Личен дневник
- Автор на темата JaMi
- Време на започнување
Ова време, минути, склазалки преклопени и застанати што не значат ништо, во нив се е некако носталгично, но без бол човечки, само по некоја меморирана слика во умот, ликовна, така во бледа свежина потсетува на некое минато изгазено одамна, на некој начин што не се гледа, губејќи дел од себе. Го стискам во дланкиве и одам и не застанувам, некаде каде дува некој ветер што ме носи, и полека и тивко заборавам на еден поинаков јас, за мене веќе тој. И тука нема ништо трагично, можеби помалку морбидно за тие што се плашат да стапнат подалеку, од еден збор, од некој стих недделив од поетот кој врти бројчаник над границите од своето тело од крв и месо и сонува пред дождот, кој во секоја пора трепери со зрак од слобода неразбудена која гледа кон сонцето и го врти светот околу своите очи, непрогледани.
Три дена кроев планови како да се самоубијам... Да се фрлам во Вардар, би останала жива. Да се фрлам од тераса, не дај боже би останала пак жива, а неќам да се фрлам од дваесетти кат, страшно е. Да земам каиш да ставам околу врат, кога би вишла болка, ќе престанев да се давам. Сите можности ги разгледав, на крај ми светна сјаличката, си помислив, го имам бројот во именик од мојот психолог, (кој патем и ми стана другарче) чекај ќе го побарам...
Му ѕвонев, ми крена, му реков... „Сакам да се самоубијам“. Толку. Ни здраво, ни право.
Ми рече: „Тоа не е решение, а за секој друг проблем постои, има, само треба да го побараш. Тоа што ќе си мртва, нема да промени ништо, само нема да постоиш, а животот е преубав. Сите убавини ќе ги испуштиш. Зарем сакаш преостанатиот дел од животот, патем кој го има толку многу пред тебе, да го поминеш спиејќи“, ајде да се видиме, да излеземе на кафе и да си помуабетиме.
- Јас убавините на животот и не ги гледам, го прекинав.
...Штом ми се јави, имаш ронка надеж, го гледаш проблемот, го знаеш, сакаш да си помогнеш, не знаеш како. Не сакаш да си го одземеш животот, верувај, така ми рече.
Што е многу точно. Не сакав, откако ги разгледав сите варијанти, вистина не сакав. Сакав на пример, да застане некој пред мене и со пиштол, бам,бам,бам, да ме испука, е така да. Ама кој би го направил тоа. Едино да одам во Сирија, а не сум финансиски стабилна.
Се видов со Психологот, седнав, 6 часа се утепавме од муабет во еден кафич во Чаршија. Порачавме по 2 топло чоколадо, 2 неса и 2 чаја од јаболко со цимет. Испушивме две кутии цигари.
Така, два дена се немам уклучено на нет општо, освен сега, а на мобилниов му ја скршив картата и ја фрлив во Вардар, кога поминував низ кеј, за накај дома. Почнав нов живот, ама колку ќе трае, не знам...
Обично ми трае по месец дена и толку. Почнав да излегувам, да се дружам. Обично мојот одговор кон се беше „НЕ“. Било добро, било лошо. Со НЕ, ги избегавав и лошите пороци, ама и добрите работи ги имам испуштено од рака, додуша.
И така...
Му ѕвонев, ми крена, му реков... „Сакам да се самоубијам“. Толку. Ни здраво, ни право.
Ми рече: „Тоа не е решение, а за секој друг проблем постои, има, само треба да го побараш. Тоа што ќе си мртва, нема да промени ништо, само нема да постоиш, а животот е преубав. Сите убавини ќе ги испуштиш. Зарем сакаш преостанатиот дел од животот, патем кој го има толку многу пред тебе, да го поминеш спиејќи“, ајде да се видиме, да излеземе на кафе и да си помуабетиме.
- Јас убавините на животот и не ги гледам, го прекинав.
...Штом ми се јави, имаш ронка надеж, го гледаш проблемот, го знаеш, сакаш да си помогнеш, не знаеш како. Не сакаш да си го одземеш животот, верувај, така ми рече.
Што е многу точно. Не сакав, откако ги разгледав сите варијанти, вистина не сакав. Сакав на пример, да застане некој пред мене и со пиштол, бам,бам,бам, да ме испука, е така да. Ама кој би го направил тоа. Едино да одам во Сирија, а не сум финансиски стабилна.
