Никого не осудувам, животот не носи насекаде, искушенија премногу, денеска сме горе, утре доле... А, пак, задутре... Два метра под земја.
Секој човек си го бара она своето трошка среќа, задоволство, спокојство, ако мисли дека го пронашол - тогаш уџум ќе фати, со раширени прегратки кон тоа.
Дали има деца,или нема... Децата ќе пораснат, секој по својот пат, како што прочитав во горе-коментарите.
Дали детето ќе трпи последици ил`не... Не ги интересира. Дали ќе изумри во него сето, пак не им е гајле и алал нека им е на таквите родители. Безгрижни.
Во мојов живот до сега, сум искусила и доживеала доста за да знам што е правилно,а што не. Пак ќе се повторувам, луѓето ние се лажеме... И Ева го излажала Адама... Не осудувам, али брачното неверство не го ни оправдувам. Зошто?!
Затоа што сите знаеме дека љубовта поминува со тек на годините... Ама што останува? Треба да го негуваме она што ни преостана од сета таа волшебна љубов што сме ја имале пример. Разбирањето, почитта останува... Сеќавањата и најглавно навиката да ја гледаш таа особа до тебе наутро кога ќе отвориш очи.
Ама несвесните луѓе, се` фрлаат во вода и сеедно им е.
Дали со деца или без деца, а оваа тема особено ДЕНЕС, ептен е распостранета и секој еден, си ја изневерува жената,а и обратно. Машко/Женско исти се. Треба да се обврне внимание искрено, да се отворат брачни советувалишта, ама луѓето денеска и креваат раце од се,ако не им чини, не се ни трудат да поправат нешто... Да усовршат, забавно им е да се шлаат по хотели, со девојки, голем безобразлук имаме, преголем. Да ми кажат сега дека ќе ме убијат, дека нема да осетам никаква болка у сон, би прифатила. Само да исчезнам од овој безобразен, суров свет, свет во кои не ни преостанале МНОГУ ЛУЃЕ... Човечноста одамна се сокрила во пештера и не излегува.