Личен дневник

[escape]

Колку чуден народ сме дневниче.
Вчера враќајќи се брат ми од работа му пукнало капилар во носот и така целиот во крв поминувајќи од кај кејот на вардар каде што секогаш има народ никој воопшто не ни отишол до него да го праша дали му треба помош или барем палома со исклучок на еден бездомник кој дури и се понудил да му купи паломи. Додека денес дневниче враќајќи се од средно водно пешки, сама во буквална смисла сама односно немаше никој друг освен мене по студов да се симнува пешки, еден дечко застана со колата ме почека да стигнам до него и ме праша односно се понуди да ме префрли до долу. Интересно нели? Од помош до помош има разлика.
Иако не верувам дека имал некои задни намери, а можеби и имал не знам, не беше ни скопјанец бар по регистрацијата би сакала од срце да му се заблагодарам за понудената помош. Бидејќи баш ме изненади стварно ме изненади. Искрено не очекував дека било кој би застанал и би се понудил да префрли сосема непозната личност. Но и покрај тоа и покрај студот и покрај тоа што не си земав јакна и смрзнав не можев да му ја прифатам помошта сепак беше странец за мене.

 

[violetmoon]

Дневнику еве ме мене навака пак ама овојпат за промена среќна ти идам. Знам, чудно ти е нели, и мене ми е оти јас не верував дека некогаш толку среќна можам да бидам, уствари не верував воопшто во среќата. А сега ми се случува често солзи радосници да ми течат, неверојатно е, убаво е, поубаво не паметам да било, само нека потрае.И се поради една светлина дневнику, таа една успеа да промени се.

 

[●Untouchable°]

Сеа би требало да ти пишам неш за последен пат овде а?
Охх ќе треба до сабајле да пишувам ако почнам ама нема многу..
Ете дневниче јас ќе те напуштам.. Нема веќе да полнам страници да пишам реферати.. Ќе свртам нов лист дневниче и ќе пишувам пак.. сма ќе пишувам со пенкало, на лист од хартија.. нема веќе тастатура..
дневниче... фала ти за сите глупости кои ги претрпи од мене..
не ти се жалам веќе... мрш
: D <3

 

[Дејви]

Дневник, сегашност, реалност...печат на времето,
А, некои од нас не беа спремни за ваквите времиња.
Ке бидеме запомнети во историјата како осакатената генерација...без разлика на местото, од оваа или другата страна на барата, секогаш ке ни фали нешто.

 

[Electra]

Дајари(а),
Те запоставувам, ама реалноста е многу поубава. Ваму не е црно-бело.
Хавуз, еј!
Последниве 2-3 години, животот толку ми беше во застој, што не знам дали сум спремна за промениве. А, позитивни се гледаат, мајке ми.
Всушност, и не знам колку се нови пошто во нив се враќаат стари ликови. Прастари. Збориме за оние што ги знам уште од времето кога сме лазеле заедно. Сега пак лазиме... по ѕидове, подове, умивалнике...
Малку е чудно пошто се однесуваат сериозно и веќе не им е смешно она на кое сме паѓале ко помали, ама затоа со А. надокнадуваме за нив.
Секшуал ињуендос се секогаш смешни. Фикс идеи се смешни. Фарт џоукс се некогаш смешни. Сарказам не е само за кога си навреден.
Не мислам дека некогаш ќе пораснам. Не ни сакам.

 

[●Untouchable°]

Не потера ни месец ете ме мене пак.. Пак ти дојдов..
Од една страна на животот послатка, поснажна, подобра..
А од друга погорка, поранлива..
Се мразам и себе и него и неа и..
Нема да почнувам пак.. само..
Благодарам Боже што утрово се разбудив ЗДРАВА И ЖИВА и што ми даде уште еден ден полн со искушенија.. И на крај колку и да сум најдлабоко болна..
Фала ти што ми даваш снага да заспијам и пречекам уште еден ден...

 

[Lady*]

Скитам наоколу со излитени мисли и зачадени сеќавања.
Во илјадниците изгубени души не се препознавам себе си..
Како да сум туѓинец во сопственото тело.
Ме знаете ли? - врискам без глас.
И сите тие непрепознатливи лица ми изгледаат поблиски отколку самата јас..

 

[Lady*]

Јас не знам како е да се чувствуваш поинаку освен да си напнат.
Јас не знам како да го доживувам искуството без да чувствувам и да размислувам премногу.
Јас не знам како е да седиш, да ги пуштиш мислите и да го живееш мигот.
Јас секогаш барам, секогаш се прашувам, се борам да ја најдам смислата на нештата.
Јас сум длабоко опседната..И ако не сум сфатена, конечно се помирувам со тоа.

 

[●Untouchable°]

бато сакам кај тебе.. ми фалиш.. бато и после сето што се случи нема напредок..
само тага, болка, неправда..
мразам што морам да живеам во немир..
или земи ме или дај ми сила да се изборам со се и со секој.. ме тешеше на земја, сега давај сила од на небо!

 

[Lady*]

На крајот од денот остануваме сами, всушност цел живот сами се бориме.
Секој може без секого.
Никогаш не победуваат паметните.
Победуваат оние кои не се каат, одма забораваат и никогаш ништо не ги боли.