Once again, plagued by the images of perfection, I rise from the idea not merely called love, but a memory of thee.
Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Здраво.
Се сеќаваш ли како се запознавме? Таа вечер задоцнив.
Можам на рака да избројам колку пати сум задоцнил во животов.Таа беше една од тие вечери.
Единственото место слободно беше до тебе.
Ме привлече твојата срамежливот и молк. Не можев да издржам да молчиш покрај мене, па зато те гибав цело вечер.
Успеав.
Успеав да те натерам да зборуваш.
Успеа да ме натераш да молчам.
Еве ме. 2 и кусур месеци после то, уште молчам.
Деновиве ретко излегувам од дома. не ми се излегува заради муабетите шо к*р ти се дешава, шо ќутиш?
Виново дома шо ме дружи еве веќе трета вечер не ме прашува ама ме убива. Голтка по голтка.
Навечер другар, насабајле џелат. Го пцујам и пак се враќам.
Кај виното.
Шо да правам ко сум п***а во душа?
п***а сум зато шо наместо кај тебе, одам кај виното.
Него не се плашам дека ке го изгубам ако кажам шо чувствувам.
Се сеќаваш ли како се запознавме? Таа вечер задоцнив.
Можам на рака да избројам колку пати сум задоцнил во животов.Таа беше една од тие вечери.
Единственото место слободно беше до тебе.
Ме привлече твојата срамежливот и молк. Не можев да издржам да молчиш покрај мене, па зато те гибав цело вечер.
Успеав.
Успеав да те натерам да зборуваш.
Успеа да ме натераш да молчам.
Еве ме. 2 и кусур месеци после то, уште молчам.
Деновиве ретко излегувам од дома. не ми се излегува заради муабетите шо к*р ти се дешава, шо ќутиш?
Виново дома шо ме дружи еве веќе трета вечер не ме прашува ама ме убива. Голтка по голтка.
Навечер другар, насабајле џелат. Го пцујам и пак се враќам.
Кај виното.
Шо да правам ко сум п***а во душа?
п***а сум зато шо наместо кај тебе, одам кај виното.
Него не се плашам дека ке го изгубам ако кажам шо чувствувам.
Пак здраво.
Никош не сум се плашел од нешто. Од никој авторитет.
Сум праел глупости, сум јадел ќотек, ме казнувале. Никогаш не сум преќутил нешто шо сакам да го кажам
а еве ме пред тебе како нем.
Прв пат ми се дешава ова, да онемам.
Нем сум пред тебе.
Страв ми е.
Страв ми е од то дека ке те повредам ако ти кажам шо чувствувам.
Ако ти кажам шо чувствувам, можеби, само можеби, ке го чувствуаш и ти истото.
Не знам дали е добро или лошо.
Ако ме сакаш, бар пола од то ко шо те сакам јас, ке биди добро.
Бар за мене.
е*и ми матер шо сум себичен
Себичен сум зашто то ке те уништи тебе.
Ке те уништи општеството.
Сум се пцуел неколку пати дека сум роден во погрешно време.
Роден во погрешно време, со погрешна љубов.
Извини шо ке одам сега, ме чак шишето со вино.
Подобро јас и тоа да страдаме отколку ти.
Никош не сум се плашел од нешто. Од никој авторитет.
Сум праел глупости, сум јадел ќотек, ме казнувале. Никогаш не сум преќутил нешто шо сакам да го кажам
а еве ме пред тебе како нем.
Прв пат ми се дешава ова, да онемам.
Нем сум пред тебе.
Страв ми е.
Страв ми е од то дека ке те повредам ако ти кажам шо чувствувам.
Ако ти кажам шо чувствувам, можеби, само можеби, ке го чувствуаш и ти истото.
Не знам дали е добро или лошо.
Ако ме сакаш, бар пола од то ко шо те сакам јас, ке биди добро.
Бар за мене.
е*и ми матер шо сум себичен
Себичен сум зашто то ке те уништи тебе.
Ке те уништи општеството.
Сум се пцуел неколку пати дека сум роден во погрешно време.
Роден во погрешно време, со погрешна љубов.
Извини шо ке одам сега, ме чак шишето со вино.
Подобро јас и тоа да страдаме отколку ти.
It`s a self-preservation thing, you know?
Not calling you.
Not speaking to you
Not noticing that you actually exist?
Cause it ceases the pain,
Heals the wounds ever so deep.
