во кои тој сонува да стане популарен радио водител, веројатно затоа што е премногу грд за ТВ, но тоа никако не му оди од рака поради не така препознатливиот глас, лошите радио станици и идиоти од газди без никаква визија, но најмногу поради тоа што Хауард со ништо не е различен од останатите во етерот. Сето ова се менува кога Хауард ќе сфати дека ако сака да направи нешто, ќе мора оди до крај и да ги помести бариерите на дозволеното. Останатото е како што викаат, историја.

Филмот е значи приказна за Хауард низ очите на Хауард и неговиот пат до успехот. Бидејќи луѓето кои се глумат самите себе се познаваат одамна, хемијата помеѓу нив е одлична и филмот проаѓа брзо и лесно. Ова ви е еден од оние филмови кои малку ќе ве насмеат, ќе ве орасположат и со ништо нема да ве замараат. Поинаку кажано: feel-good филмче.

Поради лошиот јазик, не го пуштајте пред деца, или пред родители . 18+, 50-.

Препорака од мене.

 

[MissChievous]

4 филмови на Noah Baumbach, инспирирана делумно од While We're Young и делумно од неговиот најнов филм Mistress America кој треба да излезе на 14 август.

Kicking and Screaming


Станува збор за група пријатели кои отткако завршуваат факултет, започнуваат да се соочуваат со вистинските проблеми во животот. Во текот на целиот филм, сите овие пријатели се опуштаат помеѓу себе преку разговор, жалење, радување, споделување на мисли и идеи. Убаво филмче кое допира токму преку неговата едноставност.

The Squid and the Whale



Мислам дека овој ми беше најдобар. Во овој филм пратиме 2 момчиња како се соочуваат со фактот дека нивните родители се разведуваат. Разводот е толку честа појава што во реалност ја губи својата тежина. Премногу луѓе поминуваат низ него или се на некој начин погодени. А филмов воедно е навлезен длабоко во турбуленцијата што се случува во животите на луѓето кои поминуваат низ него, а воедно е и толку едноставен, Драматичен е, но не срцепарателен. Всушност, такви се сите филмови на Ноа. Имаат некаква едноставност, а сепак интересна и задлабочена приказна.

Greenberg



Најмногу очекував од овој филм, а најмалку добив. Роџер Гринберг се вселува во куќата на неговиот брат, отткако ќе излезе од ментална болница после доживеан нерверн слом. Чуден лик кој со неговото себично понашање често те нервира, па дури и дава мало чувство на одбивност на целиот филм. Епа јебига, очигледно успешна работа во глумата извел Бен Стилер, му одговара антипатичен лик. Како и да е, филмов не е целосно за отфрлање, интересно ми беше да ја согледам и перцепцијата на оние луѓе кои тешко се социјализираат.

Frances Ha



Повеќе ми се допадна кинематографијата на филмот, оттколку самата приказна. Но, можам на многу начини да се поврзам со главната проблематика: Францис е 27 годишна девојка (не е премногу стара, но не е ни млада) која се наоѓа во фаза од животот каде што сеуште не знае што точно прави и што сака да направи. Таа е танчерка и како и сите останати луѓе, се труди да постигне успех во тоа што го сака. Нејзината најдобра другарка се чини како веќе се да има решено и испланирано, а исто така и сите други познаници на нејзина возраст. Само таа е изгубена и на моменти, осамена. Премногу ми се допадна и глумата на Greta Gerwig, и самиот лик Френсес. Закон филм!

Rubble Kings



Покрај овие, го изгледав и документарецот Rubble Kings. Му давам 10ка, толку ми беше entertaining и поучен. Се раскажува за хаосот кој се случува во 70-тите години на улиците во Њујорк. Банди, насилство, дрога, его, принципи... а потоа мир. Супер беше да се видат оригиналните бивши членови кои ги споделуваат своите спомени и мисли за минатите случки, сето тоа во комбинација со разно разни снимки и фотографии. На врв на се, музиката. Одличен документарец.

 

[Electra]

Kung Fury (2015)

Не знам ни како да почнам да го опишувам. Corny в крај, ама многу, многу занимлив. Ко да гледаш игра од 80-90ти во живо.
Имено, Кунг Фјури е најдобриот полицаец на светот. Откако негови блиски соработници ќе бидат убиени, тој, со помош на непреболот Хакермен, трга да се одмазди на сторителот, кој е, ни помалку, ни повеќе - Адолф Хитлер ака Kung Führer.
И останатото е легенда. Какви приказни им текнуваат на луѓе, леле.

Линк, ако сака некој да изгледа набрзинка (30 мин. е само).

