Личен дневник

[Angiie]

Ги сакам декември и јануари. Прекрасен ми е овој период од годината, празници и фамилијарни слави, топли домови, мирис на печени костени, насмевки, елки и ламбички во различни бои, лампиони..
Го сакам временцево иако е ладничко, се тресам кога одам по улица но некава топлина ме грее одвнатре.
Сношти ми беше толку убаво. Среќна бев затоа што одев да се видам со него, ме исполнуваше снегот кој се уште паѓаше, насмевка ми изнудуваа децата кои тркалаа топки по улиците или оние кои водеа снежни борби, ме радуваше кога гледав родители како ги тргаат децата со санките па час забрзуваа-час застануваа.
Едвај чекам да дојде саботава, да си ја украсиме елката и да се тепаме кој лампион кај да стои
Од мала кажав дека елката ќе се украсува на 15ти, неколку дена пред славата за гостите да видат како сум ја украсила и да ми остават по некоја честитка. Леле колку само им се радував...и уште им се радувам.
Те сакам зимо! Колку што си ладна, толку си и топла.

 

[Angiie]

Шо бе, само јас чкртам овде? Ако!

Многу исполнет и среќен период ми е ова. Може немам пари, ама имам љубов и топлина, во мене владее спокој.
Го натерав татко ми да ја извади елката. Се’ е спремно. Утре ја китиме и конечно ќе завладее новогодишна атмосфера. Всушност, таа веќе владее, но елката и новогодишните украси само ќе ја надополнат.
Како што се ближат празнициве, така се ближат и колоквиумите, а јас некако се оддалечувам од скриптите. Почнав да учам кинески на интернет и се’ што знам да кажам е едно здраво. Колку смешно си звучам, самата си се смеам.
И така. Сите се запнале каде за Нова година, а јас си дремам и сеедно ми е. Се’ додека сум со луѓе чие друштво ме исполнува другото не е важно.
Отидов сега да сварам едно какао, да си се почестам оти друго благо дома нема. Се’ маф направив

 

[Gemini]

Здраво за прв пат мој дневнику..
Како за промена јас нема да го опишам денешниов ден што помина туку ќе се сетам на оној настан кој се случи на денешен ден пред 12 години.Кога идејќи накај дома со дедо не удри кола која се тркаше со уште една и уличката како што беше тесна колата излета на тротар и удри во нас..Тој беше млад со две плавуши беше вкола а тие беа преплашени кога излегоа од колата и веднаш потоа влегоа и веднаш исчезнаа..Потоа идеше дома кај мене со татко му со бомбоњера демек се ако требал ќе надоместел (парично) само да не сме го пријавеле и татко ми отпрвин не сакаше да го види но мека душа има тој попушти и се согласи да не го пријавуваат но не прифати никаква помош и потоа уште неколку пати дојде тој со татко му и веќе не се појавија..
Не можам да го заборавам тој ден а таа случка а за да биде уште полошо мама и тато беа на работа и беше невозможно да дојдат брзо но баба беше тука и таа ми беше утеха додека бевме на лекар а јас само плачев и сакав мама да биде до мене .. Дедо ми беше повреден на левата нога а јас пак имав помала рана на десната ..Не би сакала да се потсетувам повеќе иако напишаново не ми излегува од глава ниту пак ќе го заборавам некогаш..Сепак голема среќа сме имале останавме живи а и како што спомнав ниту јас ниту дедо ми не бевме тешко повредени иако додека не наполнив 13 години јас се плашев од коли ми беше страв да поминам и додека таа беше предалеку јас откако ќе видев светла од автомобил не се мрдав подалеку од тротарот...

 

[smeska]

Хаха помала кога бев секој поглед , потез , збор го запишував ... За сите симпатии , чуда ... залби и пофалби на куп ... Поранешен симпатија ми е сега мн добар другар и му дадов да прочита како смеи има во врска со него , си ја правиме интересна за сметна на старите добри времиња ... хаха ... Сеа кога иам дечко на дневник нешто слабо ми текнува и така и така се останува на историјата на скајп , мсн , фејсбук ....

 

[Nighty]

Кој би рекол?
Денот за кој од октомври се молев да не дојде, пристигна додека трепнеш...
Не чувствувам страв, само затоа што добри 2 и пол месеци ја потиснував со секое ново одбројување на ден помалку до овој датум. Но длабоко во себе, ми се вришти. Целосно е исчезната славеничката и новогодишна еуфорија во мене, и сето тоа поради наредниве 24 часа...
Нека поминат, што е можно побргу, и не барам ништо, освен да остане се’ како што беше досега, aма баш СЕ’! Зашто, ако има барем и минимална промена во моето секојдневие, ќе повлече се’ надолу... ќе биде негативна...
Сум издржал многу... Подобро да го издржам и ова!

 

[Nighty]

Помина... Можам да си легнам.
Утре е нов ден, и шанса за нова насмевка... Според Маите, и последна е.
Ма не е важно тоа, важно помина...
И ЛИЧНО ГАРАНТИРАМ ДЕКА НЕМА ДА СЕ ПОВТОРИ!

 

[Lollypop]

Ко помала ја читав книгата Дневникот на Ана Франк ии одма после тоа пишував и ја дневник и се филмав како и мојот ќе го објават ии затоа пишував литературно.. Пишував се што ќе ми се десење ии баш сега пред некое време го читав и се газев од смеење.

 

[i_wanna_fly]

Одамна ти немам пишано. Се чувствуваш запоставено нели? Така се чувствувам и јас. Иако никогаш не сум слушнала толкав излив на емоции колку што слушнав последниве три дена, нешто ми недостига. Некое мрачно претчувство ме мачи одвнатре. Не знам што е, ама ме тера да се оддалечам од се, да ги прекинам сите контакти со сите што ми значат... Не, нема да победи овојпат. Последниот пат кога се раководев според него се ми се испомеша и со месеци не можеше да се врати во колосек. Овојпат сакам да успее. Знам дека јас ќе бидам таа што ќе расипе се. Но од друга страна пак, не зависи се од мене... Најблиските луѓе не се согласуваат со мене. Тврдоглава сум... Мора да е по мое... Мора! Не можам постојано да да ги правам истите грешки, иако притисокот од сите страни е голем. Се плашам. Многу. Што ќе биде сега? Ќе успеам ли да се изборам за она што ми припаѓа? Мислев дека добив се што сакав, но Џери го доби она што најмногу го сакаше - мене. Ми призна. Се што почна како наивна игра се заврши трагикомично - се заљубивме еден во друг иако ниту еден немаше таква намера. И многу грешевме, ама сега заедно градиме се... Ги расчистивме остатоците од руините оставени пред неколку месеци, и од темел почнавме нов замок... Засега добро ни оди...
Како и да е, Џери не е она што ме загрижува. Ме загрижува еден надворешен фактор, стравопочитта која ја имам кон него. Неговиот збор е закон за мене. Да му кажам вистината или не? Не знам како ќе се постави во таа ситуација, не знам како ќе реагира. Кога да му кажам? Дали и воопшто да му кажам кога можам да срушам се што градев досега. Сиот труд ќе биде залуден. А такво нешто, не можам да си дозволам. Ако одобри, се ќе биде во ред. Но проблемот е што мислам дека нема да добијам одобрување, дека ќе добијам забрана и закани. Тоа ме плаши. Или можеби премногу размислувам.
Не знам.
Пак сум збунета.
Ама не ми е јасно зошто сум толку загрижена кога треба да сум среќна. Имам се што посакав, само уште едно не... Се надевам дека ќе го добијам.
Толку за тоа... Ако продолжам вака, никаде нема да стигнам.

 

[Angiie]

Знам дека ти фалев Дневник. Верувај и ти мене

Конечно крај на колоквиумскава. Главата ми зовре овие неколку дена. Максимум спиев можда 10 часа и сега ќе се препуштам на спиење, спиење и само спиење. Епа така ми е кога оставам се’ за последен ден. Секогаш си велам ќе си ја фатам работичката со ред, ама нејќе бре, затоа на крај си ја трескам главата дека нема да стасам да научам.
Ај да не тупам веќе за досадно теми како учалово, ама кога ќе видам, па друго и нема шо да кажам кога 10 дена од дома не сум мрднала. Освен до факултет аф корс.
И така.
Сакам зима, ама зима со снег бре, не со сонце ко пролет да е. Нека стегне ладното да смениме малце
Сакам и колетче, ама дедо Мраз ми рече голема сум била. Е, како не..види ме колкицка сум
Ааа да...под елка некој таен дедо Мраз ми оставил поклонче.
А знаеш кога последен пат си најдов поклон под елка? - Па сигурно има околу 9 или 10 години.
Шта чеш, скржави родители бре Ама затоа сега на овој му се радувам ко дете мало. Едвај чекам да го отворам ама убаво ми напишале да не отворам до 31ви, па ај ќе чекам можда бомба е па тогаш ќе се активира.
Моите не се, во тоа сум сигурна...ама не сакаат бе да кажат кој се сетил на мене.
Ја тупам или да?
Ок, ај заминав да разгледам што на форумов ќе ми задржи внимание.
ПриВатно..

 

[Angiie]

Среќна нова година Дневник, ок сега веќе е стара.. Long time no here..
Убаво поминат период после новава година, него од утре ми почнуваат усните. Треба да почнам пак да се дружам со скриптулиња и книжулиња
И така..мене почнува да ме фаќа грип. Се мрсулавам гадно и кашлам..моиве дома поминаа на редот, маките сега ми следуваат мене.
Ајт, одам јас да си го земам чајот и да те разгледам, па се фрлам после на учење.