Па види бе маче научи на твое понашање како реагира.. Биди малку ладна без да се плашиш дека ќе го изгубиш .. Т. Е не смееш да се плашиш ако те сака ќе ти докажува и ќе ти каже.
Всушност мислам и дека не е се во тоа да ти каже. Поарен е доказот
Чет муабети (ти реков-ми рече)
- Автор на темата JaMi
- Време на започнување
Па види бе маче научи на твое понашање како реагира.. Биди малку ладна без да се плашиш дека ќе го изгубиш .. Т. Е не смееш да се плашиш ако те сака ќе ти докажува и ќе ти каже.
Всушност мислам и дека не е се во тоа да ти каже. Поарен е доказот
Па види бе маче научи на твое понашање како реагира.. Биди малку ладна без да се плашиш дека ќе го изгубиш .. Т. Е не смееш да се плашиш ако те сака ќе ти докажува и ќе ти каже.
Всушност мислам и дека не е се во тоа да ти каже. Поарен е доказот
Па не осеќам ептен нешто дека ме сака, така да не знам што ќе биде. Плус цел Јули ќе сум дома, сигурно ќе олади па ќе ми речи на пола месец дека не сака врска на далечина. Сме разговарале на оваа тема неколку пати, ми вика ќе те чекам не знам што... ама немал врска на далечина не знае како е
Кај ја најде жити се божее , за нигде е
Да го знаев лекот ке го применев на себе
Јас само привремено си наоѓам решенија, потоа пак паѓам, па пак станувам...
Љубовта кон животот можеби, љубовта кон најблиските, кон себе... Оптимизмот мене најмногу ме спасува и способноста да изнајдам милион можни решенија, да направам многу темелни планови за иднината. Фантазирањето исто така и надежта која никогаш не ме напушта.
Едно време многу ми погаше тоа што се одкажував од задоволствата, тоа може да се сфати и како еден вид пост, ајде така да го наречеме. Целта е да се чувствуваш добро во секаква околност, дури и тогаш кога нема ништо што може да ти представува задоволство. На почетокот е мачно, но понатака се буди некој дел во тебе и сфаќаш дека среќата и задоволството се нешто што доаѓа однатре, дека не се наоѓа надвор од нас, се зависи од тоа колку се слушаш себе си и колку си дозволуваш да бидеш среќна.
Да го знаев лекот ке го применев на себе
Јас само привремено си наоѓам решенија, потоа пак паѓам, па пак станувам...
Љубовта кон животот можеби, љубовта кон најблиските, кон себе... Оптимизмот мене најмногу ме спасува и способноста да изнајдам милион можни решенија, да направам многу темелни планови за иднината. Фантазирањето исто така и надежта која никогаш не ме напушта.
Едно време многу ми погаше тоа што се одкажував од задоволствата, тоа може да се сфати и како еден вид пост, ајде така да го наречеме. Целта е да се чувствуваш добро во секаква околност, дури и тогаш кога нема ништо што може да ти представува задоволство. На почетокот е мачно, но понатака се буди некој дел во тебе и сфаќаш дека среќата и задоволството се нешто што доаѓа однатре, дека не се наоѓа надвор од нас, се зависи од тоа колку се слушаш себе си и колку си дозволуваш да бидеш среќна.
Можеби еден ден пред да си наштетам себе си ќе сфатам што сакаш да ми кажеш
Кога сама паѓам и цел товар, цело добро и лошо е на мене не можам да мислам на позитивни работи колку и да сакам..