хахаха и точакот го сликналеУф колку сме фотогенични
хахаха и точакот го сликналеУф колку сме фотогенични
Јас сум во својата држава, немам никого...и никако не ми успева да стекнам пријателство...не ме бива и не ме бива...ни другарка нит ништо...сама сум си ... секој ден се едно исто... работа - дома - работа... среќа што постојат книгите... инаку ќе се мрднев до сега...
Прво би се зачленила во хуманитарна организација за помош на деца и стари. Потоа би одела во локалната црковна заедница, во секоја држава има христијански комуни или слично нешто. Исто така би направила неделна скара за соседите во двор со македонски закуски. Понекогаш ќе направам колачи и ќе однесам на работа и ќе ги почастам соработниците. На сите покани за дружење би одела.
Сите примери се применети и успеваат со гаранција.
Не е до работата...таа си е пристојна и со муштериите немам проблем со комуникација, но сепак е друго со муштерии друго е за пријателство...Е зошто така? Може е до работата (може и не е)
Имам многу познаници и понекој пријател. Кога ќе размислам подобро да ми беа непријатели.
Кај адвентистите?
Не е до работата...таа си е пристојна и со муштериите немам проблем со комуникација, но сепак е друго со муштерии друго е за пријателство...
Работата си е ОК...Секако дека е друго...мислев на работа кој одзема многу време и ради која овенуваат пријателства, постојат и такви ствари...
а може си позатворен карактер, имаше баш една тема околу тоа, разлики на виртуелното и риал лајф...
Работата си е ОК...
Мојата приказна е дугачка...