Страв од старост

[-alf-]

Свесно го покажав својот страв од Рана смрт и надежта дека ќе ме избегне па ќе дочекам колку толку старост.

Во староста човек треба да биде исполнет со живот околу себе , од синови,ќерки, внуци па и правнуци..за самотија и мртва природа околу себе(куќичка, дрва, сонце)...што ќе ти таква старост?
Несвесно покажа еден друг страв од смртта...загуба на ближен.

Извини, но ми падна во очи изборот на мртвата природа, без живот околу.

 

[Iris*]

Во староста човек треба да биде исполнет со живот околу себе , од синови,ќерки, внуци па и правнуци..за самотија и мртва природа околу себе(куќичка, дрва, сонце)...што ќе ти таква старост?
Несвесно покажа еден друг страв од смртта...загуба на ближен.

Извини, но ми падна во очи изборот на мртвата природа, без живот околу.

Во староста човек треба да ужива во тоа што го сака и што го исполнува.
За природата.... не знам за пожива природа од самата природа. Освен куќарката (која ќе ми е неопходна), сѐ друго во шумата е поживо од мртвилото што владее околу нас.
Синови, ќерки, внуци, пријатели, нека ги има, секој е добредојден, но на крајот од денот секогаш ни треба мир, си требаме самите на себе.
Не знам што си се фатил за тоа несвесно, напротив, сѐ што мислам и кажувам е свесно. Го напишав тоа што го мислам и не се труди да најдеш скриена порака меѓу редови, зошто нема таква.

 

[violetmoon]

Но зборуваме за староста, не за смртта...

Не, не е нормално да се плаши човек од смртта. Тоа што мноштвото се плаши и затоа тоа е нормално... е друга приказна.
Ако е за така човек треба да се плаши од раѓање, бидејќи со првиот здив почнува да умира...

Ние создаваме луѓе кои ќе умрат, физички. Ако реално гледаме на стварите... она што е битно е што се случува помеѓу двата столба на храмот, од раѓање до смрт.
Ние сме помирени со тоа дека нашите деца ќе остареат - ќе умрат. Дури и не знаеме како и кога... реално. Како што велиш ти... од сешто може да те снема, посебно денес.

Зошто ги имаме?
Заради староста и стравот дека не ќе можеме сами? Заради „продолжување на крвта“? Нацијата? За наше егоистичко задоволство? Природен инстинкт?
Забораваме дека ќе стареат ко нас?

Или пак не ни имаме страв од старост или смрт... сето тоа е само фантазија која бледнее кога го живее човекот својот живот во полн здив...

Малку настранив од темава, но е поврзана со староста. Бидејќи природно кај човека доаѓа да мисли на смрт кога ќе види човек во години...

Самиот ја имаш спомнато смртта во постот погоре.
Стравот од истата не може да не е нормален, во природата на човекот е да се плаши од неа, од нешто непознато за него.
Посебно ако во прашање е прерано напуштање на овој свет. Секој би, и секој се плаши.
Денес за жал нема правило за поврзаност меѓу смртта со староста и младоста туку со болеста, сведоци сме секојдневно на тоа, пак ќе речам, за жал. Еве јас не се плашам од староста воопшто, се плашам дека можеби нема да ја дочекам со ова темпо на живот и услови.
Би била пресреќна да дочекам пензија и мирен живот со моето семејство и најблиските.

 

[Хептаграм XI]

.

Многумина ако анализирате, ќе видите дека не само што не се плашите од староста како предвесник на смртта како краен чин на едно живеење на Земјата... туку и сакате да дојде таа старост.... дури во староста ќе барате да дојде токму таа смрт која можеби денес младиот човек полн со живот не сака ниту да мисли за неа!

Ти се плашиш од прерана смрт, како што спомна и друг некој дека се плаши од „прерано“ ова или она, страв да не се има можност да се искуси нештото... Искуството е она што го прави човекот мудар...
Тоа не е страв од старост...

