Што ви недостига од вашето детство?
- Автор на темата Hip.Hop_MKD
- Време на започнување
Ми недостига топлината во домот, блискоста. Ми недостига заедничкото гледање на телевизија, сите на куп, зашто имавме само еден телевизор и на едно место се гореше оган. Ми недостигаат заедничките ручеци, секој ден во приближно исто време. Ми недостига возењето точак секое летно попладне, јадењето сендвичи во маало затоа што таму беше најслатко! Ми недостига санкањето и правењето ангелчиња во снегот. Ми недостигаат тогашните караници за небитни работи. Ми недостигаат тогашните другарства.
И, да, ми недостигаат новогодишните пакетчиња под елка.
И, да, ми недостигаат новогодишните пакетчиња под елка.
Отсекогаш бев запален по коли. Уште од мал се поткревав на прсти за да видам каква е внатре, колку е гравирана (тогашен поим за максимална брзина),каков е воланот. Не можев да му се изнарадувам...
А сега, по толку време кога имам возачка, кола и се останато, естетскиот момент е поинаков.
ЧОВЕЧЕ, 50% сиви коли, 20% црни, а другите 30% припаќаат на некои модри, темно зелени или бели.
Порано излези на улица и има едно портокалово фиќо, едно жар црвено, жолта шкода, две три 101ки во различни бои... некоја пеглица изфарбана пола-пола...
Уф... мака ми е што го снема сето тоа шаренило, а и тмурно е во цел ден возење само некои мрки бои да гледаш пред тебе
А сега, по толку време кога имам возачка, кола и се останато, естетскиот момент е поинаков.
ЧОВЕЧЕ, 50% сиви коли, 20% црни, а другите 30% припаќаат на некои модри, темно зелени или бели.
Порано излези на улица и има едно портокалово фиќо, едно жар црвено, жолта шкода, две три 101ки во различни бои... некоја пеглица изфарбана пола-пола...
Уф... мака ми е што го снема сето тоа шаренило, а и тмурно е во цел ден возење само некои мрки бои да гледаш пред тебе
Кога бев дете сите возеа многу побавно.... в град се возеше околу 25-30 во малите улички, 40 по поголемите... 80 на автопат.... Возењето 100тка беше поим за лудост.... Никој не притискаше кочница нагло, ретко кој се имаче слупано. Сега и да сакам да возам така бавно, другите коли во сообраќајот ми го нарушуваат режимот...
Моментално живеам подетски живот одколку што живеев кога бев дете. Кога бев дете бев стегнат, притисок од родителите, не може ова, не може она, не прави вака, не прави така, тоа не е убаво, тоа е лошо. For Christ sake дете бев нормално е дека ќе земам петарди да пукам под плински боци ( океј екстремка бев али сепак поарно тоа него како денешниве деца да кмишам на фејсбук цел ден да видам дали симпатијата лајк ми ставила ) и ќе трчам со полускинато палто низ коледарски оган. Али сега се што сум направил оваа година ѓи сумира сите детски глупости што не сум ѓи направил како мал. И среќен сум xD. Пред некој ден со другарите се заебававме да одеме на коледе кај еден поп... детски мозок. Играме видео игри кои се играа за плејстејшн 1. Краш со количките, аааааааааа најјак сум. Одеме на флипери фудбалче играме ( оноа со рачките ), си пуштаме златно славејче чисто оти си можеме. Фак јеа.
еве вакви некои работи...
сладоледот во топче, леле едвај чекавме да стигне камионот пред продавница и да донесе сладолед
базока мастиките и чунга лунга беа закон, обавезно збиравме сликички....
Се сеќавам дека за две сликички не успеав да го пратам албумот, 223 и 194..Нема да ги заборавам тие бројки..
дома кога имавме другарчиња на гости обавезно игравме нелутисе човече
а не да дремиме на компјутер
игравме ластика по цели денови
и навечер едвај чекавме во 19 00 часот да почне цртан филм...Радован, Вили ква ква, Мечето Ушко
и има уште многу мнооогуууу...
сладоледот во топче, леле едвај чекавме да стигне камионот пред продавница и да донесе сладолед
базока мастиките и чунга лунга беа закон, обавезно збиравме сликички....
Се сеќавам дека за две сликички не успеав да го пратам албумот, 223 и 194..Нема да ги заборавам тие бројки..
дома кога имавме другарчиња на гости обавезно игравме нелутисе човече
а не да дремиме на компјутер
игравме ластика по цели денови
и навечер едвај чекавме во 19 00 часот да почне цртан филм...Радован, Вили ква ква, Мечето Ушко
и има уште многу мнооогуууу...
Времето кога единствена грижа ми беше набрзина да научам,да јадам и брзо на улица со топката и ластикот во раце .
Времето кога по цела вечер се играше криенка,собрани цел чопор деца од мали до најголеми.
Времето кога не гледавме и не беше важно дали некој носи најк или пума патики.
Уште многу работи недостигаат,најмногу безгрижноста која се губи со самото растење.
И сега на некој начин се потсеќам како е да си дете покрај ќерка ми,но ова веќе е поинакво време,поинакво детство од нашето.
Времето кога по цела вечер се играше криенка,собрани цел чопор деца од мали до најголеми.
Времето кога не гледавме и не беше важно дали некој носи најк или пума патики.
Уште многу работи недостигаат,најмногу безгрижноста која се губи со самото растење.
И сега на некој начин се потсеќам како е да си дете покрај ќерка ми,но ова веќе е поинакво време,поинакво детство од нашето.
