Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Уште се мислам зошто другар ти преѓеска од нигде никаде те спомна, ми кажа дека си дипломирал, можеш да се наречиш доктор официјално. Немав помислено на тебе одамна, од нашиот последен разговор во далечниот февруари, кој не помина баш најдобро благодарение на мене, бараше да се видиме..ама не сакав јас...знаев дека ќе речиш да продолжиме, а јас мислам дека бев јасна кога ти кажав дека сакам да прекиниме, на фин културен начин..Не сакав да те повредам, напротив, беше супер дечко, но не беше изгледа таков маж како што ми треба, каков што сакам, ако знам што сакам... се обидував мислев дека ќе те засакам, ама не успеав..Најмногу мразев кога ќе бев сама излезена и кога ќе ги видев твоите другари како ме гледаат како некои волци и после тоа следеше информирање до тебе и знаев дека нашиот прв разговор другиот ден ќе почнеше „те виделе сношти, ме правиш љубоморен“ после кое следеше лутина и викање од моја страна...Не си го обожавам имево воопшто, ама ти ме викаше на таков начин со што почнував да си го засакувам името..и не верувам дека некој друг ќе ме нарекува така...мразев, а и се уште не сакам кога ќе здогледам некој твој другар, кој само гледа да не бидам со некој друг, а и да бидам, јас сум ти минато тебе, знам дека очајно сакаше да знаеш дали раскинав со тебе заради некој друг, ама не беше тоа...после тебе бев со друг...само еднаш..со машко од друг далечен град..не знам како се деси но бидна..ама ти не дозна и покрај твоите инофрматори...сепак многу ми е мило за тебе, знам колку те мачеа тие испити и ете конечно заврши, се гордеам со тебе, не можам да опишам колку сум среќна за тебе и да можиш да го прочиташ овај реферат нема да ти се верува...јас сепак имав убави спомени со тебе, ти посакувам се најубаво, честито докторе!!
РЕСПЕКТ
јејејејеје конечно те видов 
мојата желба се исполни иако морам да признам ова беше неочекувано ни на крај памет не помислив дека денес ќе те видам. Само да знајш колку многу сум среќна шо те видов, ми недостигаше...
Те сакам будалче
мојата желба се исполни иако морам да признам ова беше неочекувано ни на крај памет не помислив дека денес ќе те видам. Само да знајш колку многу сум среќна шо те видов, ми недостигаше...Те сакам будалче
За да се роди љубовта мора да се верува во неа . Јас немам верба, само неколку извлечени реченици од неа, на сила.
Бевме деца на на утрешницата, и јас и ти , но јас не сум повеќе. Извини. Можеш да ме наречеш вообразена, самобендисана. Можеш да ме мразиш навредуваш или обвинуваш. Сето тоа го разбирам. Јас го обвинувам само времето. Зошто работи кои траат неколку месеци по неколку години уште мирисаат како штотуку отпакувани? Зошто колку повеќе верувам во иднината, времето, се посилно ме влече во минатото? Зошто секој обид за окупирање на мислите со нешто ново ме тера да се чувствувам валкано, како да бегам самата од себе?
Не , не се откажувам и не го пропуштам. Само се препуштам на него. На времето. Зошто залудно е да му пркосиш. Секогаш е пред мене, секогаш зад мене. Која е тогаш поентата во бунтот. Секогаш спремно да ми ја покаже својата моќ, да ги притисне лузните што долго време ги кријам зад шалот околу вратот. Затоа врви си по патот. И ти по својот и јас по мојот. И јас со мојот шал, и ти со гласната смеа која вешто ја крие таа скршена насмевка. Сите сме кралеви и кралици, искалени врз своите лузни. Финтата е во тоа кој повешто ќе успее да ги сокрие и побрзо ќе ги надмине. Сигурно ќе здогледаш многу девојки со свилени шалови околку својот врат, којзнае некоја можеби ќе сака да ти ги покаже своите лузни, ќе биде похрабра и попргава од останатите. Но не и денес. Сепак, чудна работа е, времето.
Бевме деца на на утрешницата, и јас и ти , но јас не сум повеќе. Извини. Можеш да ме наречеш вообразена, самобендисана. Можеш да ме мразиш навредуваш или обвинуваш. Сето тоа го разбирам. Јас го обвинувам само времето. Зошто работи кои траат неколку месеци по неколку години уште мирисаат како штотуку отпакувани? Зошто колку повеќе верувам во иднината, времето, се посилно ме влече во минатото? Зошто секој обид за окупирање на мислите со нешто ново ме тера да се чувствувам валкано, како да бегам самата од себе?
Не , не се откажувам и не го пропуштам. Само се препуштам на него. На времето. Зошто залудно е да му пркосиш. Секогаш е пред мене, секогаш зад мене. Која е тогаш поентата во бунтот. Секогаш спремно да ми ја покаже својата моќ, да ги притисне лузните што долго време ги кријам зад шалот околу вратот. Затоа врви си по патот. И ти по својот и јас по мојот. И јас со мојот шал, и ти со гласната смеа која вешто ја крие таа скршена насмевка. Сите сме кралеви и кралици, искалени врз своите лузни. Финтата е во тоа кој повешто ќе успее да ги сокрие и побрзо ќе ги надмине. Сигурно ќе здогледаш многу девојки со свилени шалови околку својот врат, којзнае некоја можеби ќе сака да ти ги покаже своите лузни, ќе биде похрабра и попргава од останатите. Но не и денес. Сепак, чудна работа е, времето.
Јас сум роб на своите емоции. Ах, ти што ме направи вака ранлив и подложен на потсмев, неочекувано го извлече од мене она за кое мислев дека одамна е закопано во најтемното катче на потсевста. Не верувам дека знаеш како делуваш на мене, со оглед на природата на твоето битисување, но можам само да се надевам дека и ти мене ќе ме засакаш, ќе возвратиш на љубовта која гори како 85 октански бензин во клиповите на Ролс Ројс Фалкон моторот, трепери како милозвучниот глас кој го дава твојата двокрака дрвена елиса, како платното кое осцилира низ воздушната струја.
Знам дека никогаш нема да бидеме заедно, но зарем не смеам да се надевам?
П.С. Откако те ставија на јутјуб некако ти скокна цената, се правиш недостапен, леташ во облаци и ме мачиш со својата двокрилна природа.
Бристол Фајтеру, љубави мога живота.
Знам дека никогаш нема да бидеме заедно, но зарем не смеам да се надевам?
П.С. Откако те ставија на јутјуб некако ти скокна цената, се правиш недостапен, леташ во облаци и ме мачиш со својата двокрилна природа.
Бристол Фајтеру, љубави мога живота.
Многу ми недостигаш...многу..одвај чекам да те видам да те прегрнам,да го осетам твојот мирис,да те бакнам...одвај чекам мило мое...