Неможам да кажам дека во мое време беше подобро,на мајками полошо,а сега супер.Технологијата го подобри и олесни живеењето во многу работи,но многу убави човечки односи,чувста,па ке се осмелам да кажам и дека карактерот ни се смени.Порано децата си играа во тревата на парковите,а сега тие станаа мочалиште за домашни миленичиња.Порано си имавме хартиена врска,си пракавме писма.Чезњата и тагата додека да ти дојде одговор од саканото лице никогаш нема веке никој да ја осети,бакнеж од кар минот на ковертот и испрскано со парфем.Сега кликни и од крај на светот можат да се видат луѓето.Децата се како роботи,ги развлекуваме само од школо на јазик,па на спорт,идр активности.Заборавивме да комуницираме со уста,да се дружиме асално без да погледнуваме по 100пати на мобилниот.Ми фалат детска разиграност,раздраганото смеење,Мислам дека сега се е некако извештачено и искрено језа ме фака,бебиња од епрувета идр.Што ли ке биде за 10 год,роботи ке ни ги чуваат децата,на камери ке се гледаме....