Нека биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата

[Abraxas]

Можеби (веројатно) Бог е бесконечна интелигенција, но љубов не е.

Љубовта има повеќе контексти. Сентименталноста на пример спаѓа во катефоријата ерос, но постои и поширок контекст кој се вика агапе или универзална љубов. Оваа љубов е фундаменталниот принцип за соединување, метафизичкиот закон од кој произлегуваат физичките закони како што се гравитацијата, електромагнетните сили и нуклеарните сили во јадрото на атомите.

 

[Outrider]

Тоа загрозување може да биде и во случаи на самоодбрана, така да според мене посоодветна дефиниција за тоа што е зло од човечки аспект е садизмот. Задоволството да се уништува и нанесува болка и страдање поради ниедна друга причина освен задоволството да се гледа некој како страда и да се гледа како нешто бива уништено. Според мене тоа е најсоодветната дефиниција за злото, секоја друга ситуација може да има аспект што ќе посочи на мотив што ќе може да најде оправдување. Дали самоодбрана, одмазда, страв...или слично. Но садизмот има само еден мотив - задоволството во нечие страдање и болка, без никаква друга причина од типот одмазда, љубомора, омраза...итн, итн.

Не може, самоодбрана е резултат на веќе настанато загрозување, тоа е реакција и не е во иста категорија.
Самоодбрана не може да стои во иста реченица со одмазда или страв или комплекси или било што.
Сепак се работи за надисториски и универзални вредности since time immemorial ...

 

[Outrider]

Во право си за се што кажуваш, но ваквиот наш разговор нема поента бидејки ти од почеток ја занемаруваш мојата представа за бог и пишуваш за богот кој што ти го замислуваш, а едниот со другиот немаат допирна точка.
Од перспектива на човекот се што не ни се допаѓа може да е зло, но реално, злото е имагинарен поим, замислен, го нема во природата не постои, сите дејствувања кои што ние би ги нарекле како зли, се всушност чин на љубов. Јас јадам овошје бидејки го обожавам и среќна сум кога јадам и ја чувствувам божјата љубов која ги создала тие сочни плодови кои не само што ми се вкусни, туку и ми го продолжуваат животот, ти јадеш месо бидејки го сакаш и ти ја чувствуваш љубовта која што ги создала животните кои ги јадеш бидејки те одржуваат во живот, нема зло тука, без разлика што ме боли помислата дека месото во твојата чинија е убиено невино животно, свесна сум дека така е затоа што мојата перцепција во моментот дозволила такво гледиште, а не дека навистина е така. Секогаш ке има нечија смрт која што ке не убие од болка и смрт која што ке не израдува, се зависи од тоа како на нас ке влијаат последиците од сето тоа. Постојат луѓе кои што заболеле од тешки болести и дозволиле да се почувствуваат како жртви и иако преживеале, ја опишуваат болеста како најстрашно нешто кое што им се случило во животот, додека постојат луге кои ке ти кажат дека болеста била најдоброто нешто што го доживеале, бидејки во тие моменти сфатиле колку им вреди животот и после победувањето на истата живеат многу среќно.
Се има повеќе страни, се е релативно, секоја можна ситуација може да се разбере од бесконечно многу агли и ниту една не е вистинска и ниту една не е лажна, сето тоа е само уште една перспектива, уште едно поинакво гледиште, а бог не може да биде на една страна, тој како творец на се што постои е подеднакво творец и на убиецот и на убиениот, на силувачот и на силуваниот, на лавот и на срната, на мене и на зеленчукот во мојата салата, на тебе и на стекот во твојата....
Јас не велам дека човекот треба да ги оправда дејствувањата на педофилите, убијците, силувачите, џихадистите... човекот со причина е создаден со емоции и во ред е да не ги оправдува и да се бори против тие нешта, но кага зборуваме за бог, тогаш муабетот е друг, се надевам дека сега ме разбираш што сакам да кажам.