 

[Aleksis]

http://www.imdb.com/title/tt2273657/?ref_=fn_al_tt_1

True story (2015)

Секогаш ме привлекувале филмови според вистинска приказна и така го најдов овој.
Интересен почеток и развој на настаните но премногу очигледен и досаден крај. А мислев ќе биде нешто wow, според тоа како почна.
Мајкл Финкл, новинар во New York Times откако ја губи работата случајно дознава за Кристијан Лонго.
Лонго е познат низ светот како бизарниот убиец на својата жена и трите дечиња. Уште почудно е тоа што Лонго го краде идентитетот на Финкл и се претставува како него. Финкл одлучува дека единствено решение за да си ја спаси репутацијата е да направи интервју со Лонго, и да ја дознае целата вистина.
И тука се дешаваат мејнстрим сцени од затворот кога Финкл го посетува Лонго, па муабети од типот: Ќе ти ја кажам вистината но под еден услов итн итн. И така конечно се дознава вистината, на еден не толку мистериозен начин ко шо мислев, и тука филмот завршува.
Погледнете го, не е лош за губење време и кога ве мрзи да барате некој ептен добар. Од мене има петица од 10.

 

[Outrider]

Mad Max - Road Fury (2015)

Потребата насушна на филмските куќи за заработка е ствар која создава продолженија на култни филмови, во случајов Мад Макс, легендарниот аустралиски дистописки нискобуџетен филм од 1979. И тоа не е едно туку три, од кои последниот излезе скоро.
Очекувањата беа дека ќе се работи за тежок промашај, но за среќа визуелната местралност успева да го извади овој филм од целосна безначајност. Реалтивно бледите карактери, немоќта на ликот што го глумеше Макс Рокатански да застане во чевлите на Мел Гибсон, пост-модерното пресеравање со полуанроидна андрогена жена-мегахерој (прафа женцка), баби (буквално, 80+ годишни) на чопери го сјебуваат и оној саспенс оф дисбелиф кој гледачот би сакал да го поседува при гледањето, слабата нијансираност на ликовите се нешто пред кое што може да се пројде, пред се поради техниката и фотографијата кои се тотално совршени во филмот.

Не може да се пројде преку немањето харизма, шлиф, гард, фактор икс...кое го имаа ликовите од првиот дел, галерија на чудаци и лудаци формирани од специфичните услови на пост-фосилни горива ситуацијата во пространствата на австралискиот Аутбек.
Нема ниту една јака реплика, нема карактер кој ќе остане во сеќавање, нема култни сцени, нема никакви услови филмот да не падне во брз заборав.
Како и двете претходни продолженија, и овој со сериозен буџет но без ентузијазмот и креативноста од првиот дел останува уште еден во низата силувани концепти на некое значајно остварување, како она од 1979 за кое не можат да се најдат соодветни пофални зборови. Сцената од почетокот на првиот филм, кога црниот Холден минува низ камперот и се судира во други коли/експлодира зачинето со фокусот на камерата во очите на Макс кој навреме застанува за да ја избегне судбината на црната кола, излегува од својата кола тотално шокиран во тој момент заедно со бејзик синт-саундтрак е нешто кое не може да се сними со си-џи-ај, макар да биле истурени милијарди долари во продукцијата.

 

[MissChievous]

Aloha



Го изгледав филмов најмногу бидејќи е сниман на Хаваите, а потоа поради Бредли Купер. Реално, филмот немаше некоја конкретна приказна, повеќе беше односот помеѓу главните ликови. Многу недефиниран филм, добра глума, убава кинематографија. Се на се, тапа филм.

True Story

Драма каде што еден новинар е повикан од човек ставен на судење за убиство на својата сопруга и 3те дечиња. Тој прави договор со него да ја ислуша неговата страна и да напише книга за него и целата ситуација. Филмот е направен според вистинска приказна, така да, тоа е што е, не можеш да му замериш многу на сценариото. Морам да признаам дека Џона Хил и Џејмс Франко се супер во филмов и можат повремено да снимаат и по некој "сериозен" филм. Тоа што најмногу ми се допадна е кинематографијата. Куќата во која живееше ликот на Џона, неговиот стил (облеката, торбите, деталите), зимската идила... режисерот ја има завршено својата работа перфектно.

The Other Woman



Филмево има рамна 6ка на IMDb, а јас би му дала 8. Вчера ми се гледаше лимонадка комедија и филмов беше прав погодок. Да, имаше доста клише моменти, но имаше и 2-3 јаки ситуации кај што се изнасмеав на цел глас од дното на душата. Во филмот ликот на Камерон Дијаз започнува врска со еден згоден тип (типот што го глуми Џејми Ланистер во GoT) и таман кога работите започнуваат да стануваат сериозни, открива дека тој има жена. Неговата жена откако ќе открие дека маж и ја вара, бара совети и помош токму од неговата љубовница. Подоцна, откако тие две ќе се спријателат, ќе откријат дека тој има и 3 (но и повеќе) девојка, која ќе им се придружи во планот за одмазда. Ако ви се допаѓа The First Wives Club, најверојатно ќе ви се допадне и овој.