Бојана беше моја поранешна колешка во една компанија во која работев пред извесно време. Таа работеше во делот на продажба, додека јас бев во правниот оддел на компанијата. Да не должам многу, бидејќи има доста историја меѓу нас (која дополнително ќе ја раскажам), но додека јас работев во компанијата имавме доста жешки средби, а подоцна во текот на следните две три години повторно повремено се гледавме. Таа можеби се надеваше дека можеби некогаш би биле „сериозно“ заедно, но начинот на кој ја почнавме нашата „врска“ и како подоцна ја „одржувавме“ не побуди јас да имам сериозни намери кон неа, а искрено кога би кажал веројатно и таа повеќе се возбудуваше на „тајноста“ отколку на компатибилноста на нашите карактери. Тоа знаев дека ја повредува, и веројатно тоа и ја „враќаше“ повремено да се гледаме, ама во текот на сите тие години си имавме кажано и убави работи, но и лоши поради кои често не комунициравме со месеци. Така беше и овој пат, се немавме слушнато повеќе од година дена.
Динг- направи мојот телефон дека имам некакво известување. Го отклучив телефонот и ја гледам сликата на Бојана во малецкото кругче на страна – Здраво, како си?
Ја тргнав пораката и воопшто не одговорив на неа. На ниту една социјална мрежа се немавме како пријатели, а и знам дека бев блокиран на нејзиниот телефон. Таа самата ми кажа последниот пат дека сега е во сериозна врска со нејзин колега (повторно, изгледа тоа е местото за започнување на врски) и дека ќе ми го блокира бројот „за секоја случај“ бидејќи сака да се фокусира на врската, а не би сакала пак да се најде повредена со своите очекувања. На тоа јас се согласив, и останавме на тоа, знаејќи и двајцата дека таа е далеку од невина за „повредите“ од нашето гледање. Поради тоа решив да не одговарам на пораката.
Помина ден, два, три, јас веќе подзаборавив на пораката се додека не требаше да одговорам на сосема друга порака, и тогаш пак го видов кругчето. „-Здраво, како си?“ – Што сака сега? – помислив. -Ја немаше толку време и сега сигурно и е досадно, или нешто се случило па пишува од страна. Ме копкаше мислата што е, а од друга страна ми дојдоа фини мисли на жешки сцени. Ќе и одговорами ќе ја закачнам, па макар само да побуди мисла да го издркам на сеќавањата.
- Оуууу хелоу, еве ништо, добар сум. Преокупиран со работа. Како си ти? – и пишав назад, мислејќи дека толку ќе е и дека нема да одговори.
За минута, две...динг..
.- Оу мислев нема да одговориш, дека сум блокирана. Почестена сум -ми одговори.
-Хмммм, ќе биде интересно- си помислив, и продолжив да пишувам назад. Следните два три денови повремено пишувавме. Јас како секогаш повремено буцкав со непристојни шеги, а таа божем се правеше „навредена“ од дирекноста и безобразлукот само реагираше со „изненадување“ и смајлија. Тоа беше таа игра на „бркање“ наоколу, демек се е на шега, а доста вистина се криеше во зборовите кои беа напишани.
– Еј, абе дечково ме побара. Така да сега сум верена ))) – ми пиша назад. -Ооооо, па честито. Ете гледаш никогаш не е касно. Ќе треба да частиш, не е мала работа – одговорив назад, и си се насмеав во себе. Искрено ми беше мило дека и се случуваат убави работи, а од друга страна знам што жар се крие во неа.
– Важи, бе. Нема проблем. Еве одма трчам баш тебе да те почастам за ова. Хахахахаха. – ми пиша назад во нејзин стил.
„Ооооо, ова веќе е војна...ц ц ц ц ц провокација“- си помислив, и пишав назад: - Супер, значи сакаш одма да ме почастиш. Супер. Еве тргнам, за половина час сум кај тебе на работа. Ако веќе сака да се закача, ова ќе ја извади од колосек, а мене ќе ми го исполни и така досадново попладне. – Не, не, нееееее. -панично врати на мојата понуда -Не може да доаѓаш тука. Плус и Драган е на работа тука, не не доаѓај. Ќе се договориме накнадно, ОК.-продолжи да пишува веројатно со право, знаејќи ме мене.
– Е да бе, веќе се спремам. За пола саат сум таму. Таман ќе се видиме на блиц и ќе одам после накај центар.- и пишав назад, и почнав да се спремам. Секако ми беше досадно, вака барем имам што да правам.
Се средив на брзина, влегов во колата и тргнав...за дваесетина минути веќе бев на паркингот спроти зградата каде работеше. Го земав телефонот, и гледам неколку пораки од неа барајќи да не се глупирам и да не доаѓам дека не можела да излезе. И пишав назад -Пред зграда сум во кола. Симни се, те чекам.
