(извини за мојата првична реакција).Знам мила, ама се работи за многу блиска личност, надвор од форуми и такви ствари, за семејство, за некој со кој си бил поврзан многу.
Мене ми кажуваш, јас 2 години пројдов со една личност, и тек сега скоро на крај му падна маската и му го видов вистинското лице (не дека и претходно не го гледав лицето, само ај ќе кажам бев слепа)
Последните 2 години од мојот живот беа најјакото челичење за мене, и ќе речам сум благодарна на некој начин на личноста, зашто да не беше таа личност, јас немаше да сум денес ова што сум, но на крајот од денот ... само благодарам е доволно, а за други ствари допрва ќе си расчистувам јас со особата и за неговиот „зариен нож“ (метафора)
Затоа што луѓето се сурови и дволични, тоа е реалниот свет, и очигледно некои луѓе немаат совест за своите постапки и дела зад себе ... но тоа говори за самите нив.Но се прашувам зошто мора да се случуваат такви нешта? Зошто е толку тешко да си искрен? Каква им е совеста на таквите не ми е јасно? До кога ке морам да се челичам, до каде ке оди сето ова?
Затоа толку време на форумов ја форсирам вистината, и тек допрва ќе ја дознаат сите, а веќе доволно луѓе ја знаат
И јас сум сурова сега не негирам ... но барем немам 2 лица.
Или сум Beauty или сум Beast со особата (карактерност е тоа) ... и тоа го одредувам исклучиво кога ќе видам и проценам каква е особата кон мене, самата особа си бира дали ќе бидам добра или сурова ... јас сум само рефлексија, кој како со мене, така и јас со него
Доволно кажав со овој пост, ќе ти пишам приватно
Последна промена: