ми недостига детската игра, седењето у маало со саати, па ќе дојдевме дома само за да земеме направени сендвичи и одма трчанката надвор за да не пропуштиме многу од правењето... ништо!

ми недостига безгрижноста иако тогаш мислев дека не сум безгрижна

ми недостига времето без мобилни премногу, зошто тогаш беше нај реалното дружење, ми недостига слободното време... не дека сега го немам ама тогаш многу подобро знаев да го организирам и да правам нешто продуктивно а не бев ни свесна за тоа... оф леле, сега се ми недостига
