Женско пријателство речиси и да не постои. Најголемиот дел од случаите се само корист и љубомора спакувани во шуплива кутија од лицемерие, замотана со машничка на газолижење, „уметнички“ кажано.
„Срцка“, „Бацуф4иња“, вртење грб „Умри краво скапана“. Немој да ме ј**еш бре.
Имам само една личност која искрено можам да ја наречам другарка во права смисла на зборот. Личност со која од 10 години дружење, ниту еднаш не сум западнала во непријатна ситуација или најмала кавга, личност која ниту еднаш не го пикнала носот кај што не треба. Останатите се површни и попатни, по (нивна) потреба.
Машките многу повеќе знаат да бидат пријатели. Тие речиси воопшто немаат тенденција и желба да шират женски трач муабети. Го заболе него дека ти си ја видела бившата на твојот сегашен со братот на другарот на твојот бивш и истата наводно личела на караконџула зошто ти ја мразиш.
За тајни, ако ти е вистински другар - ќе молчи пошто го вреднува другарството. А и да не е, пак нема да каже никому затоа што нема да го тангира „проблем“ на женско што не го занима.
И да, постојат машко-женски другарства. Единствено нешто то ги нарушува истите е „трендот“ кај раните пубертетлии (како и оние постарите кои функционираат како такви) да „смуваат“ се’ живо со кое барем еднаш во својата една ипол деценија живот си подале рака.