Оние што се против, први би трчале ако ги стигне несакана бременост.
Лесно е да судат за друг, убиец бил дрн мрн, а кога ним јајцето ќе им дојде на газ, одма абортусот е решение.
Моја школска се породи на 18, ја криеше бременоста од родителите, што од страв, што од незнаење кој е таткото.
Еве ја сега 21 ќе наполни, и претерано се кае што родила.
Таа обожава да си шета нон-стоп, сака да е слободна. Самохрана мајка е, има брат и сестра и сите живеат во еден стан со родителите. Условите им се речиси нула, грижата нејзина за детето е нула, и утре што ќе каже на малото кога ќе праша кој му е татко? А знаеме и на колку зли јазици ќе наиде истото. Што е должно тоа да трпи таков живот?
Размислете малку надвор од тој закоравен став „Мора да се роди детето оти е грев да абортираш“, макар и после некое време умрело од глас, студ итн. Битно се родило де.
А после ако умре од недоволно грижа и немање услови, или стане пакост за општеството, тогаш од истите следуваат коментари „То треба да се убие, да се стави во затвор, да се запали на клада, да се обеси“ или „Што раѓаат кога не можат да ги воспитаат и издигнат правилно?“
Контрадикторност в крај.