Личен дневник

[escape]

Доста тежок удар ми даде животот, ме сопна, ме бутна и ме скрши на милион парчиња. Пробав некако да станам да ги соберам но скршеното остана скршено, никогаш нема да биде едно цело, секогаш ќе фали.
Некогаш си мислам дека ова е само еден лош сон, од кој сакам да се разбудам но не можам. Сакам да избегам и од спомените но повторно не можам, не сакам да ги заборавам, но тие последните сакам да ги избришам, да останат само убавите, тоа го заслужува..

 

[187 SB]

Во овој период од годината се наоѓам на раскрсница. Веќе не зависи од мене по кој пат ќе продолжам во иднина, јас го одбрав патот и ги направив работите кои зависеа од мене. На тоа што не зависи од мене, за жал не можам да имам влијание.

 

[Achernar]

Под небото сечие нека недостасува некаде некому некој друг, некоја друга, сѐ нека биде туѓо и завршено во мене, а подарено од срцево, толку многу, поинаку и поубаво таму кај што нема да постојам повеќе јас. Здравица за сите спомени и чекори кои мораат да се изодат на патот што љубов се нарекува и се дрочи во гроздот вино пак за нас, што ќе нѝ ведри очи
и брекне жили, во пресрет на ѕвездата што паѓа, за едно ново раѓање.

 

[Electra]

Интересно е кога ќе се сретнеш со драги луѓе после некое време. Истите сте, ама пак е нешто потсменето, пак има нешто ново за споделување, а паралелно па се враќаш во еден друг дел од животот, малце подзаборавен, па ти текнуваат најрандом работи што чиниш се случиле во друг живот, а не пред неколку години, па се сеќаваш кој и каков си бил тогаш. Живот.

 

[Achernar]

Пријателите се бесценети кога се вистински и искрени, кога со тебе тагуваат и се радуваат како за себе, за жал се помалку се, но ако човек има среќа и еден е повеќе од доволен, множината секогаш е квантитативна.

 

[Electra]

Постојано се премислувам за одредени работи.
Пробувам да балансирам, па се префрлам целосно на едната, па целосно на другата страна.
И никако да фатам средина. Ама може па и не треба средина. Може конечно треба да се решам за еден пат и да терам, па што биде, нека биде.
Којзнае. Јас сигурно не.

 

[Lena]

Хелоу дневник.
Доста време помина, многу нешта се случија. Се променив, си го средив животов. Добро сум.
Среќна?
Чинам да. Ги уживам малите навидум невидливи,неважни моменти. Среќна сум кога не сум во потрага по среќата. Кога заборавам на сите желби и сите зацртани цели и кога само постојам во моментот. Кога се губам во убавината на јапонските цреши кои цветаат во ова доба на годината. Ги обожавам. Неможам да им се негледам.
Кога го пијам утринското еспресо или кога уживам на сонцето кое продира низ прљавите прозори во биро.
Среќна сум кога поминувам време со малиот или кога тренирам, кога работам на себе.
Среќна сум кога се смеам на сопствените вицови или глупости. Да, среќна сум, кога не ја дефинирам среќата. Кога не ја барам наоколу..кога живеам, без многу да размислувам. Кога се гледам во огледало и си се смешкам задоволно,онака без причина.
Одам. До некогаш наскоро.

 

[kockakockica@]

Личен дневник....хаххахахаааа...од личен поличен, ама ајде да откуцам нешто, да тргнам мисли од секојдневни срања...
Уваво е вака кога ке дојдеш, жив човек нема...па си се протегнеш, олабавиш мозок, нема кој да ти обесува, кој да те нервира....

Дојдов да ги полеам малку моите заборавени корени што ги посадив овде пред неколку години....интересно е пак да си дојдеш и да одмориш во тишина.
Само да не ми дојде оној досадниот ОУТРИДЕР