Било и ќе биде, те разбрав тоа, но како тоа сега може да се продолжи или скрати со задржан здив?Вчера било некогаш сега.
Поминало.
Утре можеби ќе биде сега.
Ама тој момент на сега го носиме постојано со себе.
Не гледам тука нешто што не е јасно.
Не би имало потреба или логика од такво нешто ако...
Еве, веќе тоа што ни беше сега пред еден час кога сме пишувале на истава тема, веќе е минато, а хипотетички да е можно јас да не сум дишела сето тоа време и, ко што велиш, сé за мене да запрело, за мене не би бил часот 23, туку 22:15?Сегашноста трае вечно.
Самиов сегашен час, мерено според нас, за оние од другите временски зони е минато и иднина, за нив е - сега.
р.ѕ. Јас перфектно можам да почнам и завршам мисла со задржан здив, ништо не чувствувам да престанува, освен дишењето.