Личен дневник

[Electra]

Живеам за моментиве кога ќе навлечам пижами и ќе пуштам некоја глупост да брмчи во позадина дури си ги играм глупавите игрички на телефон.
Ми се гледа филм, ми се плаче, ама ми се плаче и за спиење, а концентрацијата ми е нула.
Затоа Саут Парк или Фемили Гај никогаш не ме разочаруваат.

И покрај сиот замор, ако, нека продолжи вака. Еден период бев очајна за ваков живот, не мислев дека некогаш ќе се вратам во некаква нормала.
Додуша, ова е друга екстрема, ама не е тоа муабетот сега.

 

[Saladin]

У рок од 2 дена, 4 смртни случаи кои немаат врска со коронишчево. Лоша, ептен лоша година.

 

[Outrider]

Отворените рани се како главата на Медуза, една ќе се затвори и ќе остави лузна, две нови ќе се отворат. Симфонија на ужасот.

 

[Electra]

„Шубав“ ова филингов ко лајно да си, не знам како раја се гордее некогаш со тоа.
Посакувам да бев комплетно друга личност. И ментално, па и физички.

 

[Electra]

Анксиозни напади и Ѕвезде Гранда во позадина. Јашаа.
На мајка ми ѝ се интересни и помирена сум со тоа. Кринџ хумор, исценирани кавги, песните бетер, ама сигурна сум дека некој ден ќе ми фали баш ова.
Носталгија е заебана работа.

 

[Outrider]

Како понатаму?

 

[Electra]

Не бе, па нема проблем. Евентуално сите работи имаат крај.
Или јас ќе го докрајчам нерегуларново спиење или тоа мене.
Те го кај е утрото.

 

[187 SB]

Уште една ноќ ќе останам без спиење. Пред извесен период сонував дека загубив мој близок и после неполна недела се оствари истото во реалноста. Сега повторно ме разбуди лош сон , но овој пат во сонот ја загубив личноста која е моја најголема поддршка во животот. Се разбудив вознемирен и сега не ми се спие од самата помисла дека претходниот сон стана јаве. Се надевам дека овој последниот нема да се исполни во реалноста. Не би успеал да ја издржам таа загуба.

 

[Electra]

Наутро разбуди се со сета сила на светот, навечер веќе во 8 ти се спие.
Ова е значи тоа старост. На момент ме плаши, на момент ми е супер.
Кај и да е ќе почнам со пензионери да седнувам сабајле во 7 да читам новина.

 

[Achernar]

Таа зора пред да заминам, те прегрнав гледајќи го градот како фенери тивко во бледата темнина. Те прегрнав сонлива, а левата дланка ја мушнав меѓу твоите гради. Ти ја мирисав косата долго и ти го чувствував секое отчукување на срцето, тогаш само помислив колку сум жив во тебе, едвај, се насмеав, а на радио одеше погребен марш, најверојатно требаше љубовна песна, но кому му е гајле и така бевме опиени со т'га, највкусна ти била, мене сеедна.
Утрово случајно во кола повторно истата соната, не знам зошто ме потсети на тебе и ништо не ми беше јасно, а дополнително ме фати некоја смеа, да можев барем да ја поделам со тебе, кога ќе ми текне на сите глупости поминати заедно. Така си продолжив во мислите со монолог пред тебе и се потсетив на една твоја мисла дека секој си е автор на својот живот. Се подзамислив малку и влегов во маркет, поминав покрај рафтовите со вино и погоди, не купив т'га, не ми беше сеедно, знаеш, уствари не знаеш, ти посакав убавина чекорот да ти го прати, но таа глупава носталгија научив да ја бришам во мојата книга, трудејќи се да запишувам нови зборови и засега добро ми оди, а за старите добри времиња, нека останат таму каде што се. Дур се вртиш и гледаш зад себе исполнет живот, на прав пат си, а ти беше само дел од него, толку е едноставно.
Тука требаше се да заврши, но ми текна на уште една твоја мисла, ј***ш карактер који није лабилан. Така фино си се вратив кај рафтовите ко млада невеста и земав две флаши, со чувство дека ми ги читаш мислите од негде. Среќа маска носам и не се приметувам дека се смеам сам со себе, или со тебе на некој магичен начин, кој знае.