Трауми од минатото и нивно влијание во оформување на личноста
Значи пиши од минатото, минатото не е само детството, ама не мисам пак да се карам и зато БРАВО ВО ПРАВО СИ !
Трауми од минатото и нивното влијание во оформувањето на личноста
- Автор на темата Хоуп*
- Време на започнување
Трауми од минатото и нивно влијание во оформување на личноста
Значи пиши од минатото, минатото не е само детството, ама не мисам пак да се карам и зато БРАВО ВО ПРАВО СИ !
Не ѝ го одговори прашањето на дамата.Трауми од минатото и нивно влијание во оформување на личноста
Значи пиши од минатото, минатото не е само детството, ама не мисам пак да се карам и зато БРАВО ВО ПРАВО СИ !
Те праша што згрешило едно бебенце/детенце од 5-6 месеци/години за да заслужи тортура?
Јас ќе те прашам и што има врска поговорката со темава на која зборуваме?
И пожелно би било да напишете повеќе од една просто-проширена реченица, пошто може е до мене, ама не можам да сфатам што сака да каже авторот со "зависи од него" или со цитати од Ѓорги Колозов.
Ем нешто ново, ем доста интересно и знам ќе имаме интересни дебати пошто гледам доста квалитетни ликови се заинтересирани.
Не ме мрзи, ама имам еден предлог, пример во психологија да се отвори подфорум криминологија или психологија на криминологија, криминалистика или било како, па може да си отвараме теми за Владо, за сериски убијци, за социопати, психопати, криминалци, мафијаши било што.Но, да не ја префрламе темата на друга насока, Владо Толески е цела една тема (баш добра идеа за друга тема, ако не те мрзи те молам да ја отвориш)
Ем нешто ново, ем доста интересно и знам ќе имаме интересни дебати пошто гледам доста квалитетни ликови се заинтересирани.
Скот Пек во својата книга
"Луѓе на лагата" совршено ги опишува последиците на трауми од детството во подоцнежните години на животот.
"Луѓе на лагата" совршено ги опишува последиците на трауми од детството во подоцнежните години на животот.
Не секогаш трауматските стресови предизвикуваат некоја личност да стане сериски убиец или да доживее психичко растројство.Познавам личност која во детството е малтретирана од својот татко пијаница,тепана и омаловажувана а сега е сосема нормална личност која искрено зборува за своето минато.Нормално неизбиршливи се трагите од сето тоа,но тоа е нормално.
Исто како и луѓе со поделена личност,компулсивно нарушување итн.наводно имаат преживеано траума во минатото,но некаде имам прочитано дека тоа воедно е и најчестиот мит за ментални нарушувања.Да не одам оф топик.Според мене се' зависи од карактер и од самиот човек.Ако јас сум имала трауматично минато и ако зборувам отворено за тоа помали се шансите сиот тој бес да го претворам во одмазда.Но сепак,секој за себе.Никогаш нема да го гледам некој како потенцијален убиец ако имал такво минато,затоа што секој размислува и постапува на различен начин.
Исто како и луѓе со поделена личност,компулсивно нарушување итн.наводно имаат преживеано траума во минатото,но некаде имам прочитано дека тоа воедно е и најчестиот мит за ментални нарушувања.Да не одам оф топик.Според мене се' зависи од карактер и од самиот човек.Ако јас сум имала трауматично минато и ако зборувам отворено за тоа помали се шансите сиот тој бес да го претворам во одмазда.Но сепак,секој за себе.Никогаш нема да го гледам некој како потенцијален убиец ако имал такво минато,затоа што секој размислува и постапува на различен начин.
Секој е ''прича за себе''.
Сметам дека детството е најбитниот дел,односно темелот на животот на една индивидуа.Долколку се соочи со трауми и различни видови на физички или психички имачувања, во подоцнешните години секој на посебен начин го манифестира тоа. Некој успеал со помош на друго лице,пријател,доктор,роднина... да надмине преку сиот товар што го имал и да стане личност за пример,а некои пак од бес и одмазда стануваат крволочни,но тоа е посилно од нив,што не можат да го контролоираат, и не успеале да го надминат како проблем.
Баш во моментов сум заинтересирана за книгата и сакам да ја прочитам Fifty Shades of Grey - која зборува за 27годишно момче кое било посвоено.Еден дел од детството му поминува со неговата мајка-проститука и нејзиниот швалер кој физички ги злосторувал.Како последица од траумите максимално се пореметува и ужива во садомазохизмот и садизмот...
