Не ме фаќа параноја, затоа што не сум спремна за да бидам во брак со некого. Имам другарки кои се и омажени и со деца и кога ќе ги видам, прво нешто што помислувам е дека уште ми е рано за цел живот да бидам жена и мајка. Единствено ме нервира муабетот од повозрасни роднини кои се грижат за тоа кога ќе најдам дечко, кога ќе направам свадба, кога ќе имам деца? Како да ќе биде крај на светот ако не се омажам после факултет.