– Леле, нездрав си. Значи не можам да дојдам. Што ако некој не види. Колегиве те знаат, па ќе си направам проблем. Плус Драган е на работа. – ми одговори на мојата порака.
– Де бе па ти, си се загрижила како да е крај на светот. Ајде ако не, ќе се качам горе те чекам во вецето. Таму нема никој да не види, плус на блиц сум. -ова беше делумно одговор на нејзината порака, а делумно и буцкање бидејќи точно знаевме за кое „веце“ станува збор (на секој од спратовите на зградата имаше по два пара машко/женско веце, и генерално доколку беше некое зафатено колегите одеа кон другото и така никогаш немаше проблем да се има приватност....тоа го имавме доста пати пробано). Си помислив, ова ќе е уште позабавно како тргнал денот.
– Ииииии, не тоа. Тек тоа ако не видат. Леле не. – веројатно во паника одговори назад.
Јас веќе се качив горе, како фурија прелетав низ скалите за да не ме види никој, и влегов во женското веце. Поминав низ двете лавабоа и се упатив кон вратата...чукнав да видам да не има некој, ја отворив вратата, влегов внатре и заклучив позади мене. – Горе сум, те чекам. -пишав назад и седнав на затворената шоља да земам малку воздух. Што побогу правам јас, си помислив. Трчам низ цел град како попален мајмун, за да седам во веце, за некој да ме заебе. Си се насмевнав на својата глупост...земав неколку длабоки здивови, се смирив од трчањето низ скалите и веќе мислев да си заминам, и покасно да и пишам дека сето ова било само зезање од моја страна дека воошто немам ни излезено од дома. Тоа е тој привиден фраерлук што пробуваш да го протнеш кога си сфатил дека си всушност мајмун.
Чук, чук, слушам на вратата. – Слободно? – гласно праша женски глас кој веднаш го познав. Значи, сепак дојде, си помислив и ја отклучив вратата. Таа се нурна низ вратата, и со брзи потези ја затвори вратата, заклучувајќи ја позади неа. Видно задишана, се потпре на вратата, како да спречуваше некој друг да влезе по неа.
– Епа, здраво – и кажав, насмевнувајќи се и воедно смеејќи се на себеси за мислите кои ми минаа низ глава само неколку моменти пред тоа.
– Значи, ептен си гад и безобразен. Зошто мораше да дојдеш. Што ако не види некој. Драган е тука. Ќе се видевме другпат. Плус и тука во вецево, значи баш си безобразен! – ми изнакажа еден куп зборови за секунда време. Беше слатко љута во баратањето со полу-навредите.
Бојана беше просечна девојка. Глава пониска од мене, но кога носеше штикли како сега беше само малку пониска. Имаше густа долга кафена коса која и беше пуштена да паѓа на рамениците, а одстрана фатена со шноли. Носеше црни пантолани кои ги исцртуваа нејзините нозе и се припојуваа на нејзиниот задник. Таа имаше од оние топчести задници кој соодветно облечен можеше да привлече многу внимание, но таа скоро никогаш не се облакаше провокативно за посебно да го истакне...иако во него имаше добар потенцијал. Во горниот дел имаше бела полусвилена кошула со ве-отвор која слободно и паѓаше низ градите и беше вметната во пантоланите. Нејзините гради не беа нешто што посебно за да се истакнуваат на неа. Тоа се тип на гради каде е ок да си играш со нив, да ги масираш, но посебно не оставаа впечаток на бујни гради, дури и би рекол дека беа малку виснати...таа никогаш не ги сакаше своите гради, а јас секогаш давав комплименти, па во доста случаи и во ставав мојот к*р да го тријам од нив, на што таа видно се палеше. Имаше големи, кафени очи, кои ги шминкаше на начин да ја истаке нивната големина. На прв поглед, би рекле дека е слатка девојка, фина и убава, но но никој случај не би рекле дека е ебозовна (колку лесно човек се лаже). – Полека бе Бојана, полека. Никој нема да не види. Де дојдов да ти честитам. Бреј што љута си станала. – реков и се оттргнав наназад од неа. – Обично, кога ќе видиш некој што не си го видела одамна одиш да го гушнеш, не да му се развикаш. Ама ок, знам каква си со гушкање и еве се тргам на страна. – и и пружив рака кон неа, како за ракување.
– Види го бе, уште продолжува. Баш си безобразен. – ми кажа и ги рашири рацете повикувајќи ме во прегратка. Јас се приближив и ја прегрнав, другарски, како што налага ситуацијата.