Јас не пишувам за бог каков што замислувам туку за бог како што го презентираат монотеистичките религии (за паганските не сум толку упатен, таму е гужва, божанства колку сакаш) значи соодветните доктрини на трите инкарнации на злото (јудејци, рисјани, исламисти), неверник сум, немаме ние вонземјаните соодветен софтвер во умот за да веруваме во замислени ентитети, тешко перцепираме такво нешто.

Ништо не е релативно, што дека имало луѓе кои оздравеле кога тие истите би преферирале да не заболеле на прво место, никој не преферира да заболи па после да влече некои поуки и искуства, тоа е се во ред ама факат болеста е зло пошто вирусите и бактериите го напаѓаат здравјето и животот. Ок, тоа не го прават свесно и затоа е малку бизарно да им се припишува придавка `зли` ама разни епидемии кои бришеле цели семејства од лицето на земјата, завивале во црно мајки и татковци, полнеле широки јами со млади лешеви, како шпанската треска (која наминала и низ овие краишта) - сето тоа е зло.

Не е имагинарно или ствар на допаѓање туку нешто што сосема реално носи штета или смрт, мене не ми се допаѓа шпанска лига па затоа не ја гледам ама тоа не значи дека таа е зла, не ми прави никаква штета нејзиното постоење . Од друга страна разни манијаци, политичари и сличен гној се сосема реална закана по живот, здравје, плодови на труд и слобода и како такви се зло.

 

[Abraxas]

Не може, самоодбрана е резултат на веќе настанато загрозување, тоа е реакција и не е во иста категорија.
Самоодбрана не може да стои во иста реченица со одмазда или страв или комплекси или било што.
Сепак се работи за надисториски и универзални вредности since time immemorial ...

Не ја свати поентата. Освен садизмот, другите форми на "зло" се инспирирани од порив за праведност или од порив за преживување. На пример ти гледаш зло во сечењето глави од страна на џихадистот, но џихадистот во својата заблуда е убеден дека тоа е божја волја и дека со тоа постапува праведно и соодветно. Значи од негова перспектива, тој прави добро дело. Или оној што убива од завист, омраза, гнев. Од негова гледна точка, тој реагира за да ја уништи неправдата која смета дека му е нанесена. Убивањето за прехрана исто така како мотив го има преживувањето.

Но садистот не е инспириран од ниедно од погоре наведениве мотиви! Тој едноставно ужива во нечие страдање поради самото страдање....не за да се одмазди, не за да задоволи некој идеал, не за да преживее....туку затоа што наоѓа задоволство во самото страдање кај останатите. За мене тоа е најчистата форма на зло.

 

[Outrider]

Не ја свати поентата. Освен садизмот, другите форми на "зло" се инспирирани од порив за праведност или од порив за преживување. На пример ти гледаш зло во сечењето глави од страна на џихадистот, но џихадистот во својата заблуда е убеден дека тоа е божја волја и дека со тоа постапува праведно и соодветно. Значи од негова перспектива, тој прави добро дело. Или оној што убива од завист, омраза, гнев. Од негова гледна точка, тој реагира за да ја уништи неправдата која смета дека му е нанесена. Убивањето за прехрана исто така како мотив го има преживувањето.

Но садистот не е инспириран од ниедно од погоре наведениве мотиви! Тој едноставно ужива во нечие страдање поради самото страдање....не за да се одмазди, не за да задоволи некој идеал, не за да преживее....туку затоа што наоѓа задоволство во самото страдање кај останатите. За мене тоа е најчистата форма на зло.

Не е важно во каква заблуда е џихадистот, тој иницира насилство и со тоа загрозува/прекинува живот некому, автоматски спаѓа во зло.
Поривите се важни за разбирање на злото но не го исклучуваат како такво.
Садизмот е зло по дифолт а садистичкото убиство е поголемо сло од `обична` ликвидација но сепак и двете убиства се зло. Дали е ради идеал, џенетот, од користољубие....убиство е убиство (освен она од самоодбрана)
Затоа иницирањето на насилство, убиство, повреда, силување, лишување од слобода се надисториски универзални вредности кои опстанале при промени на култури, религии, цивилизации, империи, економски системи...

