Лето двехиљади и прво
Локација: У парк.
Имав скоро 15 години и тоа беше мој прв дечко и прв бакнеж воопшто. Знам дека бевме искочени со една другарка и нејзиниот дечко, седевме во парк, пиевме лименки ( сок разбира се) и јадевме чоколадни пуканки
Наеднаш останавме сами, јас знаев уствари што ќе се деси, зашто се свиѓавме и нели требаше да се фатиме, ама мислам дека тоа ми беше една од највозбудливите сцени воопшто во животов.
Јас не знам да се бакнувам, почнав да смислувам изговори во себе да го откачам, за кога ќе проба да не се избрукам, срцето ми лупа, дланки ми се потат, а он смирен, у некоја лајт варијанта, нешто ми зборува онака општо, знам дека ме прегрна, некако ме припи до себе и следниот момент имав јазик у уста
Се снајдов, и искрено ми беше убаво. Дечкото се бакнуваше убаво и имаше многу убави усни.
Сега да го видам, најверојатно нема да го познаам, ( зашто се немаме видено откако раскинавме, а тоа беше по неколку месеци) ама мирисот на парфемот кој го имаше и кој појма немам како се вика, нема да го заборавам никогаш.