Драго дневниче овие моиве ќе ме натераат да се доведам до состојба да завршам во болница, е тоа ќе ме натераат да го направам, па можеби ќе сфатат дека и јас сум човек.
Во продолжение нема да ти се обраќам тебе, а на неа, колку и да чувам во себе не можам веќе.
Не пружи така комшиите ќе не озборуваат, не дипли така алиштата се гужваат комшиите ќе не озборуваат, не ги загорувај манџите комшиите ќе не озборуваат, чисти дома за комшиите да не не озборуваат... до кога мамо до кога ќе живееме за мислењата на комшиите?
Знам дека ти е тешко што не можеш се да си водиш под конец, знам и дека ти е тешко што си болна но те молам немој да ми создаваш ваков притисок. Мислиш по цел ден јас ништо не работам, ништо не правам, а само си седам на интернет и ич гајле немам. А дали си се запрашала кој готви секој ден, кој ти служи храна секој ден, кој се справува со сите твои каприци секој ден затоа што ти не си свесна колку си неодлучна и колку само работи бараш а пола од нив можеш и си способна сама да си ги правиш.
Кога стануваш навечер што мислиш кој се буди секогаш и внимава на тебе да не паднеш? Ако не си знаела мамо јас се уште не можам да поверувам дека можеш нормално да одиш и без прстите, се плашам страв ми е да не се повредиш а ти што правиш, ме обвинуваш зашто бавно работам. Епа се изморив мамо премногу се изморив од твојот притисок. Мислиш јас не сакам да работам побрзо, не сакам да ми биде секогаш чисто? Сакам мамо но не е возможно тоа кога паралелно се грижам за тебе и морам да одам на факултет. Не си ми воопшто товар иако секогаш ми го нагласуваш тоа сакам само да ме разбереш ништо друго, а јас малку по малку се ќе си доведам во ред. Но не зашто да ме разбереш кога полесно ти е да ме обвиниш, да ми ставиш страв до коска, да ме натераш да се каам за секој збор што го кажувам. Воопшто не размислуваш мамо воопшто, камо мене да ми се случеше сето тоа место тебе.
