Трауми од минатото и нивното влијание во оформувањето на личноста

[Хоуп*]

Јас сум ја отворила темата и почетната замисла ми беше да зборуваме колку и зошто ги гледаме луѓето со претрпени трауми како идни потенцијални социопати и психопати и дали и траумата што ја доживеале им засадила семе на одмазда и желба за освета кое со текот на времето може да израсне во сериозен проблем, т.е да ги претвори во свирепи и ладнокрвни убијци во најлош случај..
Т.е еве го воведот за тој што го мрзи да пролиста дури две страни

Знам дека има тема за трауми од детството. Таму пишувајте ги вашите искуства и како тоа влијаело на вас, а тука сакам да зборуваме за нешто друго.

Како љубител на крими серии, емисии и филмови, не можев а да не заприметам дека секој негативец (без разлика дали е вистина или измислено сценарио) имал минато преполно со проблеми и тешкотии; бил злоупотребуван, физички и психички измачуван, бил оставен сам или доживувал големи загуби.

Пример, измислено сценарио: зборуваме за 10 годишно дете кое било константно сексуално злоупотребувано од учител.
Учителот е казнет, но последиците од тие трауми се со катастрофални размери.
После некое поголемо стресно доживување, во иднина, кај детево (сега веќе голем маж) се буди бесот што растел во него и желбата за одмазда станува толку голема што се претвора во сериски убиец кој убива учители за кои мисли дека се она што бил неговиот злоставувач.
( прост пример, а многу близок до вистинските настани )

Како вие ги доживувате и како размислувате за ваквите луѓе? Не сакам да ги етикетираме, ни омаложуваме, па ни сожалуваме. Само сакам да знам, колку од вас ако јас ви кажам дека сум имала стресно и трауматично минато ќе ме гледаат како темпирана бомба или како иден потенцијален убиец?
Колку мислите дека траумите можат да остават трајни и катастрофални последици?
Која е причината што во тие случаи жртвата се претвора во ловец?
Желба за одмазда, нарушен разум, гнев, бес?!

Не ме интересираат психолошки анализи и заклучоци од познати мислители и извадоци од Википедија.
Ме занима ваше лично мислење.

Ако сакате да споделите за вашите трауми, она што сте доживеале и како сте го надминале или не, има друга тема:
Трауми од детството

 

[МалиСашко]

Имаше само конкретни примери од тоа како влијаеле и какви остатоци се провлекуваат.Што од сето тоа оставило трајни последици во личноста и карактерот.. Точно тоа ја опфаќа танката граница меѓу темите. Нормално, не можи постот да биди со 5 збора, не се работи за закон во физиката. Прочитај, ќе видиш дека точно за тоа се зборува...

 

[Outrider]

Јас сум сигурен дека тој беше убиецот. Ама не сум сигурен дека се самоуби. Што ми дава за право да се сомневам дека не ги убиваше жртвите сам.
Исто така многу чудно ми е тоа со жена му. Тие беа на разведување или ако не беа на разведување дефинитивно го имаа прекинато сиот контакт. Тоа е факт. Не е трач. Не разговараа, Владо живееше сам и секогаш тоа го искажуваше јавно. Тоа ме збунува, затоа што на фимот жена му кажува друга приказна.
Но, да не ја префрламе темата на друга насока, Владо Толески е цела една тема (баш добра идеа за друга тема, ако не те мрзи те молам да ја отвориш )

Во прилог на она што го кажав дека сум читал многу добри истажувања на оваа тема ќе приложам неколку/ се извинувам што не се на македонски ама до сега не сум нашол ваква статија(очигледно затоа што полесно е да се преведува за тоа каква блуза носела Џеј Ло на последниот концерт):
http://www.fbi.gov/stats-services/publications/serial-murder - добро би било кога би имал живци некој да го прочита ова.
http://www.foxnews.com/scitech/2012/01/18/math-formula-may-explains-why-serial-killers-kill/ - за математичарите

п.с. Се извинувам на ОГРОМНАТА грешка во презимето на Владо. Не е Толески, туку е Таневски.

...само што неколку леша на жени осамнаа во Кичево и околијата и после дејството на кофата-убиец. Because this is not a corrupt third world backwater shite hole in which dna evidence can be planted, of course not, what is one thinking, shame on one for putting up such preposterous notions ahead...

