Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Немам зборови да ти искажам што чувствувам, знам само дека во тебе најдов љубов што смирува и лечи од близина и далечина.
Od ljubov se topam kako sveka koja dogoruva na laden mermer. So svetlina te baram niz ulicite na zivotot, za da te najdam i da te poglednam , da si go vidam svojot lik vo ogledalo na tvoite oci. Nema da te prasam kade ja izgubi ljubovta , zasto i samiot neznaes za ljubov, nemas potencijal da ljubish osven sto mozes da ja razgoris ljubovta vo sekoja zena i da zaminesh. No i toa mora da go napravi nekoj zasto od mnogu ljubov pa i obostrana pregoruvaat ognistata i vrishtat decata po ulica. I znam kolku peplosuvash za da se izdignesh nad vecnosta. Nema da te baram. Ti sam ke dojdes bez voved i ke mi ja raskazesh ljubovta koja e napisana na neboto a ti kako chitach na zvezdi ke ja raskazuvas.
Nokva se zboguvam od tebe, od site misli za tebe, site posakuvanje i gi podaruvam nejze da bides posreken.
Nokva ne placam zasto i solzite ti gi spakuvav za popat da se osvezis. Nokva ne naogjam nitu edna pricina za molitva da te socuvam, ednostavno te pustam od sebe kako posleden zdiv. Nokva ne mislam na minatoto na nitu edna tvoja nasmevka, ne mislam ni na idninata koja ne ja inficiram so tvoeto postoenje. Nokva e prostevanje na denot i nokta, baknez na neboto i moreto na horizontot, eden bezkraj na nezelbi koi me pregrnuvaat. Nokva e samo nok i nisto poveke od toa, vo redovi na zborovi prostum te osloboduvam od mene i od site moi sonista, ti prepustam da sonuvas so drugi cvetovi i da go pies nivniot nektar. Jas odam po pateki koi samo umot gi istapkuva a srceto gi premolcuva.
Nokva ne placam zasto i solzite ti gi spakuvav za popat da se osvezis. Nokva ne naogjam nitu edna pricina za molitva da te socuvam, ednostavno te pustam od sebe kako posleden zdiv. Nokva ne mislam na minatoto na nitu edna tvoja nasmevka, ne mislam ni na idninata koja ne ja inficiram so tvoeto postoenje. Nokva e prostevanje na denot i nokta, baknez na neboto i moreto na horizontot, eden bezkraj na nezelbi koi me pregrnuvaat. Nokva e samo nok i nisto poveke od toa, vo redovi na zborovi prostum te osloboduvam od mene i od site moi sonista, ti prepustam da sonuvas so drugi cvetovi i da go pies nivniot nektar. Jas odam po pateki koi samo umot gi istapkuva a srceto gi premolcuva.
Сношти те посетив во сон, не знам дали сети, чекорев пред тебе и запишував нешто на мобилниот, а ти ме сопнуваше детски и тоа неколку пати со твојата сенка. Утрово кога се разбудив, погледнав и прочитав parla con me. Знаеш дека постои таква песна. Веќе не знам во што да верувам и за мене е ова премногу.