– Епа честито, сега си верена госпоѓа, па и верна госпоѓа, па редовно да те секса господинот, па автоматски ќе бидеш посмирена. Ете пример требаше сега да дојдам за месец дена да ти честитам, ќе беше посмирена сигурно. -се насмеав и шеговидно почнав да ја буцкам, на што знаев дека нема да може да не реагира.
– Ти пак продолжуваш а, нема крај за тебе. – ми одговори со полунасмеан тон на гласот, што укажуваше дека сепак и е забавно, и повторно ме притегна во прегратките.
– Абе не сум јас крив што ти си напната. Слабо изгледа добиваш, па сега на мене се истресуваш. Еве ќе морам да се тргнам настрана пошто и цицките ти се напрчиле ќе ме избодат. Не дека лошо ми доаѓа, ама па јас сум човек со слабо срце, ќе ме стрефи. – продолжив јас со шегите, оттргнувајќи се од прегратките. – Еве, гледај -покажувам кон нејзините гради, - низ ова кошулчево можам да ги осетам како се напрчени, безобразно.- пак низ смеа кажав, гледајќи ја во очи. Иако реално немаше ништо посебно таа направено, морав да направам за нешто шега.
Таа како да се засрами, и одма со контрааргумент – Значи безобразен си. Секунда сме тука и ти одма на цицки и газови почнуваш да мислиш. Ете ми честиташе...
– Сега пак јас крив, тоа што тебе ти се напрчиле цицките што ме гледаш, јас сум крив. А и те разбирам, тука во вецево и на мене би ми дошле ебачки мисли. И не кажав ништо за газови, ако кажев нешто ќе требаше да те грабнам за газ и после друг проблем ќе имавме. – пак со шеговит тон и кажав и се насмеав на крај, повторно гледајќи ја во очи очекувајќи ја нејзината реакција.
Таа почна да се смее. Помина со рацете низ кошулата – Не се напрчени, еве гледај. А да тука има за што да се мисли во вецево- и почна да се смее – Не дека нема. А што проблем ќе имавме – шеговито таа одговори, веќе навлезена во шегата.
– Како што проблем ќе имавме. Ако го имаше напрчено газот како што ги напрчи цицките, ќе те грабнев за газ...па после ќе ми се кренеше курот и ете проблем – реков и пак со смеа продолжив – а како тоа не се напрчени, ќе рипнат од кошулката.- и тргнав кон неа со раката полека кон нејзините гради.
– Еј, еј, кај одиш ти со раката...- и ми ја оттурна раката полека – ...само сакаш да фаќаш. – пак шеговито се насмеа – ти само со проблемот мислиш.- одговори на крај и пак со рака ја оттурна мојата.
– Ок, де. Не сакам јас да фаќам. Само да докажам поента... – ја земав нејзината рака и полека ги насочив нашите дланки кон нејзините гради - ...еве заедно ќе поминеме низ цицките и ќе видиш како се напрчени. – ги ставив нашите две дланки на кошулата на нејзината лева града, само малку да ја допираат површината на кошулата. Таа ја навали главата гледајќи во раката внимателно како да го одмеруваше секој потег што ќе го направев. Со нејзината дланка на мојата, ја фатив градата преку кошулата и полека почнав да ја затварам дланката притиснувајќи ја нејзината цицка. Таа го крена погледот кон мене, и приметив дека со забите ја имаше потфатено нејзината долна усна. Ме гледаше како со изгубен фокус во моите очи, додека ја стегав цицката во мојата дланка.
– Ете, гледаш. Напрчена е цицкава, спремна да рипне низ кошулава. – реков и ја тргнав раката од градите. Таа не кажа ниту еден збор, туку само ме гледаше со истиот поглед. Јас повторно, ја пружив раката ни само со мојата дланка, пак ја фатив цицката и со брз потег ја пуштив.
– Ете напрчена е...- реков и продолжив да ја гледам. – само сега и овој доле, се напрчува, ти реков проблем. – гледајќи ја неа продолжив – еве гледај...- и ја земав раката и ја насочив дланката кон фармерките каде курот веќе полека покажуваше знаци на живот.
Таа набрзина ја повлече раката оставајќи ја сеуште на мојата дланка – Еј, не. – рече со подголтнување. Јас повторно ја повлеков нејзината рака кон набрегнатиот к*р во моите фармерки, и тивко и кажав – Ги проверивме цицките, ете провери го дали се крева.- и ја ставив нејзината дланка врз фармерките. Таа не ја мрдаше раката воопшто, и по два три мига ми кажа тивко – Абе не може да го праиме ова. Не е ОК. Што ако некој види – со нејзините погледот помина од курот, низ градите до моите очи, каде ни се сретнаа погледите.
