Изгледа само на мене не ми сметав ненајавени гости. Додуше мене од тија гости другари ми доваѓав само. Мене ми досадно и ете га ѕвони ѕвонче, кт орваташ гледаш другар. Ауууу, одма се прави кафенце, збори се за девојке, туго туго. Ми меѓу нас смо си научиле па и да не ни е много средено уживамо си. Ако треба од спање стану и за њим увек отворени врата, кт сакав можев да дојдев. Едино ме нервирав на брата ми другарке, много су за нигде. Ја седну на компјутер они ми се нацртав до мене и гледав што работу, и после 10 минута "Бокиии, ај пушти не нас малце на компјутер" и ја што да праву пушту ги и тој малце ги трае 2-3 сата, а ја за тој време лупам главу од ѕид.