Се` ова е точно што го кажуваш за исмевањето.Многу луѓе не веруваат во Божјите зборови затоа што мислат дека тоа се само празноверија и глупости, заслепени од сопствената горделивост која не им дозволува да погледнат околу себе и да ја согледаат вистината која што Бог им ја дарува. Истите тие луѓе имаат постојана потреба да ги исмејуваат луѓето кои што всушност веруваат во Бога и успеале да ја спознаат Божјата љубов но кога ќе дојде судниот ден и нивните гревови ќе бидат вагани тогаш можеби и ќе покажат некое покајание за се` она што го правеле во својот живот.
Има такви верници ни криви ни дужни, си веруваат но не сакаат да си ја експонираат таа верба во својата вера. Таквите ми се многу по ок од некои атеисти кои константно за да се докажат во друштво на секакви, почнуваат со исмевање без да погледнат лево-десно.
А има и онакви верници дам-бетер од секаков атеист, закрепостени во своите верувања... но тие не застануваат тука. Тие забегуваат во дискусии, (најчесто дебати кои завршуваат со монолози) во кои нема никаков простор за докажување дека бог не постои. Значи тие си ја фураат својата вера, се нетолерантни на се` што е против нивното тесноградо согледување на религијата воопшто, бараат влакно во јајцето, не се запознаени буквално никако со својата религија која им проповеда да бидеш толерантен кон окружувањето. Тие ми се најконтрадикторни личности кои икад сум ги запознал.