Кога сум во ПМС буквално сешто може да ме расплаче. Секој месец не, ама почесто се случува ова. И причините се обично банални.
Инаку, во животот многу нешта ми навираат вода во очите.
Пред некој ден, моравме баба ми да ја однесеме во болница. Јас не знаев, па кога се вратив од факултет се симнав долу и го гледам дедо ми, си седи такаа, со црвени очи. Плаче човекот. Ми падна многу жел за него, жената 3 дена остана во болницата а тој за тие три дена јадеше само како за три пилиња. Ух.
Исто, очите ме печат кога ќе с лушнам случајно песна која ме потсетува на некое време што било, а веќе не е.