Личен дневник

Saladin

Unbaised
Член на администрација
17 февруари 2012
6,024
9,655
1,683
Normandy
Passed down to you...
Интересно е како едно вечерно излегување може да го промени денот во своја дијаметрална спротивност. Од добро во лошо.
И обратно.

Ова „обратно“ е клучниот збор.
А клучен подпоим е common ground муабет.
Убаво е коа ќе се пронајдеш со личност во сличен мајндсет за книги, филмови и музика. Разговорите ви траат непроценливо кратко време. Забораваш буквално на се` останато во моментот.

Скоро и да сум заборавил на вакво чувство на смиреност по така продуховена вечер.
So says Saladin
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina

Prashina

Староседелец
28 јуни 2013
1,366
3,059
1,133
Cuden mir.Se plasam od tolku mir i spokoj na dushata.Sekoj den iscekuvam bura koja ke mi go promeni pravecot.No ne sakam bura.Sakam da uzivam vo svojot spokoj. Denes se smeev dolgo na svoite apsurdi. Cashka muabet so bliska dusha, neka e na arno. I nesonicata ja isprativ nekade,ja izbrkav. Koga covek staree od nikogo i nisto ne ocekuva. Ednostavno se raduva na sekoj nov den koga moze da se dvizi,da gleda,da sheta, da zboruva...Taka ljubovta stanuva sekundarna rabota za koja se grizi. I toa deteto vo sekoj od nas se hrani od prirodata na naseto opkruzuvanje.
 

Од друга перспектива

Член со 30 казнени поени
22 јануари 2016
57
18
1,008
Да, уште една ноќ непреспиена од многуте години изминати, а веч је, па скоро осам.
Ништо ново во мојот живот, монотонија владее, депресија такоџе... Анксиозност...
Една изгубена љубов...
Мисли црни...
Доџи да се самном смејеш, доџи да ми руке грејеш... Певам ја то...
Фали ми све остали сретни дани моји :( и тако то...
 

Tantara

Староседелец
31 октомври 2013
456
694
1,103
Диар,
Се ми е безвеза, час се смеам, час сум тажна, а да заплачам не можам/ Не знам зошто солзи не ми идат. Порано ќе си се исплачев ќе ми олеснеше, сега и тоа не можам. Ништо не разбирам, а мислев дека можам да проценам карактер. Овој пат многу грешно сум проценила и навистина не разбирам...А и не мора да разбирам м?
Ај,
 

Aleksis

Jukebox
4 април 2013
1,443
2,543
1,133
Мислам, јас не сум јас ако не изанализирам нешто со критичен ум, под лупа, од сите можни агли.
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina

Prashina

Староседелец
28 јуни 2013
1,366
3,059
1,133
Burata dojde...me
Cuden mir.Se plasam od tolku mir i spokoj na dushata.Sekoj den iscekuvam bura koja ke mi go promeni pravecot.No ne sakam bura.Sakam da uzivam vo svojot spokoj. Denes se smeev dolgo na svoite apsurdi. Cashka muabet so bliska dusha, neka e na arno. I nesonicata ja isprativ nekade,ja izbrkav. Koga covek staree od nikogo i nisto ne ocekuva. Ednostavno se raduva na sekoj nov den koga moze da se dvizi,da gleda,da sheta, da zboruva...Taka ljubovta stanuva sekundarna rabota za koja se grizi. I toa deteto vo sekoj od nas se hrani od prirodata na naseto opkruzuvanje.
Burata dojde.Me razdrma tugja prikazna nebare moja e. Postavena vo mat pozicija, srcevo moe ne moze da izdrzuva tugji tezini. Besilna,bezglasna,nemokna,snemozena,stara za se...
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: violetmoon

Давор

Староседелец
10 ноември 2012
1,300
2,081
1,123
Не е можно толку да сум баксуз :mad: Едно предавање човек ќе испуште, едно единствено и тогаш на професорката ќе и текне вежба на час дополнителни поени за присутните за на испит. Епа нека иде се у пм веќе :mad:
 

Lena

Poétesse
12 октомври 2012
4,155
7,687
1,183
земјата на чудата
Сега знам..кога душата вришти по слобода и кога врисокот постанува се погласен и погласен, дека е време да застанеме, да го слушнеме тој врисок и да го промениме правецот на движење колку и да не разбираме зошто,како,кога.
Сега знам дека монотонијата е убиец.На врски, на нерви,на животот..
Сега знам дека промените колку и да се луди,несфатливи,невозможни.. Морални се.
Иначе се движиме по мртва веќе добро позната оцртана линија.
Поставуваме роботи и само функционираме без да живееме.
Сега знам,за другпат.
 
  • Ми се допаѓа
Реакции: Prashina

Tantara

Староседелец
31 октомври 2013
456
694
1,103
Диар,
шт да кажам?уста не ми се отвора :/ секој ден е полошо од претходниот. уште не намалила болката татко ми шо не ми е присутен во животов, сега секој ден мислам какок и без дедо ми ...дали мораше од најлошото да се разболи :( да, стар е, ама н значи дека треба да страда. не можам да се помирам и него да ми го нема во животов. баба ми секој ден како крпа е бела и...не можам лошие мисли да ги тргнам од главава. мајка ми се справува уште со куп маки и иако не е цела тежина на мене, сепак осеќам како ми се руши животов како кула од карти. од сите страни сардисана...
арно си ќутев, шо се распишав депресивни муабети.
ај,