Дај слика да го видам, за да знам ако го видам низ град да си го земам.Епа ништо чудно сега најубав чадор имам.
Ама сепак мислам дека јас ќе го заборавам некаде...
Дај слика да го видам, за да знам ако го видам низ град да си го земам.Епа ништо чудно сега најубав чадор имам.
Ама сепак мислам дека јас ќе го заборавам некаде...
Не не, нејќам да му издавам идентитет.Дај слика да го видам, за да знам ако го видам низ град да си го земам.
Не е нормален овој. Незнам кога сум се смеела последно вака на нешто. Моментот со отварањето на кесата, и она стопирање на 5 денарката со патика, ко јас да се гледам.@Aleksis таман да ја постирам приказната што си ја постирала во Денес ме насмеа... Леееее цепки, едно време толку многу се смеев, што солзи ми течеа. Мајка ми ме гледа, не знае што ми е, се смеам или плачам. Колку такви awkward ситуации на каса ми се имаат десено... али крајот беше најбољи! Тоа се дешава кога спонтано почнуваш да си праиш филм во главата.
Добра тема би излегло од ова.Не е нормален овој. Незнам кога сум се смеела последно вака на нешто. Моментот со отварањето на кесата, и она стопирање на 5 денарката со патика, ко јас да се гледам.
И да, секогаш мора да има дете што плаче, и нервозна мама. А детево најчесто качено во количка за пазарување, зашто пазарување со детенце у маркет ПЕШКИ е too mainstream.
Абе теми имат, љуѓе нематДобра тема би излегло од ова.
Што ти направи ливчето?Секогаш кога чекам малку утакмици за да имам пари за семки и кока кола, тогаш верувам во секакви натприродни сили и демони и ангели и што ти не.
Ич да не му ја мислиш. Ќе победи.Што ти направи ливчето?
И јас верувам во се, само нешто не верувам дека утре Ливерпул твој ќе победи а го имам и него. И ме јаде сега сомнеж и каење што го пишав