Личен дневник

[МериСелест]

Ех...времиња беа тоа кога бев безгрижна...
Сега не сум ниту пола од тоа што бев мој дневнику.
Ми недостига старата јас.
Моментите кога се смеев дури за ништо но сепак ми беше убаво.
Многу работи се променија,се променив јас...не ме препознава никој...
Но сепак нели треба да се борам а не да се предавам.
А јас се предадов.
И доста кенкав.
Родителите ми се толку досадни што и бумеранг да им фрлеш нема да им се врати.

 

[melpomena]

Мил мој дневниче
Два дена сум болна(од што не е ништо сериозно слободно требаше да кажам болничка,но не го сакам деминутивот насекаде).
Лежи-читај,лежи-збори на телефон,пак лежи-збори на телефон,лежи-гледај филмови,лежи лежи лежи,сакам на работаааа .
Не сакам да лежам,се ме боли од лежење,само не препоните
Немам ниту апетит,не ме оставија да јадам кога ми се јадеше,само лажица две супа со букви.
Знам дека се излигавив дневниче,не ми личи на годините,но и на овие години лугето сакаат да се понекогаш размезени,ваљда и на сви 80 ако ги доживеам,пак ке сакам.

 

[Caci]

како помала пишував стално што ми се случува секој ден, во 7 мислам беше, баш пред некој ден го најдов и се чудев на што мозок сум била тогаш и љубовни имам водено, ми стојат, не давам никој ништо да чита, си чувам се, нека си стои таму каде што му е местото, кога ќе имам внуци тие да ги читаат

 

[Kitty]

Помала кога бев многу сакав да видам дневник, арно ама секогаш ми беше страв да не ми го најдат моите па некако не го почнав..

 

[JaMi]

Дневниче мое мило нема што да ти пишувам ,кога и онака ќе ми отвори некој во фиока и ќе те прочита ,а нели се договоривме само јас и ти да ги знаеме напишаните работи...

 

[Ghtalpo]

Дневнику денес е еден од оние досадни денови,па дури и луѓето се досадни со нивното глумење,досадно е што Македонија води во фудбал.Ако излезам знам дека нема да е досадно ама досадно е коа ќе ги дадам парите за карта.

 

[The High Commander]

Пишувам, зошто морам некаде да се истурам, све она што ми е на памет и на срце. Го пишувам на компјутер, зошто ако го пишувам на харија гарант ќе ми го најде некој и ќе ми го прочита. Ми се има десено тоа и неам баш желба да ми се повтори тоа искуство. Иначе го пишувам на секои два-три дена... некогаш и подолго. Ако има нешто вредно да остане запаметено ќе го запишам. Ако ми се изнадесиле милион ствари, подобро ми иде кога ќе раскажам све на „хартија“, полесно ми е да најдам смисла во целиот тој хаос. И плус можеш отпосле да прочиташ и со доза објективност да согледаш некои работи.
Некогаш го читам напишаното и онака ме пука носталгија Колку сум сакал некоја во некој период, колку ми згрешиле и ме повредиле некои личности... итн..
Добро е да се пишува. Ти дава вентил кај што можеш да се испуцаш, ти дава можност да си ги организираш мислите... И на некој начин добиваш можност до сопствените искуства да извлечеш лекција.

 

[$3Я3|\||)&p&†Y]

Здраво дневниче, Long time no see.

Си се разбудив со помислата дека ќе ми биде одличен денот. Па и до душа не згрешив
Си седнав на пц .. си отворив форум, и си читав глупости. Појма неам шо ми текна да чепкам по некои теми.
Се јавив на другарка. Колку само ја обожавам . Си направивме добри 40 минути муабет, си се изнасмеавме и отидовме да ручаме.
Блиските личности (добро де, оние кои се прават дека се блиски) полека исчезнуваат. Незнам што ги тера на тоа, но нека, подобро ми е без нив. Си имам јас доволно пријатели кои се секогаш тука за мене, и ме контактираат секој ден да видат како сум, што правам, па и да се насмееме, побрзо да ни помине времето. Мхм .. се виде кој што е на крај

Вечерва сум на роденден се надевам дека супер ќе си поминам, и дека ќе има доволно смеење и забавување

До некоја следна прилика .....................

 

[Lena]

Денов почнува со болки, глава, грло, секоја коска во телото ме боли.
Станувам онака у 6, се спремам одам на работа.. Не ми се работи таква болна,па си викам ај ќе му направам филм на шефот да ме пушти да си одам дома.
Го гледам онака и со скроз тивок глас(као неможам погласно да зборам) му викам:
Јас сум тука, но не сум доволно здрава да работам, вирус некој опасен ми е страв да не ве заразам и вас.. хехе...
Ночарите на пола нос и ме гледа..
Вика: па зошто не остана дома?
Не сакав да ве оставам на цедило, му викам јас..
Ја зема маската за уста ( да не би прешло опасниот вирус на него) и размислува таков збунет, го гледа планерот ( колку пациенти има за денес) и вика:
Подобро да си одиш дома, ние ќе постигнеме се без тебе.. оздрави и дојди..
Ја го гледам, му викам : сигурно?
Да да сигурно, ми одговара..
Во себе си се смеам, и уште му викам ако ви требам јавете се, ќе дојдам.. и почнувам да кашлам, а тој се бега од мене..
Хехехе супер,.. сега висам у чекална кај доктор да ми даде боловање и денов ќе го поминам домче..
Ајд бркам работа, на ред сум

 

[МериСелест]

И повторно... како ладен туш да помина низ мене...
Како...некое торнадо да чека да ме собере...
Да ми се случува нешто во стомак кога погледот на една личност која ме свига ме гледа...
Директно во очите...
А е сосема неважен за мене...
А чувствата и емоциите мои...
Се испреплетуваат.
Како некој да ги земал конците на мојот живот и си поигрува со него.
Како да сум јас видео игра...
Кој и да е нека прекине...
Не е интересно.
Изгледа пеколно и језиво...
Јас ова не го нарачав...
Но се секавам од кога се започна.
Како вчера да беше а трае долго...
И нема да прекине...се додека не пресечам.