Не верувам дека постои човек кој нема никакви трауми, колку и да се внимателни родителите тука е образовниот систем, маалото, рандом злобен лик, социјалната припадност, некомпетентен лекар поради чија грешка се ствараат трауми во подоцнежен период и слично, но само на малкумина им се сјебува осигурачот и посегнуваат кон нож, пиштол, секира, арсеник*, почесто се случуваат срања од понизок интензитет, ги подјебава подредените на работно место или било каде ако му се укаже можност, тоа е повеќе присутен начин на лечење фрустрации отколку оној крвавиот...некој вид проколната штатфета (како во атлетика 4X400m)
Овој начин на манистефирање на фрустрации е еднакво интересен како и оној подраматичниот бидејќи секој се соочува со него one way or another...
Можеби тајната е во еволуционите процеси и карактеристиките кои ги всадиле во луѓето....кои можат да издржат lotta shit on their shoulders and carry on...

*најјако српско зборче шо имам слушнато за арсеник - мишомор

 

[Kristina1003]

Животот е лавиринт ,
Додека стигнеш до успешната цел , треба сите да претрпиме премногу болки и премногу среќни мигови , што и да се десило во нашите животи треба да продолжиме напред да бидеме храбри и пример за другите ... Ова го кажувам бидејќи самата помисла храбар сум го држи човек премногу во живот од искуство ... Можеби знаете пред деноколку дена ми заминаa горе на небото два ангели а третиот ангел се бори за живот , да не бев храбра со самата помисла сега можеби низ се што поминувам ќе бев и јас на некое место не се знае ,...
@МалиСашко сакам само да ти кажам без разлика низ се што си поминал , или поминуваш немој да наогаш лек во она што може да ти наштети , тоа ќе те уништи а нема да ти поможи , и секако не заборавај животот твој вреди повеќе од кој било живот , тука си за да живееш , паѓаш , да тагуваш, да се радуваш а потоа да умриш, затоа искористи го секој миг да бидеш среќен .... поздрав

 

[mistergirl100]

Па зависи до личноста ..Иако поголем процент од тие луѓе кога ќе пораснат го прават она што им било правено на нив ,има и некои сосем спротивни кои се избориле и успеале во животот но сепак не значи дека се заборавиле тие имаат во себе мал оган кој на секој сличен настан ги враќа во минатото и тоа не е баш сеедно ..Како и да е ги ценам луѓето кои после се опстануваат има ного грозни настани и случки а најмногу боли кога ќе се почуствува тоа на сопствена кожа и не значи ако некој бил изложен на такво злодело да биде отфрлен од општеството што е случај кај сите од нас

 

[beautifull liar]

traumite se kako bura,koga togas moraat da se izrazat a deteto so nezrel nerven sistem toa ne go moze,traumata se stava vo pogon da bide israzena koga toa ke sozree i ke svati so mu e storeno,togas vo zivot go dvizi samo negoviot gnev i zelbata za odmazda,sto ne mozelo da vrati togas odamna koga se slucilo zaso bilo malo i bespomosno,vrakja godini podocna,pretvorajki se vo zlostavuvacot...

 

[Хоуп*]

Еднаш правевме муабет за Владо Таневски тука на темава погоре, серискиот убиец од Кичево што се самоуби во кофа вода. И како што се сеќавам јас, едно што беше актуелен случајов ептен и до ситница знаевме што се дешава, кој како зошто кога бил убиен, друго што го гледавме и документарецот и изјавите на сведоци и блиски на убиените, кои патем биле жени над 60 години и негови сограѓанки.
Сега некојси портал доказ, дошол до сознанија дека жртвите биле жени за придружба на високи функционери од ВМРО ДПМНЕ, кои биле носени во викендици низ Кичево за секс сеанси, па Владо бил колатерална штета или жртвено јагненце.
http://www.dokaz.mk/se-sekavate-li-na-vlado-tanevski-novinarot-koj-go-udavija-vo-kofa-voda/
Не знам за каков портал се работи, ама
Па уште:

Кој вмровски моќници стојат зад овие убиства и кичевски грозотии ДОКАЗ ќе ви открие овие денови!

Ова некој викторче од другата страна го пишувал гарант.

 

[rain-bow]

Некои трауми, едноставно те пратат цел живот....Траумите кај секој се различна појава. Мене ми останало траума, дека мене ништо не може да ми иде како што треба, дека за секоја моја среќа, следи уште поголема тага. Дека на ништо не можам да се израдувам како што треба, дека едноставно не ми е пишано да бидам безгрижно среќна. Но, тоа не значи дека јас заради таа траума на некого би му посакала лошо, напротив...не сакам никогаш да ми се во моја кожа, никогаш да не видат болка...И секако, сите трауми не се предизвикани намерно од човечки фактор. Еве, едноставно сега веќе не можам ни да пишувам...зошто ми претстои еден среќен ден во мојот живот....но за жал...се случија и многу лоши работи....Едноставно, ни тој ден не можам да го поминам со насмевка како што треба.