Еден летен дождлив ден додека се ткаеше нова приказна од црнобелите некаде далеку, се роди љубов помеѓу просјакот и ќерката на пекарот. Тие се запознаа случајно кога ќерката на пекарот ја скрши штиклата поради лизгавите улици... Просјакот виде во каква невоља се најде и веднаш се понуди да и помогне. Тогаш ги виде пекарот и го испушти пецивото кое го држеше во рацете.Неговата ќерка брзо го оттурна просјакот од себе, се чинеше неверојатно тоа што девојката на таков начин му врати за неговата добрина, но крушата под круша паѓа си помисли просјакот, тој многу добро го знаеше Цветко пекарот. Знаеше дека нема шанси кај Сандра,ама сепак длабоко некаде во негово срце,гаеше една искра надеж дека ете можеби