Личен дневник

[Beauty&Beast]

Ја чував песнава за последното мое јавно кажување дека навистина е штета кога некоја особа ќе го потцени мојот Beast.
Лошо е кога човек ќе ме потцени, премногу лошо.
А најлошо е кога особата ќе започне да си игра со мене, е тука веќе не постои кочница за мене, и одам до крај додека играта не се доигра.
Финтата е во тоа што се прават премногу паметни и започнуваат игра со мене, и мислат дека се надмоќни и можат да ме победат.
Има 1 најважно правило:
Никогаш не започнувај игра со противник кој што не си го проценил доволно добро, и не знаеш што е способен да стори, а воедно и кога ќе ме потцени особата, уште толку ми дава жар да ја доиграм играта и да ја финиширам особата.

I will enjoy in your nightmares ... bye.
Heaven help you!

 

[Achernar]

Сезона на ајварот е. Си поминувам и одминувам така сам низ патот до дома, гледам си димат ќунците спокојно, луѓето здружено лупат ли лупат, малку сонце, малку облаци, пријатно временце, мириса специфично, како и да е, права есенска идила. Него не ми е тоа поентата за сезоната. Сето ова ме потсети на еден другар и една негова непријатна случка. Овој период пред доста години, што би рекол тој своевремено, типот имаше желба да има прв пат анален секс со девојката со која беше некое време во врска. И во ред, така и би, таа сакаше да му ја исполни желбата и се договараат една вечер да го направат тоа. Океј, типкава заборавила да направи клизма, за да почне катаклизмата и почнал да пробува тој полека џентлменски да влезе во неа и после неколку обиди внимателни успеал да биде внатре целосно како по упатство, најверојатно ако желбата е поделена во сегменти, ова е оној почетниот ударен, но при излегување, односно тековниот сегмент од остварувањето, забележал нешто на врвот од половиот орган, замислете ако не сте гадливи тоа биле лушпи од пиперки, ејјј, понекогаш човек не знае дали да плаче, дали да се смее или двете во исто време. Можете да претпоставите само каков израз имал човекот кога дошол до моментот на вистината, но тоа е тоа, животот пишува романи и во него ајварот се вари, се меша, се става и се вади.

 

[Achernar]

Човек треба да знае до кога му е рокот на траење и секој обид да потрае подолго од тоа ќе биде со грд вкус и далеку од личен, а богами и недоличен. Ништо не траело вечно, а нема ни да трае. Да прифатиш и продолжиш не значи дека си загубил, само малку си зарибал, па и старине мелниците за брашно чкрипат, ама сепак се вртат. Да се надмудриш себе си, е тоа е веќе трајна причина, за која вреди да живееш. Не сум мудрец само сум ефикасен со тоа што го имам на располагање, се надевам ќе сфатиш и нема да биде предоцна. Предоцна секогаш стои и те чека во смртна прегратка.

 

[Beauty&Beast]

How do you like me now?
Текстов од спотов е со посвета
Лошо е кога човек ќе се чепне со ѕверката

 

[Ѕид на плачот]

ДНЕВНИче, денес сум ти утепана ја. Многу сум болно, температура имам, кивам, носот ми тече, грлото ме гребе. Не можам да зборувам. Не можам да јадам нит,пијам. Ми се јаде чипс, не можам да голтам. Шубо да не бев болна, сега ќе бев и најадено и напиено.
Се напив едно парацетамолче, се испотив, неможам да станам да одам до купатило и да се истуширам...
Тежок е животов...

 

[Beauty&Beast]

Допрва ќе исплива целата вистина на површина ... сега со среќа на сите кои се заплеткани во кашава

 

[Prashina]

Kolku poprazna vo dushava tolku poramnodushna. I onaka po nekoj shub ke me isfrli od taa ramnoteza samo na mig za da riknam ko volcica .Se plasam od samata sebe koga ke si go slushnam glasot togash , se plasam od zvukot i od energijata koja moze covek da ubie. Nishto ne mi e vazno nisto ne e bitno. Ke mine se znam.

