Еден летен дождлив ден додека се ткаеше нова приказна од црнобелите некаде далеку, се роди љубов помеѓу просјакот и ќерката на пекарот. Тие се запознаа случајно кога ќерката на пекарот ја скрши штиклата поради лизгавите улици... Просјакот виде во каква невоља се најде и веднаш се понуди да и помогне. Тогаш ги виде пекарот и го испушти пецивото кое го држеше во рацете.Неговата ќерка брзо го оттурна просјакот од себе, се чинеше неверојатно тоа што девојката на таков начин му врати за неговата добрина, но крушата под круша паѓа си помисли просјакот, тој многу добро го знаеше Цветко пекарот. Знаеше дека нема шанси кај Сандра,ама сепак длабоко некаде вонегово срце,гаеше една искра надеж дека ете можеби барем еднаш во животот заслужува да биде среќен покрај девојката која ја сака, иако знаеше дека среќата постојано му бега од раце.Пекарот бесно ја погледна ќерка си,а таа го наведна погледот и помисли на тоа кое оправдување ќе му го даде подоцна.Зашто знаеше дека мора да му даде добра причина ако не сака да ги слуша одново и одново проповедите на Цветко.Тоа би донело само повеќе расправии,главоболки и
