Постојано сите мои професори, наставници и се` што дошло во допир со мене ме тераше да учам, но јас никогаш книга не чепкав. Во основно постојано на тестови вадев добри оцени не подолу од 5-, но наставниците ми ставаа 3 и 4 за да ме натераат да учам. Татко ми се обложуваше со мене дека нема да завршам одличен и се надеваше дека ќе почнам да учам. Завршив и средно со просек 5,0 и книги неотворени, тестови на кои пишуваше „Натерајте го вашиот син да почне да учи“, пример за другите ученици како треба да се одговори за 5-ка но не и пример како да се учи. Само една професорка која за жал ја сретнав во 4та година средно не правеше како другите. Првиот час јас и таа се испокаравме до мајки-шајки и сл. Подоцна ја засакав толку многу што ми пречеше секој негативен коментар за неа, а затоа што не беше најомилена во училиштето насекаде ги слушав. Не, да не се сфатиме погрешно. Ја засакав како личност слична на мене, не се заљубив во неа. На крај, пред да завршам средно ми рече „Сакам да можев да те запознаам многу порано. Ти си најдобриот ученик кој некогаш сум го имала. Само сакам да те советувам нешто, нешто што јас згрешив, а ти си на чекор да ја направиш таа грешка. Немој никогаш да учиш за да покажеш некому дека знаеш нешто и не им придавај никакво значење на оцените затоа што тие се само релативен и нерелевантен показател на нечие знаење. Учи за да знаеш и да се надградуваш себе си и своите познавања и учи нешто само ако ти го сакаш тоа.“
Тој совет ми значеше најмногу и сеуште ми значи.
Тој совет ми значеше најмногу и сеуште ми значи.
од мајка ми
