Личен дневник

[Falanga]

Туку, втор ден денес ОСЕЌАМ дека у вторник ќе се случи нешто невероватно.
Јас да си пишам, да не испадне дека не сум документирал никаде дека сум имал претчуство. Ми мириса на нешто големо.

 

[●Untouchable°]

Дневниче..

Не знам дали да плачам и да тажам сеуште или да му се заблагодарам што почна да ми доаѓа на сон.. како што се ближи година во 5 дена 2 пати ми дојде на сон, двапати го видов . Не го повикав ниту еднаш, сам дојде ми се појави, за рака силно ме стегна в очи ме погледна.. 3 пати умре и преживеа и последниот пат само мене и женска му не сакаше со него да сме.. Никој да не знае дека е жив..
Охх да беше јаве. . Колку пати ќе си помислев дека фаќам конци ќе го молев Бога од негде да се појави ко во шпанските серии..
Така на сон ми беше. И нема да го викам веќе, а немам веќе и солзи за ронење дневниче..
Душава ми е откорната, остарена, осамена. Дел од мене со него замина.
Дневниче, многу ми фали. Многу, ама морам да одам понатака без братучедот што од врата невеста требеше да ме вади, мора да се живее. Морам да оставам по мене, морам..

 

[Lady*]

Сеуште ме прогонуваш, а те немам.
Кога мораш да се тргнеш од патот за некој да замине, секогаш мал дел од тебе шепотејќи ќе те праша:
Што беше тоа што го сакаше и зошто не се бориш за него?

 

[●Untouchable°]

Дневниче.. Утре..
Утре ќе ја испратам најхрабрата душа со солзи од овој дом. Утре ќе замине душата таму кај што и е местото. Ќе мора без него да продолжиме..
Камо да можев да ја пратам болкава со него ама не може, болката и спомените се негов печат кој ни ги бележа срца засекогаш..
Батуле... Збогум, почивај во мир..
Патувај.. И понекогаш наврати на сон пак.

 

[Lena]

Моментот кога треба да пуштиш, а не сакаш.
Кога знаеш дека мораш ама не можеш.
Го грабаш нештото со двете раце и го држиш,припивајќи го до себе уште поблиску.До сопственото битие.
Сакаш да се слееш со него.
Да бидеш едно.
Од страв.Да не го снема од тебе. Од твојот живот.
Така јас сега.
Така со него.

 

[Lady*]

Сакав да те видам повторно.
Барем за кратко, за да кажам збогум на мој начин.
Подоцна, сфатив дека ако беше на мој начин, никогаш немаше да кажам збогум.
Сеуште ме прогонуваш, а те немам.

 

[Prashina]

Ima denovi koi sakam da pominat sto pobrzo, da gi otspijam so otvoreni oci.
Ima lugje koi gi gledam a pogledot mi odi pozadi niv zasto i pogledot im e mnogu od mene. Ima sonista od koi posakuvam da ne se razbudam. Ima oci koi moite oci gi nasolzuvaat i nasmevnuvaat vo eden mig.Ima zborovi koi se na vecnosta i na rajot pridruznici. Ima srce za koe ziveam i od moeto srce se otkina. Ima sonce sekogash posle dozdot i den po nokta.

 

[Lady*]

Знам.
Ти и јас одамна не сме ние.
На чекор од тебе, а подалеку никогаш.
Дали памтиш во што се колневме?
И никогаш не вели никогаш.
Дај ми една добра причина да те дадам на некој.

 

[Xenia]

Дојди ми вечерва, кога мракот ќе пробие над нас
и звездена прашина лицата ќе ни ги осветли.
Биди тука, кога си му највеќе потребен на срцево.
Нијансирај ми ги мисливе, со бојата на твојот глас.
Прегрни ме цврсто, и пополни ја секоја празнина во мене.
Допри ме со рацете и немирните прсти, да ја почувствувам растреперената страст.
Допри ме со усните со мека грубост, да ги почувствувам премолчените зборови.
Доближи го твоето срце до моето, да го пронајдат заедничкиот ритам на чукање.
Биди ми љубов, биди ми најмил.
Вдоми се во мојата душа, и секој допир ќе биде
само уште еден допир до вечноста..

 

[malo]

Животот повторно удира шлаканици, каде и да се свртиш те дочекува удар кој те онеспособува. Таман ке помислиш дека си пркнал малку и дека ке можеш некако да ги истуркаш соништата да станат реалност, те дочекува удар кој што те враќа двеста светлосни години наназад.
Прв пат во животот имам храброст и сила да признам дека ми е потребна помош. Не е прв пат да сум толку очајна за да ми треба помош.
...Немам од кого да ја побарам.
Боли кога и најблиските ке се оттуѓат од тебе.