Продолжи ја мислата
- Автор на темата lady_blue
- Време на започнување
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога веќе ќе мора да се збогува со него.Не сакаше да мисли на тоа но
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога веќе ќе мора да се збогува со него.Не сакаше да мисли на тоа но,неможеше поинаку освен да го заведува,да го моли да остане,да го љуби и сака,губејќи се во тој миг за кој посакуваше да трае засекогаш.
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога веќе ќе мора да се збогува со него.Не сакаше да мисли на тоа но,неможеше поинаку освен да го заведува,да го моли да остане,да го љуби и сака,губејќи се во тој миг за кој посакуваше да трае засекогаш. Тогаш јас дојдов ја фатив за градите
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога веќе ќе мора да се збогува со него.Не сакаше да мисли на тоа но,неможеше поинаку освен да го заведува,да го моли да остане,да го љуби и сака,губејќи се во тој миг за кој посакуваше да трае засекогаш. Тогаш јас дојдов ја фатив за градите и го уништив моментот
Ја бакна страсно залепувајќи ја за ѕидот.Одамна ги немаше осетено тие усни, посакуваше никогаш да не ја пушти повторно,но часовникот отчукуваше и тој беше свесен дека нема уште многу време.Должноста го повикуваше, знаеше дека мора да и служи на својата земја.А таа...таа го мамеше со својот поглед, своето тело и го проколнуваше да остане уште некое време, стопена во неговите прегратки знаеше дека прашање на време е кога веќе ќе мора да се збогува со него.Не сакаше да мисли на тоа но,неможеше поинаку освен да го заведува,да го моли да остане,да го љуби и сака,губејќи се во тој миг за кој посакуваше да трае засекогаш. Тогаш јас дојдов ја фатив за градите и го уништив моментот бидејќи тогаш таа сфати дека ја имам залепено за ѕидот со т.н. `секундарен лепак` и се запрашав, што сега