Сметам дека детството е најбитниот дел,односно темелот на животот на една индивидуа.Долколку се соочи со трауми и различни видови на физички или психички имачувања, во подоцнешните години секој на посебен начин го манифестира тоа. Некој успеал со помош на друго лице,пријател,доктор,роднина... да надмине преку сиот товар што го имал и да стане личност за пример,а некои пак од бес и одмазда стануваат крволочни,но тоа е посилно од нив,што не можат да го контролоираат, и не успеале да го надминат како проблем.
Баш во моментов сум заинтересирана за книгата и сакам да ја прочитам Fifty Shades of Grey - која зборува за 27годишно момче кое било посвоено.Еден дел од детството му поминува со неговата мајка-проститука и нејзиниот швалер кој физички ги злосторувал.Како последица од траумите максимално се пореметува и ужива во садомазохизмот и садизмот...
Книгата е плиток еротски роман, без добра психолошка основа на ликовите, без нивни трансформации. Книгата не ни навлегува во психолошкиот дел од траумата и сексот. Ако сакаш да читаш и се интересираш за психологијата на луѓето, траумите и сексот, читај други книги, слободно побарај предлози на форумов или на гугл. Единствено нешто што е поврзана книгата со темава е како детето има траума, не начинот на кој ја добил, не како минувал низ нив ниту како минувал низ последиците.
Траума во животот , несекојдневна случка претрпувајќи голем страм , страв , и малтретирање , станав и пистел на мојот живот , сопствена книга со искуства од една лоша судбина која ме погоди премногу ..
Бев тинејџер , како секоја млада девојка така и јас , ништо чудно се заљубив во погрешна љубов , на многу од вас ова ќе ви биди смешно и глупо ама верувајте , да не Дај боже да бевте во моја кожа , се беше како бајка на некој начин ме натера да верувам и да го сакам толку многу што ме натера да го сакам повеќе од самата себиси , и од своите најмили ... првите месеци , денови беа се во рет во таа погрешна врска , бидејќи бев сеуште дете т.е се чуствував како дете и бев премногу таква што воопшто не сакав да споделувам све со моите , незнаеа долго време што се дешава со мене , почна и оние денови кои морав да го жртвувам секој мој здив во животот да ги заштитам сестра ми и моите , морав да трпам секоја слапаница , секое исфрлање од кола во вожна , секоја навреда и секоја закана само за моите да не добијат шок за нешто што не сум го направила фотомонтажа , и што уште не... дојдов до психолошки разговори од таа траума што секоја секунда се сеќавав и понекогаш пак се секавам на тоа време покушувајќи го убиството и зборовите " Моја или ничија " ме плашат.. Покуша да се убиме двата за да бидам со него .. за среќа сакаам да кажам се заврши во добар ред , забрани казни , разделба .. секој да трне по свој пат .. Моите сето ова го дознаја во последниот момент кога ми беше кладен нож на моето грло , за да се вратам во неговиот живот .. зошто ? Бидејќи јас бев таа што простував и сакав трпев и се борев а самата себеси тонев .. Сега сум среќна не велам не , но после тој удар , понекогаш знае да биде ударот посилен за некоја работа друга , но храброста Господ Бог ми ја даде благодарение на тој удар.. Ова тема ми годи што го споделив со вас , само Ве молам момци и ве молам девојќи ... Пазејте во животот во кој се заљубувате .. и кој е за вас , пред да дојди ударот до вас Направи стоп за да немаш траума ..
Бев тинејџер , како секоја млада девојка така и јас , ништо чудно се заљубив во погрешна љубов , на многу од вас ова ќе ви биди смешно и глупо ама верувајте , да не Дај боже да бевте во моја кожа , се беше како бајка на некој начин ме натера да верувам и да го сакам толку многу што ме натера да го сакам повеќе од самата себиси , и од своите најмили ... првите месеци , денови беа се во рет во таа погрешна врска , бидејќи бев сеуште дете т.е се чуствував како дете и бев премногу таква што воопшто не сакав да споделувам све со моите , незнаеа долго време што се дешава со мене , почна и оние денови кои морав да го жртвувам секој мој здив во животот да ги заштитам сестра ми и моите , морав да трпам секоја слапаница , секое исфрлање од кола во вожна , секоја навреда и секоја закана само за моите да не добијат шок за нешто што не сум го направила фотомонтажа , и што уште не... дојдов до психолошки разговори од таа траума што секоја секунда се сеќавав и понекогаш пак се секавам на тоа време покушувајќи го убиството и зборовите " Моја или ничија " ме плашат.. Покуша да се убиме двата за да бидам со него .. за среќа сакаам да кажам се заврши во добар ред , забрани казни , разделба .. секој да трне по свој пат .. Моите сето ова го дознаја во последниот момент кога ми беше кладен нож на моето грло , за да се вратам во неговиот живот .. зошто ? Бидејќи јас бев таа што простував и сакав трпев и се борев а самата себеси тонев .. Сега сум среќна не велам не , но после тој удар , понекогаш знае да биде ударот посилен за некоја работа друга , но храброста Господ Бог ми ја даде благодарение на тој удар.. Ова тема ми годи што го споделив со вас , само Ве молам момци и ве молам девојќи ... Пазејте во животот во кој се заљубувате .. и кој е за вас , пред да дојди ударот до вас Направи стоп за да немаш траума ..
