Луѓе без пријатели
- Автор на темата Marick14
- Време на започнување
Па за тоа треба да му се замери?
Па фати си и ти,или ти кога ке си фатиш таа ке седи дома а ти ке правиш кејф на другарот.
Од никогаш не ми биле јасни овие забелешки...јас ако сум добар пријател кога моја другарка би фатила дечко и би постапувала така нема да и замерам.
Па зошто го фатила тој дечко,зарем да очекувам пак исто толка период да поминува со мене како претходно.
Па кога ке го фати дечкото денот не и станува 36 саати па за да она има исто време за мене
ова деца кога бевме да го мислевме вака ај,ама на зрели години. 
Во овој случај Мортидо дали е млад или не,дефинитивно позрело размислување има изнесено,барем така мојот ум вели
Епа тогаш за вториот пример се работи.
И да, не си во право.
Ти ако збориш од лично искуство океј, но не е кај сите така.
Патем, многу е нормално после 18 да се раскрстат патиштата поради различните интереси. Не може јас да ги запоставувам сопствените планови за иднина, девојката, пријателите од факултетот со кои делиме заеднички интереси поради другарчето со кое сум израснал но веќе сме двајца различни луѓе. Пријателството ќе остане, но нема да биде толку блиско од проста причина што веќе не сме со истиот памет. Нити пак јас би му се лутел некому ако се одвои од мене и си тргне по својот пат.
и не ме јеби, 25 ги имам и безброј луѓе кои влегувале и излегувале од мојов живот ... не ми недостига никој
абе има пријатели што не сме се виделе со години бајаги, така да сепак држи она мојата теза
25 години и 29 има разлика кога ќе дојдеш ќе видеш
колку ќе си позрел од сега
а тоа за недостигањето да и јас се слагам и мене не ми недостигаат али поентата ми беше дека го нема оној интензитет и жар како дружењењто во средношколските денови
епа го нема тој жар дека сега сме позрели, нели? го немаме веќе тој адолесцентски памет. и тоа е сасвим нормална ствар.абе има пријатели што не сме се виделе со години бајаги, така да сепак држи она мојата теза
25 години и 29 има разлика кога ќе дојдеш ќе видеш
колку ќе си позрел од сега
а тоа за недостигањето да и јас се слагам и мене не ми недостигаат али поентата ми беше дека го нема оној интензитет и жар како дружењењто во средношколските денови
И одма мнозниството станаа психолози и увидоа дека таквите луѓе се со нарушено психичко здравје , несоцијални не ова не она..... Колку плитко.. Книгата не се осудува според корицата... Од кај би знаеле дали тој/таа не се дружи поради тоа што не сакаат ??? Многу злоба во луѓето, многу!
Изместен е светов бре коа рече еден професор демек факултетот е најубавото место за создавање на пријателства јас му возвратив со следново : Вистинските пријатели ќе си ги видиш после факултетот коа нема да ти ѕвонат за тестови , што е скратено , како се решава некоја задача или слично! Далеку од тоа дека на факултет ќе стекнеш пријатели прво веќе скоро сите си имат свои кругови кои тешко се пробиват нели на некого од нив мора да си им трн во око сеедно поради што и да е! Професотот ме погледна чудно и ми рече дека грешам , но се докажа спротивното ете ќе дипломирам им се јавив јас на некој со ете што сум имал подобар контакт но што ете нив никаде ги нема пак значи едноставно неможе секогаш само еден да попушта , а другиот да се дига во воздух и ти да си секогаш тука за нив, а коа тебе ти треба нешто никој да нема. Можеби е доцна за тоа но вртам страна колку ме ценат толку и ќе ги ценам и онака негледам дека постои некој кој и на 00,00 би дошол ако ми треба.
Добро јас немам пријатели па што..
Имам познаници за кафе, за муабет, за искачање.. Ама пријател ни еден. Пријателството за мене е света работа, сакам чиста-сродна душа за пријател. Сум грешела многу пати, сум избирала погрешни луѓе и се тоа ме научи дека не е битно колку луѓе имаш околу тебе, подобро да си сам него во друштво на лицемери и завидливи луѓе.
Во едно пријателство многу давам и многу барам. Давам се, себеси, вистинската јас и моите чувства.. Ме злоупотребиле многу пати и сега за сега ми е најдобро сама.
И тоа не ме издвојува од масата, немам не зошто не можам, него зошто не сакам!
Имам познаници за кафе, за муабет, за искачање.. Ама пријател ни еден. Пријателството за мене е света работа, сакам чиста-сродна душа за пријател. Сум грешела многу пати, сум избирала погрешни луѓе и се тоа ме научи дека не е битно колку луѓе имаш околу тебе, подобро да си сам него во друштво на лицемери и завидливи луѓе.
Во едно пријателство многу давам и многу барам. Давам се, себеси, вистинската јас и моите чувства.. Ме злоупотребиле многу пати и сега за сега ми е најдобро сама.
И тоа не ме издвојува од масата, немам не зошто не можам, него зошто не сакам!
Достоевски има доста добра препорака за оние кои се жалат од своите пријатели.
Крај краева,треба да сфатиме дека никој неможе со ништо да не повреди доколку ние самите некому не му го дозволиме тоа.
Никој не е виновен доколку нашите очекувања не бидат исполнети.
Крај краева,треба да сфатиме дека никој неможе со ништо да не повреди доколку ние самите некому не му го дозволиме тоа.
Никој не е виновен доколку нашите очекувања не бидат исполнети.
Јас верувам во вистинско пријателство.Е сеа, или сум премногу наивна или сум имала среќа.Не дека имам милион вистински пријатели, напротив имам само еден,сите други ги гледам како другари за излегување,за чет муабети ти реков ми рече,за друштво...
Незнам дали би можела да се замислам сама без пријатели.Секогаш имам потреба од нив и секогаш ќе имам.Имам страв од самотија,и можеби затоа така се чувствувам на оваа тема.Мојот вистински пријател го гледам како моја сродна душа,моја подршка,мое рамо за плачење итн.
Не ги осудувам луѓето без пријатели,уствари јас не верувам дека постојат такви.Сите си имаме барем една другарка/другар со кој/а комуцираме, се дружиме.Дури и да не сум во право на крај краева секој си го избира својот начин на живот...
Незнам дали би можела да се замислам сама без пријатели.Секогаш имам потреба од нив и секогаш ќе имам.Имам страв од самотија,и можеби затоа така се чувствувам на оваа тема.Мојот вистински пријател го гледам како моја сродна душа,моја подршка,мое рамо за плачење итн.
Не ги осудувам луѓето без пријатели,уствари јас не верувам дека постојат такви.Сите си имаме барем една другарка/другар со кој/а комуцираме, се дружиме.Дури и да не сум во право на крај краева секој си го избира својот начин на живот...