Само хетеро? кој тврди дека и хомосексуалците не ги практикуваат истите работи? или дека се хомосексуалци за нив не се важи?
Родители хомосексуалци
- Автор на темата Sesil
- Време на започнување
Важи, нормално. Но само затоа што хомосексуалците го сакаат истиот пол, според хетеросексуалците тоа е најболното нешто што постои на светот.
И која е поврзаноста со оваа и предходната работа што ја кажа? Впрочем, за што и ја кажа незнам?
Поврзаноста е што не може да се каже дека дете со родители хомосексуалци живее во нездрава и неправилно функционална средина. Од каде тоа право? За хетеросексуалците, хомосексуалците се најголемите грешници. Затоа кажав, постојат поболни работи од хомосексуалноста (веќе кога си го земаме правото да кажеме што е болно).
како прва реакција би рекла Не
дури и отсечно Не!
ама па ако подразмислам малку ќе кажам Да
зошто?
затоа што кога детето би имало можност самото да одбира
и кога единствениот избор што би го имало би бил:
-да расте во некој дом лишено од чувството дека некаде и некому припаѓа, лишено од чувството дека има некој кој го чува, заштитува и поддржува
- или да расте како дел од едно семејство, само негово семејство, кое ќе се грижи за него, ќе го сака и ќе го чувствува за свое дете, макар било тоа семејство нестандарно, несовршено, неприфатено од средината и па дури и сурово означено како ненормално затоа што е семејство на две личности од исти пол,
некако ми се наметнува чувството дека тоа дете сепак би го избрало второто, да има свое семејство
оти животот не е нималку лесен
и удира силно и предизвикува секакви трауми заради најразлични причини
и никој не е имун, ниту стопроцентно заштитен
силата да се надминат тешкотиите и да се издржат ударите многу зависи од тоа чувство дека и покрај сѐ некаде некому му припаѓаш
да нагласам - кога велам припаѓање не мислам на поседување
празнината која човек го исполнува кога тој е соочен со сознанието дека тие што требале да го сакаат и чуваат, заради една или друга причина избрале сосема да го напуштат и заборават, соочен со сознанието дека не е дел од ничиј свет, дека е само напуштено „дрво без корен“, има моќ да делува деструктивно на една личност многу повеќе отколку растењето во едно такво нестандардно семејство
дури и отсечно Не!
ама па ако подразмислам малку ќе кажам Да
зошто?
затоа што кога детето би имало можност самото да одбира
и кога единствениот избор што би го имало би бил:
-да расте во некој дом лишено од чувството дека некаде и некому припаѓа, лишено од чувството дека има некој кој го чува, заштитува и поддржува
- или да расте како дел од едно семејство, само негово семејство, кое ќе се грижи за него, ќе го сака и ќе го чувствува за свое дете, макар било тоа семејство нестандарно, несовршено, неприфатено од средината и па дури и сурово означено како ненормално затоа што е семејство на две личности од исти пол,
некако ми се наметнува чувството дека тоа дете сепак би го избрало второто, да има свое семејство
оти животот не е нималку лесен
и удира силно и предизвикува секакви трауми заради најразлични причини
и никој не е имун, ниту стопроцентно заштитен
силата да се надминат тешкотиите и да се издржат ударите многу зависи од тоа чувство дека и покрај сѐ некаде некому му припаѓаш
да нагласам - кога велам припаѓање не мислам на поседување
празнината која човек го исполнува кога тој е соочен со сознанието дека тие што требале да го сакаат и чуваат, заради една или друга причина избрале сосема да го напуштат и заборават, соочен со сознанието дека не е дел од ничиј свет, дека е само напуштено „дрво без корен“, има моќ да делува деструктивно на една личност многу повеќе отколку растењето во едно такво нестандардно семејство
Сум кажала премногу пати, секако дека ДА.
Подобро топол дом и топли оброци, можност за образование, овозможено здраство и пружени сите останати работи кои повеќето деца ги добиваат, оттколку оставен на (не)милост, чекање на следна донација и на крај бркање на 18 години. А можеби за некој е и среќа што живеел во дом. А без тоа?
Подобро топол дом и топли оброци, можност за образование, овозможено здраство и пружени сите останати работи кои повеќето деца ги добиваат, оттколку оставен на (не)милост, чекање на следна донација и на крај бркање на 18 години. А можеби за некој е и среќа што живеел во дом. А без тоа?
Како може да бидат родители хомосексуалци?
Или дефиниција за родител е: Не се родители тие што те родиле, туку тие што те одгледале.
Делумно се сложувам на оваа болдирана дефиниција. Но таа се подразбира при губење на вистинските родители, или кога вистинските родители го напуштаат своето дете, а други нормални* родители го одгледуваат тоа фете.
Под нормални родители сметам: Маж и жена.
Или дефиниција за родител е: Не се родители тие што те родиле, туку тие што те одгледале.
Делумно се сложувам на оваа болдирана дефиниција. Но таа се подразбира при губење на вистинските родители, или кога вистинските родители го напуштаат своето дете, а други нормални* родители го одгледуваат тоа фете.
Под нормални родители сметам: Маж и жена.
Од каде таква идеја дека тоа се ненормални луѓе?
Кој ги дава нормите за тоа што е нормално,а што не?
Зошто луди?
Можеш да обрзложиш?