Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[SaraFighter]

"...Сакав на брзина да ти кажам нешто. Но толку многу во срцево се збрало што брзината ќе уништи се. Како што не уништи и нас. Јас веќе немам солзи за да плачам. Доста беше. Данокот од љубовта со тебе тродупло го отплатив. Останав сиромашна за емоции,а богата со тага. Јас.. Јас бев најдобрата и колку да одрекуваш еден ден ќе сфатиш.Тој ден кога раката ќе ти стане студена,а усните ќе закорават за плунка. Само мене ќе ме нема. Ќе ти остане спомен да се присетуваш каква ретка птица си имал крај себе,и место решително да ја оковаш,си ги скинал синџирите,си ја турнал,си ја оставил да одлета во неповрат..."

 

[SaraFighter]

И знаеш што ќе дојде време кога јас и ти ке ги наплатиме долговите за гревовите наши....повторно јас и ти зарем е можно повторно истата страст и хемија не верував дека сеуште постои меѓу нас.........Си ги облизна усните голтајќи ме со поглед. Одамна не сум почувствувала армија морници по телото. Тој беше првиот и последниот војсководец што ги создаде,па успеа да ги врати во живот. Телото навикнало на него,ко корупка на рана,си склучиле убав пакт неговите лигави зборови со моите лигавици. Му се предавав,како да молам за опстанок,знаејќи дека после него ќе ми замре душата,очите,ќе ја закопам љубовта. Точно,тој беше мојот ковчег со скриено богатство и секој пат кога ќе отвореше усни незнаев дали ме лаже или му се згрешило,па ја зборува вистината...

 

[Harmonija]

Сакам да ти кажам дека почна да ми се допаѓа друга и дека се тоа е резултат на твоето стремење кон доминација, контрола и не толеративно однесување.

 

[Lady*]

Деновите се мрачни, тишината ужасна.
Ме прогонува насекаде, иако никому не признавам.
Секогаш останувам на тоа можеби кое не ми носи надеж...
Ова тело е некомплетно, ова лице е присилено насмеано, ова срце се плаши да се препушти на уживањето.
Ова проклетство е проникнато во мојата душа, ме тера на непресушни солзи, ме тера да не верувам со себеси, ниту пак во убавините што можеби ми предстојат.
Стално се вратам во круг.

 

[BlackTulip]

Сакав да ти се јавам, седев со телефонот во раце сакав само да ти го слушнам гласот. Толку, тоа е доволно, минимално но доволно да ја задоволи оваа потреба која ја имам за тебе. Сакам да ти кажам дека ми фалиш, но веќе го знаеш тоа. Миожеби и тоа беше причината да не го свртам твојот број, бидејќи премногу знаеш.

 

[Harmonija]

Сакам да ти кажам дека залудно се трудиш вртејќи го грбот тутајќи се во твоето катче. Мене ме сакаш и јас сум ти под кожа. Ако не постојано, барем од време навреме ќе се сетиш и ќе те боли повеќе и од постојаноста.

 

[Lena]

Само полека поминува времето без тебе.
Се влече како растопена карамела....
И не мислам на тебе..
Само чувствувам..
Ми фали твојата силуета,некаде таму од десната страна на бироата.
Ми фали раздвиженоста и животот кој ги внесуваш во тоа сивило.

 

[Lady*]

Ми се кине срцево, а јас се смешкам.
Најдобро е така, да молчам, да собирам во себеси, а да глумам дека се' е во ред.
Да те гледам како припаѓаш на други и да се чувствувам немоќна да сторам било што.
Прифатив дека битката за тебе секако ќе ја загубам, на овој или оној начин.
Одбрав да останам ранета наместо смртно повредена.

 

[Lady*]

Колку неискажани зборови содржи тишината? Колку невозвратени чувства постојат во еден тон на молк?
Сè она што држиме во себе, сè што некогаш сме премолчале, погледот го убива. Тишината проткаена низ просторот само ја зачинува ситуацијата, ѝ вградува толеранција. Ја чува болката, ги гледа страствените бакнежи кои вриштат од желбите на вљубените. Ја смирува душата и создава нови мисли со нови неискажани зборови. Чува безброј тајни со горчлив вкус на болка. Удира таму каде што треба. Ја храни караницата, ги предизвикува солзите. Ги убива желбите. Таа е гласот на смртта. Чудно е тоа што е милозвучна и те мами со мисли кои ти ги гасне во секунда. Огледало на времето. Секундарна вечност. Совршенство со мирис на смрт.

 

[Achernar]

Само ти можеш да го понесеш товаρот на моето сρце и во наκовалната на твојата душа да го пρетвоρиш во пρав.