 

[Achernar]

Денеска имав разговор со блиска личност, па можам да кажам најблиска, мислам и дека не може да стане збор за блискост затоа што нашите души се едноставно споени, секако женска е и доволно години се познаваме и се препознаваме во некои нешта и без да комуницираме. Ми постави интересно прашање, „знаеш ли колку те сакам“. Не знаев искрено затоа што не сум помислил на тоа како поим воопшто измеѓу нашата релација. Реков „не“ од љубопитна природа. Ми одговори „кога ќе умрам сакам ти да ми ги склопиш очите“. Нормално не се вознемирив и како на договорено прашање одговорив „нема да можам да го направам тоа затоа што јас ќе умрам пред тебе, а ти можеш да заплачеш само и ќе ми биде драго затоа што имаш прекрасни очи од универзуми создадени и ќе ти бидам благодарен за истото“ (најверојатно би требало да бидам благодарен, не знам дали мртовците се благодарни). Едно такво прашање поттикнува мисли во денот и размислував за мојата смрт. Сакам да биде брза, без страдања, затоа што не можам да трпам телесна болка, таков сум создаден. Знам само дека ќе биде пролет и ќе врне дожд да ги измеша солзите за да сокрие нечија болка, а од моето тело ќе се создаде корен од кој ќе никне, е не знам што ќе никне, кој ќе биде жив ќе види, јеби га не можам се сам. Знам дека почнав да го живеам животот ден за ноќ и обратно и убаво ми е, некако возвишено што кулминира до точка да почнувам да разговарам со животни и растенија, ќе им дадеш вода и храна колку што имаш ќе ти бидат благодарни, а луѓето кој ги е*е, колку и да им даваш, во комуникација со нив не можеш да бидеш возвишен.

 

[Prashina]

Ponekogas vo nokta koga imam nesonica se prashuvam kakov razlicen bi bil zivotot ako nekoi sredbi se slucele pred 20 godini. Tie sredbi koga ke se slucat vo zajdisonceto od zivotot mu davaat posebna boja, posebna vrednost na denot. I ljubovta togash ima razlicen vkus, mislam deka stanuva bezvremena zasto i nema vreme za gubenje na nepotrebni zborovi. Melanhonijata caruva vo momenti na samotija. I se prashuvam sebe si -kade go upotrebiv zivotot, a veke tolku mnogu sum umorna.
Ramnodushnosta stanuva sekojdnevie.

 

[Achernar]

Го запозна најдобриот јас, засега, а преку мене и дел од самата ти и тоа во одбран период од мојот живот, кога завршив со моето минато и се свртев кон себе за да расцветам кон универзумот, да се отворам само поради сончевата светлина, поради ѕвездената прашина, поради луѓето како тебе. Завршив со земските авантури за да се родам повторно, на еден начин како да почнал некој процес на некој паралелен јас од почеток, кој е се што не бев, а бев за да знам што не треба да бидам. И кога сум тука јас сум дел од тоа, кога сум некаде, јас навистина сакам да бидам таму и постојам, посебно таму горе во планините и сакам да те научам да постоиш на истиот начин, да бидеш птица со раширени крилја и да ја достигnеш целта без да ја бараш низ желбите и страстите кои предизвикуваат краткотрајно задоволство. Сакам да станеш избор кој те охрабрува да чекориш во насоката на твојата креативност и да почнеш да го дишеш возухот со моите гради, во ова време претешко кога зачекоруваш во еден свет каде духовноста одамна станала луксуз. Нема да бидам скромен и ќе ти искажам небесна воодушевеност и благодарност за некои доблести и прекрасни манири кои ги видов во твоите очи, дарувани од бога, преку тебе ги досегнувам, а за некои ми требаа години да ги досегнам, зачудувачки е и убаво. Воглавно тоа нешто на кое се уште незрело се препуштам ме доведе до тебе, несвесно, како поток и прекрасно е чувството на тој допир со тебе, без компас и без прсти, тој миг со силен крик, од кој се чувствувам добро и трае вечно. Припомни си кога се вознемири пријатно без моето присуство и ќе си одговориш на едно од многуте прашања, а можеби и на тоа за белегот на вечноста.