Ја спомнав јас смртта само како вистинската ствар која стои зад староста па луѓето, од која се плашат...
Старорста ја гледаат луѓето како крај, како неможност повеќе да се има искуства... можеби се плашат од тоа дека баш тогаш, како пред заспивање, ќе почнат да се сеќаваат на моменти - раскрспници од нивниот живот што можеби требало да одат лево, наместо десно, да кажат едно а да направат друго... може таа старинска инстроспекција на самиот живот што се живее(л) им влева страв...
Не знам.

Јас лично не се плашам ниту од староста, ниту од животот, најмалку од смртта - бидејќи е неминовна ствар која МОРА да се помине и тоа ми е трошење енергија бесцелно, да имам страв од тоа ...

 

[Prashina]

Smrtta e neminovnost. Stravot e poveke od nemokta na fizichkoto telo da se grizi za sebe odkolku na chinot na smrt. Mozebi poveke me plasat nasilna smrt, bolest ili da bides na pogreshno mesto. Se sto e prirodno pa I smrtta e blagoslov ako odi po red. Chovek treva so godinite da se priprema za smrt, da se razdolzi,da se oslobodi od marerjalnite raboti I da ne ostavi nedorazbiranje,bes ili nepoznanici posle nego.Nedorazbiranjata so lugjeto da si gi reshi vo tek na zivot. Baba mi duri do sitnici no kaza se sto daka,koja obleka da nosi I kako pogreb saka.Seto toa bese vo sklad na nachinot na koj sto ziveese. Ubavo e da se zivee no I ubavo e dostoinstveno da se umre.

 

[Achernar]

Староста е само процес низ кој некој минува, а некој не, човечки инженеринг кој се манефистира различно во крв, месо, дух и психолошка состојба, како и младоста. Двете се создаваат во временскиот акт и се доживуваат поинаку исто. Младоста знае да биде неуморна, а староста заморна. Квалитетот на двете добра е ист, како јин и јанг, само што едното асоцира на помирна вибрација, а другото на поубава, потребите се исти. Што повеќе менувате толку е тоа исто, како што млад може да навади старо дрво или стар да навади младо цвеќе. Без разлика каква е вашата природа, од неа се создавате и во неа се враќате. Најважно е да бидете синхронизирани со неа и да живеете со неа, млади или стари, измеѓу напијте се пиво во младоста или во староста, поедноставно не може да биде, на здравје, порано или подоцна.

 

[Electra]

Искрено, како минуваат годиниве, повеќе се плашам што моите стареат отколку за себе.
Некако многу одамна се имам помирено со животниот тек и тоа е. Подобро здрава да дочекам некаква старост отколку Мерлин Монро да будем, ама што знам па...
Сметам дека стравот од старост потекнува од тоа дали ќе успееме во животот да постигнеме она што сакаме пред да стигнат годините. Може некој се плаши и стриктно ради изгледот. Секоја планина со своја тежина.

 

[Outrider]

Јас имам брутално добра причина да не се плашам од старост

 

[MajkaMuNaMarko]

И мене повеќе ме плаши фактот што стареат моите родители и родителите на пријателките. Што веројатно безгрижните денови се заминати. Што реално времето лета многу брзо и понекогаш забораваме да ги цениме убавите моменти, времето коа го имаме на располагање.

 

[Altaïr]

Не е толку страшна староста, пострашно е што кога ќе дојде староста да немаш што да раскажуваш. До кај 23-4 години ај и некако имаш право на грешки, ама после тоа веќе треба да имаш некој темел за сериозен живот, девојка, жена, фамилија итн... затоа што од 24 до 30 времето ќе помине побрзо отколку од 20 до 24. Така да не ми е страв од староста, секако ќе дојде она, страв ми е од тоа што времето брза и не ме чека. Ќе треба изгледа временска машина да измислувам.