Makes the time less bitter.
Not calling you.
Not speaking to you
Not noticing that you actually exist?
Cause it ceases the pain,
Heals the wounds ever so deep.
Makes the time less bitter.
Твојата убавина ме воодушевува.
Не прелеаното небо што го носиш како боја на очи нит насмевката што ме тера секогаш да гризнам усни, туку онаа чудна убавина на твоето битување.
Ме галиш кога треба.
Ме прекоруваш кога треба.
Замолчуваш кога треба.
И постоиш за да ми требаш.
Не прелеаното небо што го носиш како боја на очи нит насмевката што ме тера секогаш да гризнам усни, туку онаа чудна убавина на твоето битување.
Ме галиш кога треба.
Ме прекоруваш кога треба.
Замолчуваш кога треба.
И постоиш за да ми требаш.
Постои ли барем една личност што со нејзиното присуство ќе те натера да ја почувствуваш сета болка на светот?
Кога ќе му го одземеш небото на сонувачот, тој ќе си создаде свое. А јас сум пак тука, помеѓу моите синтетички ѕвезди. Зарем не ги забележуваш навечер и ти како што ги забележувам јас? Наброј ги. Изброј ги. Изброј ме и мене со нив. Не се сеќаваш ли? Се нурнав помеѓу нив, стегајќи се во моите димензии навнатре, за да ти дадам простор слободно да продолжиш – биди светлост, а јас ќе се снајдам некако со темнината во мене, реков. Сакаше да бидам трагична позадина, за да се појавиш целиот во светлина... За неколку вперени прста тајно да проговорат како си храбар да сакаш некоја која е очигледно тажна. Некоја што не изустува ниту еден единствен збор и чиј поглед безмилосно испраќа молитви кон вечното престројување на ѕвездите. Сакаше да бидам мрачното небо нели? Сакаше да бидам небо за да бидеш ѕвезден сјај? Знаеш што? Ќе те проголтам целосно. Ќе потонеш во темнилата што ти ги создаде. А тие знаат да пливаат .. А уште подобро знаат да испливаат. На површина тогаш кога најмалку ги посакуваш.
Сега ли сфати? После толку време? Сега ли навистна проба? Проба да бидеш помек, почувствителен. По – не ти. Залудно е. Не можеш да направиш дом во луѓето кога е веќе премногу доцна. Мислев некој веќе одамна ќе ти го има кажано тоа. Залудно се каеш. Јас не сакам да се борам. Moите неуморни воини се убиени додека непријателите во мене се во својот највисок зенит. А од мојот поранешен спасувач носам само пеколен гнев на повеќето страдалнички души во тебе, што насилно те одвлечкаа.
Затоа не ми се доближувај повторно како денес. Не. И немој да ме обвинуваш мене. Јас сум само гласник. Гласник кој ќе ти го достави писмото кое ти сам си го прати еднаш не толку одамна.Ќе го достави и ќе си оди. Застрашувачко, чудно и во исто време прекрасно. Писмо што не секој знае да го прочита и да го зашие за срце. Ќе се запрашаш како го дочекав неговиот исход. Како се соочив со развлажнетата горчина, можеби. Дали се сменив? Да, болката обично така делува врз оние што искрено веруваат, за потоа да се сеќаваш како некогаш светеше, ниту зрак потемно од најубавото од сите сонциња.
Кога ќе му го одземеш небото на сонувачот, тој ќе си создаде свое. А јас сум пак тука, помеѓу моите синтетички ѕвезди. Зарем не ги забележуваш навечер и ти како што ги забележувам јас? Наброј ги. Изброј ги. Изброј ме и мене со нив. Не се сеќаваш ли? Се нурнав помеѓу нив, стегајќи се во моите димензии навнатре, за да ти дадам простор слободно да продолжиш – биди светлост, а јас ќе се снајдам некако со темнината во мене, реков. Сакаше да бидам трагична позадина, за да се појавиш целиот во светлина... За неколку вперени прста тајно да проговорат како си храбар да сакаш некоја која е очигледно тажна. Некоја што не изустува ниту еден единствен збор и чиј поглед безмилосно испраќа молитви кон вечното престројување на ѕвездите. Сакаше да бидам мрачното небо нели? Сакаше да бидам небо за да бидеш ѕвезден сјај? Знаеш што? Ќе те проголтам целосно. Ќе потонеш во темнилата што ти ги создаде. А тие знаат да пливаат .. А уште подобро знаат да испливаат. На површина тогаш кога најмалку ги посакуваш.