На какво убиство за прехрана мислиш, како оние во уругвајскиот авион шо беа канибалите на андите? Тие мислам дека не убиваа туку јадеа веќе упокоени лешеви...

 

[Abraxas]

Не е важно во каква заблуда е џихадистот, тој иницира насилство и со тоа загрозува/прекинува живот некому, автоматски спаѓа во зло.
Поривите се важни за разбирање на злото но не го исклучуваат како такво.
Садизмот е зло по дифолт а садистичкото убиство е поголемо сло од `обична` ликвидација но сепак и двете убиства се зло. Дали е ради идеал, џенетот, од користољубие....убиство е убиство (освен она од самоодбрана)
Затоа иницирањето на насилство, убиство, повреда, силување, лишување од слобода се надисториски универзални вредности кои опстанале при промени на култури, религии, цивилизации, империи, економски системи...

Важно е во класификациска смисла, инаку од аспект на практичниот - реален исход за оној над кое е направен тој акт, нормално дека е сеедно. Дали некој ќе те повреди затоа што е во заблуда или само затоа што ужива во твоето страдање без ниедна друга причина, тебе ти е сеедно, истите последици ги имаш.

На какво убиство за прехрана мислиш, како оние во уругвајскиот авион шо беа канибалите на андите? Тие мислам дека не убиваа туку јадеа веќе упокоени лешеви...

Не, мислев на убивањето на животни не на луѓе. И тука имаш убивање поради исхрана, но имаш луѓе што убиваат или мачат животни затоа што наоѓаат задоволство во страдањето на истите.

 

[Outrider]

Важно е во класификациска смисла, инаку од аспект на практичниот - реален исход за оној над кое е направен тој акт, нормално дека е сеедно. Дали некој ќе те повреди затоа што е во заблуда или само затоа што ужива во твоето страдање без ниедна друга причина, тебе ти е сеедно, истите последици ги имаш.

Не, мислев на убивањето на животни не на луѓе. И тука имаш убивање поради исхрана, но имаш луѓе што убиваат или мачат животни затоа што наоѓаат задоволство во страдањето на истите.

Животињето не се раја, има разлика ако луѓето не убиваат животиње и растенија ќе изумрат, тоа природата е крива. Од друга страна нема никаква потреба да се убие чоек за да се преживее пошто за храна служат животни и растенија.
Е сега садизам кон животињи исто може да се каже дека е зло, не само поради непотребното страдање на животното туку и поради тоа што е можно тоа да ескалира кон луѓе ...

Нема разлика ниту во квалификациска смисла, џихадистот не е загрозен од жртвата, значи ако тврди дека е загрозен - лаже. Е сега тука се во игра битки меѓу разни зла, западен пилот кој убива од далеку, масовно и манијак со шамија кој сече глави за освета, ама тоа е, некој некаде ја згрешил работата.

Не е на арно, после милиони години на еволуција од нежива материја до хоминиди и од нив до хомо сапиенс......сеуште раја не разбира дека може да ужива во животот, со какво богатство на емоции, каков распон располага чоекот, со комплексна неуронска мрежа во умот која што овозможува уживање во знаењето, настрана телесните задоволства кои се подразбираат, сиот тој потенцијал за креација...
Не разбирам како може некој да се пријави за војник или воен пилот или да стане џихадист и да убива, па едно фино кафе наутро, колач со марципан и фино секцан вирџинија тутун се повредни од сите религии на светот, убаво истегнување наутро после добар секс со саканата особа, онака мрзеливо гледајќи во таван и насмевнувајќи се....заедно со море на информации кои и тоа како можат да го стимулираат мозокот да ужива во размислување.......
и замисли некој го баталува сето тоа и оди да прави срања...дефинитивно е тешко да се разбере човечката раса, мора да има фабричка грешка, ние вонземјаните немаме и затоа не разбираме целосно, само тажно посматраме што се случува.

