Готска поезија

[Utopian]

ИЛУЗИЈА ВО МЕНЕ

Чекорам тивко низ улиците на мракот,
шепотот мој, ко од маглата придушен да е...
Далечниот видик се губи,како нешто да крие,
изгубена душа што во гревови спие..

Таму некаде се слушаше само крик,
на девојка што помош бараше, извик.
Силуета замачкана, ми се стори дека игра,
па видов една девојка...но само илузија.

Сеќавање од далечни денови се створи,
подадов рака мислев вистина е...
Сакав да го стигнам но далеку беше,
и тогаш се сетив дека само илузија е.

Илузија во мене за секогаш остана,илузија од мене а за неа спомен.
Се прашав дали можам да го вратам
барем на кратко очајот да го скратам.

И сеуште чекорам тивко низ улиците на мракот,
шепотот мој, од маглата придушен да е...
Вистина, или темнината ми се стори дека игра,
дека ја видов и се сетив,таа не знае.

 

[Cernodrimski]

Полусон



Додека муграта осамнува под ризата од секакви исправувања
Нужноста станува предизвик
Осојните суводолици се покриваа со разни зелени биља
Планината во далги се свиваше
Се преобразуваше во разни обличија на бесни диви животни
Молвам со мојот разум додека сетилата му се покоруваат
Ќе минам повторно под виножитото на моите сништа
За првпат ќе се помолам за двајца
За две млади јаворови стебла.

Напукнато сонце ме повикува на Богослужение
Со меч во раката е од кое тече крваво миропазание
Со едната нога на земја беше
Другата,како мал лак во бездна се губеше
Подава рака,мисли ослепен разбојник на друм сум
Го следам со млак поглед
Се заплеткува во своите сенки
Гледам,во очните глобочини вриеш од страв му се распостила
И крвта негова има реа на пеколен смрад запишувам во сказание.

Клекна
Не крена меч
Ме допре со прстите на челото
Проклет да си
Еден до друг сме
Разделени со разбуричканоста на сопствениот пекол
Опак плод ли си,повторно прозборе
Убијме,закркорив,останам ли жив кога и да е ќе ти се одмаздам
Упокојме не ме оставај да се мачам.

И сега верувам,мојата смрт ќе ме одмине и во идното столетие
Повремено ме обзема полусон
И тогаш молвам со мојот разум додека сетилата му се покоруваат
Ќе минам повторно под виножитото на моите сништа
За првпат ќе се помолам за двајца
За две млади јаворови стебла.

 

[Cernodrimski]

Човек сум со ѕвер во себе​

​

​

Беше ладно и мрачно,во светот на мртвите души​

Чекорев по аветните патеки​

Нејасните силуети напати ме замајуваа​

Го чуствуваа мојот допир,немаа тела​

​

Сега останаа само сенка над стварноста​

Времето не постои веќе за ним​

Просторот го заменија со нејасни состојби​

Станаа непозната празнина на вселената​

​

Пред нив се ноќите со искушенија​

Кутрите​

Бегаќи од бездните,прегоруваат на сонцето​

Во сопствени замки паѓаат.​

​

Реката на чуства престана да тече​

Не се прашувам повеќе,зошто мораме да се разделиме​

Нашето време измина​

Остана само сенка бледа која некогаш беше жива.​

​

Веќе не е важно од што се изѕидани соништата​

Повторно во нив се крие и змијата и ѕверот​

Со мечот во рака тајната формула ја кажувам​

Ego sum mucro quod via ex obscurum​

​

Крикот на исчезнатите и изгубените одекнува​

Заробени во минатотот се​

Лудо сонуваа во светот на сенките​

Без руменило во очите небото го гледаа.​

​

Со малку пекол во себе​

Ја прифаќам без страв смрта како дел од животот​

Светот на поразените го оставам,и кажувам​

Човек сум,со ѕвер во себе кој низ урликот на животно тргнува.​

​

​

​

 

[Danicleo]

Едно срдечно добредојде за Cernodrimski

 

[Cernodrimski]

blagodaram Dani za iskrenoto dobredojde

 

[Мортидо]

Зошто постот е ваков???

Каков, Дани?
Добродојдовте Чернодримски и Utopian.

 

[Utopian]

РОДЕНДЕН

Свеќите ги палам,
а пламенот се гасне,
само од допир восокот се стопи...
Ветерот да славам несакаше,
на роденденот мој јас ќе жалам.
Чекам песна роденденска,
воздишки бројам,
слушам орли очајно се смеат,
сум поканил гости зад светлото што стојат
песна проштална низ солзи што пеат.
Подарок отворам, а внатре јаже,
друг отворам, а тој е празен.
А јас плачам, и една сенка ме слуша,
ми вели дека е дојдена на задуша.
Каде е сега мајка, да те види кај што патиш?
Зар замина подарок да купи?
Зошто нема кловн , зар јас несум дете?
Одговори ми те молам кога ќе се вратиш.
Свеќи палам а пламен нема,
само во ноќта црна неколку ѕвезди.
Една по една почнале да се гаснат,
животот и од нив некој го зема.
Насмевки немало, тоа солзи биле,
никој не ме слуша, сите во сенка се скриле.
На ракава нечиста чекам нечиј поздрав
но за збогум само ладен поглед.
Ми судеа со отровна стрела, клетва
од очи што во омраза се свиле.
Среќен Роденден, сам на себеси си реков,
спокој за подарок пред да одам си подарив,
никој не знае дека јас ќе се преродам
јас ќе се вратам , а сега напуштам веков.

 

[Utopian]

Каков, Дани?
Добродојдовте Чернодримски и Utopian.

Добро ве најдов

 

[Danicleo]

Cernodrimski,се сеќаваш ли на песната

 

[Danicleo]

Добро ве најдов

Хахаха,па јас сум Дани-тој истотака така ме знае како Даница Петровска-Дани