Сега ли сфати? После толку време? Сега ли навистна проба? Проба да бидеш помек, почувствителен. По – не ти. Залудно е. Не можеш да направиш дом во луѓето кога е веќе премногу доцна. Мислев некој веќе одамна ќе ти го има кажано тоа. Залудно се каеш. Јас не сакам да се борам. Moите неуморни воини се убиени додека непријателите во мене се во својот највисок зенит. А од мојот поранешен спасувач носам само пеколен гнев на повеќето страдалнички души во тебе, што насилно те одвлечкаа.
Затоа не ми се доближувај повторно како денес. Не. И немој да ме обвинуваш мене. Јас сум само гласник. Гласник кој ќе ти го достави писмото кое ти сам си го прати еднаш не толку одамна.Ќе го достави и ќе си оди. Застрашувачко, чудно и во исто време прекрасно. Писмо што не секој знае да го прочита и да го зашие за срце. Ќе се запрашаш како го дочекав неговиот исход. Како се соочив со развлажнетата горчина, можеби. Дали се сменив? Да, болката обично така делува врз оние што искрено веруваат, за потоа да се сеќаваш како некогаш светеше, ниту зрак потемно од најубавото од сите сонциња.
и пак јас...и пак ти...зарем е возможно...минатото се повторува, а ти....знам дека ти беше драго што ме виде, те осетив кога ме гушна......
,,Кога би имал голема љубов,кога иднината на истата не зависи од твојата одлука дали повторно би одлучил да ме оставиш?Да затвориш слушалка и ладнокрвно да ми кажеш -Крај е јас заминувам.?“Не кажа ни каде одиш ни зошто бегаш од мене.Јас никогаш не те избркав.Ми остави глава преполна со прашања,со идеи,со мисли,со теории кои објаснуваа што се случило.Во се што ми паѓаше на памет јас бев виновна,се додека таа фаза на гнев не ме натера да мислам обратно.И сега кога време изминало сфаќам.Ти и јас бевме лоша комбинација.Ти не беше обратен туку одвратен.Ниту еден човек со барем малку совест на душа,нема да остави безпричински да пати по него .Ти си убиец.Ми ја уби невината душа.Не ми одговори.Знам никогаш нема.Повеќе не ти барам одговори ниту поставувам прашања.Ќе ти поставам само еден услов и ќе побарам нешто.Оди и не враќај се.Веќе нема место за твоето име во моето прашање.
Конечно се е мирно, телефонот престана да ѕвони и едниствениот звук е оној од компјутерот и ме смирува… И денес беше долг ден. А сепак само сакам кога времето го поминувам со тебе, го сакам твојот мирис, ти ме смируваш.
Не сакам често,но кога сакам некој го сакам безрезервно, наивно, детски, се обидувам да го направам среќен. Не успевам секогаш во тоа. Човек сум па грешам. Имам тежок карактер, но сепак се трудам.
Кога сакам до лудило до болка најчесто уништувам на крајот се па дури и самата себе, дозволи ми да те сакам тогаш на мој специфичен, чуден и прекрасен начин. Остави во позадина секогаш да свири Фолтин со Везилка дозволи да бидам среќна,безбедна и љубена во твоја прегратка. Остави да си водам монолог до раните часови за филозофиите на мојот живот додека твојот поглед некаде лута со неразбирање, остави ме да бидам напорна одвреме на време..остани.
..... добра ноќ… биди само мој!
Не сакам често,но кога сакам некој го сакам безрезервно, наивно, детски, се обидувам да го направам среќен. Не успевам секогаш во тоа. Човек сум па грешам. Имам тежок карактер, но сепак се трудам.
Кога сакам до лудило до болка најчесто уништувам на крајот се па дури и самата себе, дозволи ми да те сакам тогаш на мој специфичен, чуден и прекрасен начин. Остави во позадина секогаш да свири Фолтин со Везилка дозволи да бидам среќна,безбедна и љубена во твоја прегратка. Остави да си водам монолог до раните часови за филозофиите на мојот живот додека твојот поглед некаде лута со неразбирање, остави ме да бидам напорна одвреме на време..остани.
..... добра ноќ… биди само мој!
Сакам да ти кажам дека ми требаш...Само толку сакам да кажам... ми требаш...