Личен дневник

[Lena]

maja-maja
Пред малку го прочитав следново и ми текна на твоите две реченици од постот горе на кои сакав да коментирам,но мислата дека тоа не е моја работа ме премисли.
Сепак сега морам да го направам тоа.
"Никогаш не посакувај срцето да ти биде смрзнато.
Тоа мора да биде живо.Да се радува и плаче.Да љуби и да мрази.Најлоша е рамнодушноста.
Душман да е,со живо срце да е."

 

[anchi]

Извадок од мојот дневник..
За првпат нешто љубовно (а можеби.... и последно)

“Секој ден проклето потсека на тебе.
А боли... не да не боли..
ме прашуваат, зарем не ти недостига ?
Велам: ... не! А не знаат!! Тие воопшто не знаат! Немаат поима!
ме боли! Ми недостигаш!
Се околу мене потсека на тебе...
Опасно потсека...
Ме потсекаат жолтите лисје разлетани околу нас,
патем се начичкуваат во косите кои немирно прелетуваат
овде-онде.
Ветерот... и тој! И тој, проклетиот!!
Ми недостигаш ужасно!
Времето..
после 9:05,
после 15:05...
шарената клупа...
онаа обоена во шолто, зелено и црвено (може и обратно беше).
Автобусот... оној жолтиот.
оној од кој секое утро очекував да излезеш,
оној од кој очекував да излезе личноста
која ке ја пополни празнината меѓу заледените прсти рано наутро.
И ѕвончето... и тоа проклетото... без него не се може.
Оној период кога те очекував да излезеш
од просторијата наречена училница.
И спортската сала дури.
Таму ... по шорцеви трчав кон тебе,
на бела маица и патики...
те сакам (можеби) повторно....
но...
Не е од гордост од инат е знај!!!
Есента... омиленото годишно време.
Некогаш исполнето со детски спомени,
ама од оние кога со сестра ми ке пишувавме домашно,
покрај радијаторот до прозорецот...
а сега...
спомени на секој ќош...
прегратки, очи насмеани...
поминиш ли што се имавме?
Ладно е ...
а во душата уште поладно...
врне...
би сакала и од очиве така да врнеше
но не можам ... пресушило..
преесушил потокот од солзи...
би сакала да можев да заплачам
кога ќе ги видам заљубените,
прегрнати, но не неможам ...
Да заплачам не моам,
но да помислам дали воопшто се сакаат
толку колку што изгледа
и да се запрашам до кога ке се така...
Секако!
Ти!!! Тиии!!
Проклетиот ти...
кој ми ја разниша довербата во секој..
ти кој ме натера да не се приврзувам за никој во животот,
ти кој ме научи што е трпени...
ти кој знаеше како да одиграш и тогаш кога не требаше....
тии... за кого за првпат пишувамм....„

 

[*V******]

Денес направив илјада работи за сите околу мене....во моментите на одмор....пред компјутер...грев ли е?
13.10.2013

 

[Lena]

 

[Kitty]

На Дневникот ако му раскажам за дешавките мои ќе се збуни..
Зошто бре, зошто мене секој пат истото ми се случува...
дури пред да почнам нешто знам како ќе заврши, секој пат исто , исто истооо..

 

[Antares]

Само јас се мавам по интернетот и не знам што да правам. Пробав да спијам, но толку работи ми се мотат низ глава анализирај анализирај па преку ваквото. За рекунстрикција, за анализирање ке ме биде ама со спиењево никако.

 

[Saladin]

Dear friend....

Работава е сериозна. Не за друго но треба време. Многу време. Тражио сам, гледаќу. Кога неретко не си се слушам себеси, кога живеев исклучиво за моментот. Премногу егзистенционалистички, дури и грешките ќе согледував така.
Идеме под строг режим. Воена хунта море.

Love always
Saladin

 

[cakar_ulav]

Остана ти како нешто што ќе ги држеш моите зборови дневнику.
Зошто ?? Затоа што не се едноставни за кажување, за опишување.
Едно доаѓа друго заминува, ќе речеме живот се иде се се менува, но боли она што заминува.
Останува без одговори со многу прашања, останува да копнееш за да најдеш нешто ситно, нешто што е приближно до одговор, но сепак е неточно.
Се двоумиш за многу ствари а го знаеш она вистинското, потоа го избегнуваш, не му даваш шанса, па пушташ солза.
Зошто ??
Зошто ме однесе до слеп сокак, зошто кажа многу ствари кои останаа само зборови.
Малку е ова дневнику....остануваш тука да и ги држеш зборовиве.

 

[i_wanna_fly]

Dear Diary,

should I run, walk or stay_ Прашање на живот и смрт е сега. Еј, не ми е јасно како успевам да се забутам во истите ќорсокаци како и во минатото. Ја сум малер.
Ама само сакам да сакам. Ај разбери.
И да, не сакав да се вратам. Пoсакував засекогаш да останев на таа бензинска пумпа и патот да го продолжам на некоја сосема друга страна, каде што никој што ме знае нема да може да ме види. Преубави места видов, само бев сама. Осамена поточно. Ме болеше и срцето и душата.
И сега сум осамена. Се ме боли.
Во главата ми се навраќаат филмови и го преживувам сето тоа по којзнае кој пат. Дежа ву по дежа ву. Ми недостига многу... Пусто зеленило...

Ај да не филозофирам, морам да се справам со изгореното коло на електричниот шпорет. Конечно си докажав самата на себеси дека сум слепа. Во буквална смисла.

Arrividerci.

 

[Lena]

Ich muss auf Deutsch schreiben.
Es kommt einfach so aus mir herraus.Ich frag mich wie oft ich wegen den Begriff "Liebe",am Boden fiel?
Wie oft habe ich alles von mir gegeben?
Ich bin Heute Morgen aufgewacht und im Kopf wieder einmal hatte ich den Begriff Liebe.
Fakt ist:ich möchte nicht mehr.
Ich habs aufgegeben.Ich möchte nicht mehr über Liebe nachdenken.
Ich brauche auch keiner der mich liebt.
Wozu denn?
Wozu jemand lieben?
Das einzig wahre Liebe,diese die ich oft bedienungslose Liebe nenhe ist die,die einer Mutter für ihr Kind empfindet.Es ist nur eine Idee.
Idee die in Märchen und Bücher existiert.
Etwas was in Realen Leben nicht möglich ist.
Liebe ist vermischt mit Erwartungen,Hoffnungen,Beschränkungen.Es ist nun mal so.
Heute morgen habe ich entschieden nicht mehr zu suchen und nicht mehr zu warten.
Ich werde es einfach machen.
Ich lass den Begriff,Liebe aus meinen Leben verschwinden.
Ich glaub das ist das beste was ich machen kann.
Die Erwartungen an der Liebe sein zu lassen.
Die sollen aus meinen Kopf verschwienden.
Ich bin wegen der Liebe gefahlen und da bin ich ja,langsam boxe ich mich wieder durchs Leben.
Ein zweites mal wird es nicht geben,bin imun gegen Liebe.
Hab mir Antikörper injizieren lassen und es ist gut so.
Falls jemand über Liebe reden sollte,werde ich nur achtsam zuhören und lachen.
Und wenn die Nacht kommt...da werde ich träumen..von einer Welt voller Liebe und Zärtlichkeit.