Се видов со Психологот, седнав, 6 часа се утепавме од муабет во еден кафич во Чаршија. Порачавме по 2 топло чоколадо, 2 неса и 2 чаја од јаболко со цимет. Испушивме две кутии цигари.
Така, два дена се немам уклучено на нет општо, освен сега, а на мобилниов му ја скршив картата и ја фрлив во Вардар, кога поминував низ кеј, за накај дома. Почнав нов живот, ама колку ќе трае, не знам...
Обично ми трае по месец дена и толку. Почнав да излегувам, да се дружам. Обично мојот одговор кон се беше „НЕ“. Било добро, било лошо. Со НЕ, ги избегавав и лошите пороци, ама и добрите работи ги имам испуштено од рака, додуша.
И така...
Ima noki kako i ovaa nok koga ne mi trebaat zborovi osven tishina.Taa tishina sto mirisa na tebe, i koga ke gi zatvoram ocite da go cuvstvuvam tvojot pogled. Ima migovi vo ovaa ladna noemvriska nok koga mi e potrebna tvojata nasmevka skrishum da ja zdogledam i toplina da me oblee.
Ima temnina od koja ne se plasam samo pri pomislata na tvoeto postoenje. Ima sladok son za koj kopneam dodeka zaspivam stutkana vo klopce do tebe. Ima svetlina koja izvira od baknezot vo celo i koja mozam da ja trampam za site zvezdi na neboto vo nokva. Ima zbor koj se rabira i koga e premolcen. Ima nekoj koj e vo mislite i togash koga sum najosamena i shepnuva znaj ne si sama , postojam nekade ni blizu ni daleku , zatvori gi ocite i ke me vidish.Ti blagodaram za cel zivot.
Ima temnina od koja ne se plasam samo pri pomislata na tvoeto postoenje. Ima sladok son za koj kopneam dodeka zaspivam stutkana vo klopce do tebe. Ima svetlina koja izvira od baknezot vo celo i koja mozam da ja trampam za site zvezdi na neboto vo nokva. Ima zbor koj se rabira i koga e premolcen. Ima nekoj koj e vo mislite i togash koga sum najosamena i shepnuva znaj ne si sama , postojam nekade ni blizu ni daleku , zatvori gi ocite i ke me vidish.Ti blagodaram za cel zivot.
...не ми потраило многу, се разбудив мамурна, главата ме боли, ќе пукне... Си купив едно бело вино, док дојдам дома, го испив... Потоа преминав на пиво-златен даб, од 1,5литар, три земав. До кое дереџе сум стасала, мислам дека ќе станам пијаница, алкохоличарка, на пат сум да станам неубава личност. 
И во другиот свет ќе горам во пекол, наместо да одам во рајот и да си јадам овошје и да им се восхитувам на рајските убавини. 
Ама што е најбитно свесна сум си за се што сум праела, и многу се каам сега. Се избрукав. Како во виртуелноста, така и во надворешниот. На гости ми дошла братучетка ми... 
Пола пиво она ми испила.
А,аа... Више нема Шо фајде од пиење кога се буди човек со вакви главоболки. 
Нема никакво чудо, нема ништо променето. Се е исто, па дури и бетер...
И во другиот свет ќе горам во пекол, наместо да одам во рајот и да си јадам овошје и да им се восхитувам на рајските убавини. Ама што е најбитно свесна сум си за се што сум праела, и многу се каам сега.
Се избрукав. Како во виртуелноста, така и во надворешниот. На гости ми дошла братучетка ми... Пола пиво она ми испила. А,аа... Више нема
Шо фајде од пиење кога се буди човек со вакви главоболки. Нема никакво чудо, нема ништо променето. Се е исто, па дури и бетер...
Денес се чувствувам лошо. Само пред некој ден професорот не праша дали се сметаме за добар човек. Одговорив дека се сметам. А сега, во целата мрежа од игри и правење како ништо да не ми е грижа, можно ли е да повредив невина особа? Дали треба да ја чувствувам грижата на совеста? Дали го заслужуваше тоа? Дали ја повредив погрешната особа или ја заебав пред да ме заебе мене? Дали овој пат нападнав прв пред да бидам нападнат? Умот ми е на триста страни...
Посакувам да останев каков што си бев. Посакував јас да бев зезнатиот и јас да бидам жртвата. Јас да мразам.
