Ме расплакавте бре луѓе и Цаци И Јован.... Имам многу деца запознаено што се посвоени и знам многу приказни. Знам кога тренирав фудбал во 7мо одд имавме една жена со нас што играше, работи во државна болница и нашла бебенце оставено до контињери во картонска кутија, го земала и пред да го однесат во Битола во домот за бебиња си го гледала некој ден, многу се приврза, ама дека е постара го однесе таму и после откако го посвоија малото, бевме на утакмица таму и знам дека специјално застанувавме кај тогашните родители на малиот за да го види женава, пораснат беше. 2 годинки имаше сигурно, многу мила дешавка стварно, само срам да им е на тие родители така што го оставиле Друга дешавка знам на брат ми другарче од градинка и од школо, се дружевме многу цело време и децата цело време му викаа дека е посвоен и он плачеше, не ни знаеше дека е посвоено, срце И уште една и готово, ветувам На братучетка ми другарка, 9 годинки има и знае дека е посвоена, океј и е се, само што на школо и дале состав да пишува на тема Мојот Татко и она се убила од плачење
Нема врска, дај јас да си го кажам мојот став, јас искрено од време на време и си сумњав дека сум посвоена иако знам дека мајка ми била трудна со мене на свадбата нивна и имам и слики од кога сум се родила и радосница кај што се запишувало се... Си имаше периоди кај што се осеќав дека јас таму не припаѓам, дека не ме сакаат колку што го сакаат брат ми, се сама си правам, се борам, си учам сама, си работам сама, а брат ми се на готово, ама шо знам, беше тоа тогаш у пубертетот, и да ми кажеа дека сум посвоена ќе си кажев ете ти знаев, ќе се изнаплакав, пошо сум голема плачка и ќе се трудев да ги најдам тие што ме оставиле само да ми кажат зошто и како и да и акнам на таа курвата шамар шо се изебала со некој, не и било тешко тоа, и не и било тешко да ме носи 9 месеци, ќе ја поштувам што не абортирала ама па да му е**м мајката има начин како и да се јебаваш а да не забремениш
Нема врска, дај јас да си го кажам мојот став, јас искрено од време на време и си сумњав дека сум посвоена иако знам дека мајка ми била трудна со мене на свадбата нивна и имам и слики од кога сум се родила и радосница кај што се запишувало се... Си имаше периоди кај што се осеќав дека јас таму не припаѓам, дека не ме сакаат колку што го сакаат брат ми, се сама си правам, се борам, си учам сама, си работам сама, а брат ми се на готово, ама шо знам, беше тоа тогаш у пубертетот, и да ми кажеа дека сум посвоена ќе си кажев ете ти знаев, ќе се изнаплакав, пошо сум голема плачка и ќе се трудев да ги најдам тие што ме оставиле само да ми кажат зошто и како и да и акнам на таа курвата шамар шо се изебала со некој, не и било тешко тоа, и не и било тешко да ме носи 9 месеци, ќе ја поштувам што не абортирала ама па да му е**м мајката има начин како и да се јебаваш а да не забремениш