Пред некое време не можев да те исфрлам од моиве мисли, на секој можен начин се борев против самата себе си..мислите ми беа растргнати на сите страни.......А Сега сватив дека сето тоа било губење на време, измачување на моиве мисли,а најмногу од се ми е мило тоа што повеќе не си присутен во ниту една моја мисла, ниту една моја надеж......
Си замина од моиве мисли, телово мое повеќе не те чуствува, едноставно исто како да не си бил дел од мојот живот никогаш, како никогаш да не сни се сретнале...И со повеќе радост се будам секое сабајле, среќна затоа што ти избришав од мојот живот и ако некогаш те донесе патот пред моиве очи јас ќе продолжам да чекорам како сега, без да те погледнам, без да помислам дека некогаш сум те сретнала, сум те бакнувала....исто како странец да поминал покрај мене.......но, не верувам дека и ти така ќе се чуствуваш, ама нема да ми биди гајле, како тебе што не ти беше.....и најискрено си заслужи!