Се мразам. Не знам веќе што е исправно а што не е. Повеќе не ги знам луѓето. Оние кои мислев дека ги знаев ми излегоа најголеми мистерии. Дали се сменив? Дали научив да бидам лош човек? Или само научив да бидам себичен?
Сакам да верувам дека сум во право
Посакувам да останев каков што си бев. Посакував јас да бев зезнатиот и јас да бидам жртвата. Јас да мразам.
Се мразам. Не знам веќе што е исправно а што не е. Повеќе не ги знам луѓето. Оние кои мислев дека ги знаев ми излегоа најголеми мистерии. Дали се сменив? Дали научив да бидам лош човек? Или само научив да бидам себичен?
Сакам да верувам дека сум во право
Se prashuvam dali rabotite za koi nekoj ke mi rece deka nikogash nema da dojdat , sepak ke se pojavat nekogash. Dali ke se poglednat dva para oci vo nedogled i tivko vo nokta ke pravat bezkonecni muabeti? Dali ima smisla covek so zena da se spoi vo celina ili e samo praznenje na zivotinski nagoni? Dali ljubovta ima drugo ime osven ljubov?
Vo ocite svoi staream i dushata od srceto ja delam. Vo sonishtata samo koshmari i drugi dalecini. Kade si begam na son koga javeto se zaborava? Umorot teloto go sovladuva a umot ne moze da go sovlada. I mnogu dna dopiram a malku visochini krevam.I namesto potpora da bidam jas sum samo vejka na vetrot koja ja dopira zemjata i sekoj moment moze da se skrshi. Kade e patot koj popat go izgubiv pravecot.
Celta ne ja gledam nitu pristanisteto kade ke se odmoram so zatvoreni oci.
Vo ocite svoi staream i dushata od srceto ja delam. Vo sonishtata samo koshmari i drugi dalecini. Kade si begam na son koga javeto se zaborava? Umorot teloto go sovladuva a umot ne moze da go sovlada. I mnogu dna dopiram a malku visochini krevam.I namesto potpora da bidam jas sum samo vejka na vetrot koja ja dopira zemjata i sekoj moment moze da se skrshi. Kade e patot koj popat go izgubiv pravecot.
Celta ne ja gledam nitu pristanisteto kade ke se odmoram so zatvoreni oci.
Три дена по ред се опивам... И тоа добро пиење сторив, се до вечерва, вечерва ептен измешав пиев бело вино и узо, не знаев колку ми е доста. Ми се врти цела соба, мамурна сум. Всушност месецов ми тргна ептен. Се разбудив доле, на тепих легнав по грешка. Без јорган, без перница. Укочена сум. А башка почнав и да кивам. Се разбудив во 6 и од 6 до сега пиејќи си го кафето размислувајќи дали си купам други шишиња бело вино или да почнам да си решавам и средувам животот, оти гледам алкохолов не ми помогнал многу месецов, само се забаталувам. Кренав раце од тастатурава... Си го свртив погледот на лева страна и што да пишувам повеќе. Виртуелноста ме гази.
Очајна сум и немоќна.
На плеќи ја носам тежината на животот, ама веч кажано и пишано по не знам кој пат. Монотона сум и досадна, и се вртам околу една тачка со години.
Киселина добив. Во моментов, како да ми дојде еден таков нагон и све да исповратам, иако кога пијам не повраќам, мирна сум. Не ми е многу гадно пиењето. Само од овие два дена, не ми текнува баш на многу. Знам дека пред два дена излегов со моите најверни другарчиња и толку беше од мене.
Слушам често од тие што ги сакам и ми значат во животот многу, „кажи да знаеме што се случува со тебе и да некако ти помогнеме“... Особено последниов период. Како да ми помогнат, кога не можат ни самите себе тие.
Едноставно е, здосадено ми е од се.
И сите ги мразам. И вас ве мразам сега сите
Сакам да внесам во животов мој, нешто занимливо и интересно. Сакам да си го ризикувам животот. И онака се имам расипано многу последниве месеци. Колку си бев примерна и фина Више ништо не останало од мене.
Сакам падобран иако се плашам од височина, баш се плашам, имам фобија од височина и темно. И уште многу други, да не набројувам. Сигурно сум си кажаа веќе до сега
Ми кажаа дека со Параглајдер е околу 1000 ден во Скопје, така што деновиве ќе испробам, па и нека последно ми биде и нека ми застане срцево, ќе си се соочам со моите најголеми стравови.
