Дали некогаш сте плачеле во јавност?

[LadyInPink]

Два пати досега.
Првиот пат на училиште. Не беше толку за тоа што се случи во моментот, колку за се што ми беше собрано во душава.
Вториот пат за Богородица со роднини бевме во едно село каде што го слават празникот. Многу народ имаше, илјадници.
Ми се јавија дека баба ми умрела. Е тогаш не можев да издржам и не ми беше воошто гајле дали некој ме гледа или не...
И би заплакала во јавност уште онолку пати колку што ќе има потреба.
Не ме интересира туѓото мислење и не ми е гајле што ќе речеле тие околу мене се додека јас имам навистина силна причина за да заплачам. Емотивец сум, но не плачам за секакви глупости...

 

[Hip.Hop_MKD]

Не, и никогаш нема.. Башка за мене како машко, одма ќе се протолкува како знак на слабост.

 

[Стефанија]

Не ги искажувам емоциите, колку и да ми е тешко у јавност не плачам се воздржувам, затоа што на некој тоа ќе му претставува големо задоволство..

 

[Caci]

Не се замарам кој има или кај сум ако ми се плаче, не чуствувам ни страм... едноставно си живеам јас како сакам... е сега имам заплачено во јавност 1 и тоа во 3 година средно, кога проф. сакаше да ме премести во друг клас, бидејќи бројот беше голем... јас кога си рикнав, кога реков не сакам, сакам музичко да учам, а таа ми е и комшика и ми попушти и ми рече ајде за тебе нека е... ама само за тебе е тогаш кога ми го кажа тоа бев многу многу среќна, еден од најсреќните моменти во мојот живот

 

[Jackal]

сум плачел су мсе раскинувал во плачење . сум се расплакувал од плачејне во јавноста.... ко сум бил мал ...

 

[Hexasto]

Не сум плачел у јавност никоаш а и вака не сум многу по плачењето

 

[Индискo оревче]

Еднаш заплакав пошо добив тројка во втора година мислам беше... пошо не ојдов на тренинг за да учам за тестот, и пак го е*ав. Емотивна сум, јебига
И еднаш исто ми се деси ко бев излезена, некое врапче си ги испушти фекалиите на мојата коса, а бев дотерана и прерасположена за излегвење... и со плачење си ојдов дома. Среќа навечер беше ништо не се гледаше

 

[LMFAO]

Никогаш не ни сум се изнервирал пред други, не можам да си го дозволам тоа.

 

[Rosana]

не плачам пред љуѓето многу бидејќи некој би скокале од радост кога би ме виделе повредена и расплакана, а најчесто плачам кога сум сама и кога ми е многу тешко и кога ќе заплачам се чуствувам многу подобро ми олеснува а и се случило и да заплачам за глупости и од нервоза, а и не се страмам од никој признавам јас сум многу емотивна и чуствителна личност сепак јас сум тоа што сум

 

[Primrose]

Не се сеќавам кога последен пат сум заплакала, а да ме гледа некој.
А, имам плачено. И тоа како. На училиште, во средно само еднаш заплакав. Ме испровоцира професорка, се скаравме, дрш не дај, таа не попушта, мене силата ме напушти и заплакав, онака пред сите. Од тогаш се воздржувам пред некој што е „над“ мене, претпоставен. Во основно многу пати. Причините беа безвезни.
Потоа имам плачено на погреб, на психијатар, пред другарки неколку (а притоа забележав доза на потсмев кај нив, бреј кое лицемерие)... итн... не знам уште каде.
Плачка- левел експерт.