Сериозно ова последното?Ич не се плашам но тазе тинејџерите веќе ме викаат чичко
Сериозно ова последното?Ич не се плашам но тазе тинејџерите веќе ме викаат чичко
ДаСериозно ова последното?
Природен процес да, но за жал селекцијата не оди по ред. Кога смртта настапува неочекувано тогаш нема страв оти нели нема време за него, дали срцев удар, сообраќајка, небитно... Но, кога некој боледува, без разлика стар или млад и знае дека нема да се излечи стравот е неминовен. Нормално е човекот да се плаши од смртта.Не се плашете.
Гледајте само да не го осакатите телото со премногу алкохол и супстанции од една страна и нездрав живот полн со нервози од друга страна сега, во вашата младост...
Првото ќе ви ги уништи органите и ќе ја забрзате смртта ако го силувате, второто ќе ви ги изгори нервите и телото ќе ви стане неподнослив терет за духот.
Староста е природен процес која што е огледало на животот во младоста.
Ќе умрете, тоа е факт. Затоа живејте сега.
И што тоа се случува од раѓање до смрт?...Реално, а е битно?Ние создаваме луѓе кои ќе умрат, физички. Ако реално гледаме на стварите... она што е битно е што се случува помеѓу двата столба на храмот, од раѓање до смрт.
И што тоа се случува од раѓање до смрт?...Реално, а е битно?
Се согласувам со тоа дека човек не треба да се плаши од староста и смртта, но не се согласувам со тоа што користиш термин "до смртта" .Таа заграда од и до е нецелосна во твојот случај, барем онака како се изрази и воедно се заштити позади реалност.
Ако реално гледаме на стварите ние создаваме луѓе кои ќе умрат, физички.
Мислам дека добро е напишано во двата поста...
Битно е само што се случува помеѓу двата столба на храмот... во друг пост го напишав ова: Она што е важно е само искуството...
Нормално, ова е мој став. Секој различно го оди овој пат... но сепак сметам дека е погрешно да се вели дека е нормално да се има страв од старост или смрт.
Или пак да се гради некакво негативен став за животот бидејќи еден ден смртта секако ќе не посети...
и тоа е погрешно.