На отворено, ќе летам Ако не паднам со се него од килажава моја. Којзнае до колку издржува. Ќе морам да се информирам околу тоа.
Сакам да се качувам по планини и да се фрлам од стрмни места, да паѓам сакам. на пример во жбунови и трња, да ме боли, а можеби и така само зборувам, кога ќе видам стрмно место и трња, ќе се повлечам. Исто така сакам коприви и да нурнам во нив, да се изнапиштам и извикам. Така нешто.
Ајт, заминав јас...
Очајна сум и немоќна.
На плеќи ја носам тежината на животот, ама веч кажано и пишано по не знам кој пат. Монотона сум и досадна, и се вртам околу една тачка со години.
Киселина добив. Во моментов, како да ми дојде еден таков нагон и све да исповратам, иако кога пијам не повраќам, мирна сум. Не ми е многу гадно пиењето. Само од овие два дена, не ми текнува баш на многу. Знам дека пред два дена излегов со моите најверни другарчиња и толку беше од мене.
Слушам често од тие што ги сакам и ми значат во животот многу, „кажи да знаеме што се случува со тебе и да некако ти помогнеме“... Особено последниов период. Како да ми помогнат, кога не можат ни самите себе тие.
Едноставно е, здосадено ми е од се.
И сите ги мразам. И вас ве мразам сега сите
Сакам да внесам во животов мој, нешто занимливо и интересно. Сакам да си го ризикувам животот. И онака се имам расипано многу последниве месеци. Колку си бев примерна и фина
Више ништо не останало од мене. Сакам падобран
иако се плашам од височина, баш се плашам, имам фобија од височина и темно. И уште многу други, да не набројувам. Сигурно сум си кажаа веќе до сега Ми кажаа дека со Параглајдер е околу 1000 ден во Скопје, така што деновиве ќе испробам, па и нека последно ми биде и нека ми застане срцево, ќе си се соочам со моите најголеми стравови.
На отворено, ќе летам Ако не паднам со се него од килажава моја. Којзнае до колку издржува. Ќе морам да се информирам околу тоа. Сакам да се качувам по планини и да се фрлам од стрмни места, да паѓам сакам. на пример во жбунови и трња, да ме боли, а можеби и така само зборувам, кога ќе видам стрмно место и трња, ќе се повлечам. Исто така сакам коприви и да нурнам во нив, да се изнапиштам и извикам. Така нешто.
Ајт, заминав јас...
@Ѕид на плачот е стварно си ѕид на плачот мајке ми. 
Колку живоописно си опишуваш што ти се случува закон си. 
Регулирај консумација на алкохол ќе си изгориш желудник и црн дроб.
Што се однесува до мојот личен дневник немам што да кажам, се е супер, уште малку само што не полетале работите.
Имам јаки планови за 2017 кои нормално нема да ги откривам заради злобата и љубомората на луѓето, но знам дека 2017 ќе биде the year. Потврдено лично и астролошки!
И така ајде доста е. Денес на мени...
Колку живоописно си опишуваш што ти се случува закон си. Регулирај консумација на алкохол ќе си изгориш желудник и црн дроб.Што се однесува до мојот личен дневник немам што да кажам, се е супер, уште малку само што не полетале работите.
Имам јаки планови за 2017 кои нормално нема да ги откривам заради злобата и љубомората на луѓето, но знам дека 2017 ќе биде the year. Потврдено лично и астролошки!
И така ајде доста е. Денес на мени...
Секогаш постои еден начин повеќе да почнеш да живееш поинаку во истата душа која ја носиш во различни времиња.
Небулата секогаш капе во умот преку чувствата на создавањето за да открие нова кора врз старите стебла.
Зрелоста е повкусна кога ќе ја поделиш со вечноста, во која забораваш кој си, што си и зошто си со сите тие корења испреплетени до небото.
Новиот почеток е поубав од стариот крај, како што убавото е секогаш убаво во твоите очи, погледнати длабоко до душата.
Небулата секогаш капе во умот преку чувствата на создавањето за да открие нова кора врз старите стебла.
Зрелоста е повкусна кога ќе ја поделиш со вечноста, во која забораваш кој си, што си и зошто си со сите тие корења испреплетени до небото.
Новиот почеток е поубав од стариот крај, како што убавото е секогаш убаво во твоите очи, погледнати длабоко до душата.