Кристина ме потсети со постот
Не е воопшто смешно, тоа е најтешко затоа што не го согледуваш навреме.
Сите имаме поминато низ тешки моменти кои ни оставиле отисоци...
Мене само два збора ми го сменија животот... 02.10.2011... Не сакам да објаснувам суштина...
Ме пресече. Ме откорна затоа што ми значеше тоа. Се повлеков во себе, престанав да се смеам, пополека станав страшно агресивен неподнослив за сите, почнав со чајови за смирување - завршив со ракија... Исто, не сакав моите да дознаат низ што поминувам. Сепак, премоќно беше за да се сокрие! Се плашам кога ќе се сетам што бев станат. Година дена траеше периодот. Потполно ме собори, почнав да имам проблеми со работата на срцето, ми се уништи харизмата, способноста да привлечам многу внимание кон тоа што го правам, се испокарав со сите другари.... Да не должам...
Откако заврши, некако ми снема живост во мене. Станав поинаков. Сеуште желбата ми е слаба за многу работи, сеуште избувнувам пребрзо и пресилно, апелирам и внимавам колку можам да помогнам да не ја повтори некој друг истата ситуација... На моменти се потсеќам - полудувам одеднаш... Почнувам да се чувствувам како да ми е нанесена страшна неправда, добивам желба за одмазда...
ух.... некогаш кога ќе почувствувам дека е време ќе се отворам и јас на форумов, но до тогаш...
Не е воопшто смешно, тоа е најтешко затоа што не го согледуваш навреме.Сите имаме поминато низ тешки моменти кои ни оставиле отисоци...
Мене само два збора ми го сменија животот... 02.10.2011... Не сакам да објаснувам суштина...
Ме пресече. Ме откорна затоа што ми значеше тоа. Се повлеков во себе, престанав да се смеам, пополека станав страшно агресивен неподнослив за сите, почнав со чајови за смирување - завршив со ракија... Исто, не сакав моите да дознаат низ што поминувам. Сепак, премоќно беше за да се сокрие! Се плашам кога ќе се сетам што бев станат. Година дена траеше периодот. Потполно ме собори, почнав да имам проблеми со работата на срцето, ми се уништи харизмата, способноста да привлечам многу внимание кон тоа што го правам, се испокарав со сите другари.... Да не должам...
Откако заврши, некако ми снема живост во мене. Станав поинаков. Сеуште желбата ми е слаба за многу работи, сеуште избувнувам пребрзо и пресилно, апелирам и внимавам колку можам да помогнам да не ја повтори некој друг истата ситуација... На моменти се потсеќам - полудувам одеднаш... Почнувам да се чувствувам како да ми е нанесена страшна неправда, добивам желба за одмазда...
ух.... некогаш кога ќе почувствувам дека е време ќе се отворам и јас на форумов, но до тогаш...
Не се отварај на форумот а харизмата ти се чувствува и преку пишаниот збор а некогаш ке се смееш и за ова што си го пишал!Кристина ме потсети со постот
Сите имаме поминато низ тешки моменти кои ни оставиле отисоци...
Мене само два збора ми го сменија животот... 02.10.2011... Не сакам да објаснувам суштина...
Ме пресече. Ме откорна затоа што ми значеше тоа. Се повлеков во себе, престанав да се смеам, пополека станав страшно агресивен неподнослив за сите, почнав со чајови за смирување - завршив со ракија... Исто, не сакав моите да дознаат низ што поминувам. Сепак, премоќно беше за да се сокрие! Се плашам кога ќе се сетам што бев станат. Година дена траеше периодот. Потполно ме собори, почнав да имам проблеми со работата на срцето, ми се уништи харизмата, способноста да привлечам многу внимание кон тоа што го правам, се испокарав со сите другари.... Да не должам...
Откако заврши, некако ми снема живост во мене. Станав поинаков. Сеуште желбата ми е слаба за многу работи, сеуште избувнувам пребрзо и пресилно, апелирам и внимавам колку можам да помогнам да не ја повтори некој друг истата ситуација... На моменти се потсеќам - полудувам одеднаш... Почнувам да се чувствувам како да ми е нанесена страшна неправда, добивам желба за одмазда...
ух.... некогаш кога ќе почувствувам дека е време ќе се отворам и јас на форумов, но до тогаш...