Напишав цел реферат и го избришав.
Таман те заборавив и оп! - еве те. Како да сме се договарале. Добро е што беше подалеку од мене.
Не виде дека имав солзи во очите, не виде дека уште те има. Не виде.
А и да видеше, ќе се сменеше ли нешто? Не верувам.
Проклет да си. Проклет си затоа што ме прогонуваш. Проклет да си бидејќи и после се, уште те сакам.
Оди си од срцево! Оди си од мисливе! Не ми требаш! (те лажам - ми требаш, повеќе од се... ама игнорирај го текстов во заградава)
Остави ме.