Јас со наивен глас, иако и двајцата добро знаевме што правиме, одговорив – Што правиме? Проверуваш дали курот ми се напрчил како цицките твои...- и повторно ја фатив за цицката, овој пат полека движејќи ја дланката за да и ја масирам цицката. Низ прслукот и низ кошулата веќе ја осеќав брадавицата како се набрегнува, и полека ја мрдав малку на едната малку на другата страна додека и ја масирав цицката - И дигнат е курот ? – ја прашав отсечно.
Таа ме погледна со попален поглед, и почна да го фаќа курот низ фармерките, со истиот интензитет и ритам како што јас и ја масирав цицката – Па ми изгледа дека е разбуден. – и го насочи погледот кон курот и продолжувајќи да ги опфаќа фармерките и контурата што се правеше на нив.
– Приметив дека е разбуден, и сега веќе имаме проблем... -одговорив повторно шеговито.
Бојана пак ме погледна, овој пат враќајќи на шеговит начин – За што имаме проблем? Нели проверуваме само дали е напрчен – и ја тргна нејзината рака од мене. – така мислам дека беше, да провериме, хахахаха – се насмеа со широка насмевка повторно пробивајќи ме со нејзиниот поглед.
- Да, ама сега веќе кога е дигнат, е проблем. Сега ќе мора да го земеш во уста, инаку нема да ме остави на мира. – и реков, веќе со намера на шеговит начин, спремен сето ова да го свртам на шега доколку не ја прифати мојата игра. А веќе во мислите веќе замислував како го има земено во уста, како го пуши , како си игра со него со нејзиното јазиче...скоро и да можев да ги почуствувам сите движења. Сите сеќавања на нејзиното орално задоволување ми навираа како вулкан во мислите.
- Од кај испаѓа дека мора. – праша неодредено, како повеќе да се прашуваше себеси отколку мене. Јас веќе сигурен во своите намери и сигурен во нејзините само промумлав – Не сакаш да го пушиш, да го земеш длабоко ,знаеш.... – и тука веќе се сецнав, знаејќи дека сум ја поминал границата на она што ми се врти низ глава и ситуацијата.
Тивко само кажа – Да, сакам....ама ако дојде некој...знаеш не треба.
Ова ме фати неподготвен, а таа сеуште го имаше погледот фиксиран на мене. Низ мислите ми поминаа сите опции, но сеуште мислев на нејзиното пушење. Во тој момент, почнав да ги откопчувам фармерките – Нема никој да дојде, а ако дојде ќе кажеш дека е зафатено....земи го сега цел во уста. – веќе храбро и се обратив очекувајќи да каже нешто за да ја прекинеме играта. Се потпрев накај неа, ја фатив за главата и ја бакнав. Јазиците ни се преплетуваа, додека ја слушав како испушта попалени звуци. Го шмукав нејзиниот јазик и ја грабнав на газот силно и ја припоив кон мене. Ја фатив за косата нежно, и на увото и шепнав – Ако сакаш да го пушиш, земи го цел, како што знаеш....- без да треба да ја насочам, Бојана ја протна раката низ фармерките и го извади полудигнатиот к*р надвор.
– Сакаш да го пушам а ? – додека го збореше тоа ја движеше раката низ мојот к*р – да го пушам....- шепкаше додека ме гледаше попалена, чекајќи ја играта. Со мал потег на раката, низ косата како да и дадов одобрување да се спушти надолу.
Симнувајќи се надолу, ги смкна фармерките до долу. Со раката помина низ моето тело и додека ме гледаше полека го стави мојот к*р во уста. Знаеше дека сакам да ја гледам како го шмука курот, тоа е едно од работите што знаеше одлично да ги прави, но овој пат кога го напика два три пати, изгледаше како таа да тргнала голем товар од себе...испушти нежни звуци на задоволство. По цела должина на курот осетив топлина од нејзината влажна уста...сеуште не беше кренат целосно, а таа го шмукаше цел и од момент во момент стануваше поцврст. Го фати коренот на курот со едната рака и ритмично го дркаше и пушеше во исто време. Ќе полудев колку добро се засладуваше со мојот к*р....има нешто убаво кога знаеш дека да ти го пуши курот и прави такво задоволство. Ја прифатив нејзината игра и јас почнав ритмично да го внесувам во неа. Поминав со рацете низ нејзината коса, да и ја соберам и опфатам со едната рака во репче додека со другата ја фатив позади главата. Бојана ја препозна мојата намера, ме погледна и се насмеа - Не ти е доста вака а, ...сакаш цел да го земам а – ми се обрати низ нејзината насмевка додека ритмично го земаше курот во нејзината влажна уста.
да не платам,а јас лапајќи го сочно вашиот божествен орган се смешкам и уживам....а парите?????Па...никој не знае,ни мажот ми,ни пријателите,ни непријателите...Си ги берам за црни денови....
и да ме лижи.
