Утре сигурно ке го прочитам,сега мозочево ми е на off,но уште ова кажи ми.Колку и да сакаме да живееме како ни е воља,јас колку пати сум рекла-од утре мењам лист и живеам јас како сакам,пак сум се зезнала,дали тие наметнати кодекси на однесување,дали чувството дека треба да бидам жртва за децата и да трпам се,дали ке те прогласат за безчувствителна,ненормална?Знам дека не треба да гледаме што мислат другите,зошто нивното да е исправно а ние знаеме дека ние сме во право,така сакаме,но но пак стои едно прашалниче длабоко закопано во нашиве души кои не можат да го прифатат мислењето Живеј како ти е воља.Пак се вртам во круг,нели.