 

[lady_blue]

Да, баш така, бог е бесконечна интелегенција пред се, но и интелегенцијата сама по себе представува љубов. (ова може и да не важи за човековата интелегенција, морам да потенцирам за да не бидам погрешно разберена, во случајов мислам исклучиво на бесконечната интелегенција на бог )
Интелегенцијата која создава, всушност се мултиплицира самата себе, размножувајки се во најразлични форми и создава систем кој самиот себеси ке може да се одржува, а доколку во таа интелегенција не постои љубов, тогаш нема никаква логика да се оддржува во постоењето, односно не би имало логика да постои постоењето. Во прашање е некој вид на опстанок на самото постоење, а опстанокот не е возможен без љубов кон самото постоење. Љубопитноста секогаш е поттикната од љубов кон учењето и истражувањето на својата моќ е секогаш поттикнато од љубов кон сопствената моќ. За нешто да постои мора да сака да постои, во спротивно не би постоело.

Љубовта има повеќе контексти. Сентименталноста на пример спаѓа во катефоријата ерос, но постои и поширок контекст кој се вика агапе или универзална љубов. Оваа љубов е фундаменталниот принцип за соединување, метафизичкиот закон од кој произлегуваат физичките закони како што се гравитацијата, електромагнетните сили и нуклеарните сили во јадрото на атомите.

Премногу ги комплицирате работите. Љубов, каков сака контекст нека има, е човечка димензија. Универзалната димензија е рамнотежа. Совршен баланс. Нулта точка, бесконечно минус и бесконечно плус, нивниот збир е нула. Акција и реакција, создавање и уништување, почеток и крај. Сѐ се сведува на нула. Бесконечност во една точка. Во таква рамнотежа има колку добро толку и зло, колку точно толку и неточно, коклу темно толку и светло, колку љубов толку и нељубов.
Приказната дека е потребна љубов во овој или оној контекст за да нешто постои или да се спои, за да од неа произлезат физичките закони, е само убава поезија на човечката органиченост.

 

[Abraxas]

Приказната дека е потребна љубов во овој или оној контекст за да нешто постои или да се спои, за да од неа произлезат физичките закони, е само убава поезија на човечката органиченост.

Ниту е поезија ниту е приказна. Се работи за метафизички аспект од кој потекнуваат физичките аспекти.
Реалноста која ние ја перцепираме е ралност што се базира на дуалноста. Се има своја спротивност и тежнеењето на едната кон другата спротивност е тежнеење кон "нулата" која ја спомена. Тоа "тежнеење" кон еквилибриумот е агапе, космичка, универзална, апсолутна, божја..... Љубов. Таа итекако се разликува од сентименталноста и дефинитивно не е човечка димензија.

 

[Abraxas]

Не е на арно, после милиони години на еволуција од нежива материја до хоминиди и од нив до хомо сапиенс......сеуште раја не разбира дека може да ужива во животот, со какво богатство на емоции, каков распон располага чоекот, со комплексна неуронска мрежа во умот која што овозможува уживање во знаењето, настрана телесните задоволства кои се подразбираат, сиот тој потенцијал за креација...
Не разбирам како може некој да се пријави за војник или воен пилот или да стане џихадист и да убива, па едно фино кафе наутро, колач со марципан и фино секцан вирџинија тутун се повредни од сите религии на светот, убаво истегнување наутро после добар секс со саканата особа, онака мрзеливо гледајќи во таван и насмевнувајќи се....заедно со море на информации кои и тоа како можат да го стимулираат мозокот да ужива во размислување.......
и замисли некој го баталува сето тоа и оди да прави срања...дефинитивно е тешко да се разбере човечката раса, мора да има фабричка грешка, ние вонземјаните немаме и затоа не разбираме целосно, само тажно посматраме што се случува.

Понекогаш за да почнеме да го цениме тоа што е вредно, треба да се појави нешто кое ќе ни ја покаже другата страна....онаа што е се спротивно на ова што го наброи. Како што напишав погоре, оваа реалност се темели на дуалност. За да знаеш што е ден, треба да видиш ноќ, кога ќе дознаеш што е високо, ќе знаеш што е ниско... Начинот на кој осознаваме е преку искуството, а искуството ги вклучува сите аспекти на дуалноста, не само оние што ни даваат смисла единствено од нашата перспектива.